"Le Mont Saint Michel", voor mij één van de hoogtepunten van deze reis. Wij zijn hier een eeuw geleden al geweest maar eerlijk gezegd heb ik er geen enkele herinnering aan. Als je jong bent is je interesse voor cultureel erfgoed een stuk minder geprikkeld. Met de jaren komen wijsheid en algemene kennis tot ontwikkeling, toch iets positiefs over het ouder worden. Vanaf de camping lopen wij de eerste 2,5 km over een dijk die een mooie uitzicht op "Le Mont" biedt. De laatste 2 km worden afgelegd met de gratis pendelbus. Wij zijn duidelijk niet de enige, wij worden vergezeld door hordes toeristen uit alle werelddelen. "Le Mont Saint Michel" bestaat uit een immense abdij waarvan de bouw in 1017 is begonnen nadat de bisschop van Avranches tot drie keer toe een verschijning van de Opperengel Michael had waargenomen. Ik zal me geheel onthouden van enig commentaar over de eventuele oorzaak van deze verschijningen, de wereld heeft er in ieder geval iets moois aan overgehouden. In de 13e eeuw is er een groot gedeelte aan de abdij toegevoegd, wat de verschillende architectonische stijlen verklaart. Het ommuurde dorp met smalle kronkelende straten en vooral veel trappen ligt eronder. Helaas heeft de commercie hier ook toegeslagen, de ontelbare souvenirwinkels en eetgelegenheden hebben het dorp getransformeerd tot een kermisattractie. Wij nemen alle tijd om de abdij te bezoeken met zijn tientalen kapellen, crypten, kloostergang en grote ontvangstzalen (Refter en Ridderzaal). De abdij wordt nu bewoond door de broederschap van Jeruzalem. Wanneer wij de abdijkerk binnentreden is er een dienst gaande waarbij fraters en nonnen geheel in het wit gekleed hun zangkunst beoefenen. Er wordt aan een nieuwe toegangsweg gewerkt naar "Le Mont", de dijk die het eiland verbindt sinds tientallen jaren met het vaste land moet verdwijnen op aandringen van de dorpsbewoners. Vroeger was het eiland alleen bij eb te bereiken, er is nu voor een alternatief gekozen die het getij niet verhindert doch de toegang tot het eiland faciliteert zonder natte voeten te krijgen. Dit project moet in 2015 klaar zijn. Vanavond geen kokkerellen, wij hebben zin in mosselen. De uitermate vriendelijke receptioniste van de camping heeft ons een lokaal restaurant aanbevolen. Bij binnenkomst valt de gelijkenis van de gastvrouw met "onze" receptioniste op, wij vermoeden dat zij zusters zijn, het maakt niets uit als het eten maar lekker is. Echter wat een contrast tussen deze twee dames. Wanneer wij om een andere tafel vragen omdat wij pal in de zon zitten achter een gesloten raam, wordt er gereageerd of wij bijzonder lastige klanten zijn, alle andere tafels zijn zogenaamd gereserveerd (hoewel nog weinige gasten aanwezig) er is nog maar één tafel beschikbaar helemaal achter in de zaal naast de toiletdeur. De menukaart en bestek worden demonstratief op het tafel gegooid. Wij beslissen deze blijkbaar snel geïrriteerde gastvrouw niet langer lastig te vallen, wij pakken onze biezen en verhuizen naar een ander restaurant twee deuren verder waar wij welkom zijn en waar wij bovendien heerlijk hebben gegeten.

Geschreven door JenS.onderweg