Wat een beroerde nacht, wij hebben amper kunnen slapen. De voorbereidingen van de festiviteiten voor “Semana Santa” zijn volop aan de gang. De lokale broederschap behorend tot de kerk pal naast ons hotel vond het blijkbaar nodig om tot 4 uur in de ochtend onder onze ramen te vergaderen en te discussiëren. De evenementen en de processies van Semana Santa zijn werkelijk fantastisch en zeer indrukwekkend om te zien en beleven maar ga alsjeblieft ergens anders de voorbereidingen treffen en respecteer onze nachtrust.
Het ontbijt is van dezelfde matige kwaliteit als gisteren en de staf net zo chagrijnig. De bagage laten wij nog even achter in het hotel want er is nog één bezienswaardigheid die wij willen bezoeken voordat wij huiswaarts reizen, het “hospital de mujeres”(het vrouwenziekenhuis). De rijkelijk versierde kapel waarvan met name het plafond de aandacht eist is zeer zeker de moeite waard. Aan de muur is een echte “El Greco” te bewonderen. Eerlijk gezegd Van El Greco ben ik niet echt gecharmeerd, zijn schilderijen zijn meestal heel donker en beelden vaak sombere religieuze taferelen. Wij slenteren rustig nog even door de “Calle Ancha” (brede straat) voordat wij onze koffertjes bij het hotel halen en aan onze terugreis beginnen. Wij nemen de toeristische route terug, d.w.z. Wij rijden langs de kust i.p.v. door de binnenlanden. Onderweg nuttigen wij een uitstekende lunch in een “venta”. Tegen vijf uur zijn wij terug in onze appartement in San Pedro.
Wij hebben genoten van Cadiz, ongeveer 20 jaar geleden was deze stad bijna een “No go” area, er is veel geïnvesteerd om het weer aantrekkelijk te maken voor bezoekers en niet te vergeten voor haar inwoners. De stad heeft niet de grandeur van Sevilla of Grenada maar het ademt een relaxte en prettige sfeer.

Geschreven door JenS.onderweg