De fietsen worden achterop de auto beladen, wij zetten koers naar Midden Drenthe. Het doel is Orvelte ten zuid oosten van Assen. Wij kiezen voor de toeristische route en kruizen pittoreske dorpen als Anderen, Grolloo, Schoonloo en andere waarvan ik de naam niet heb onthouden. De landelijke weg geflankeerd door grote bomen waarvan de kronen elkaar omhelzen biedt een liefelijk aanzicht. De achterop dansende fietsen op de cadans van de kasseien baten mij een beetje zorgen, als ze maar blijven zitten. De zon speelt verstoppertje, het verdwijnt regelmatig achter de wolken om af en toe opnieuw zijn vrolijke snuit te laten zien, voeg daar zo’n 22 graden eraan toe en jij hebt een zeer aangenaam weer. Het dorp Orvelte is vermoedelijk ontstaan tussen de 11e en de 13e eeuw, het presenteert zichzelf als museumdorp vanwege de vele historische bezienswaardigheden in en rond het dorp. Naast de "normale" dagelijkse bedrijvigheid en woonfunctie van het dorp is een groot aantal boerderijen en andere gebouwen ingericht als museum, galerie of horecagelegenheid. Jij vindt er ook een houtzagerij, een smederij, een klompenmakerij, een grutterswinkel en diverse ateliers en galerieën waar workshops en demonstraties van oude ambachten worden gegeven. Dit schilderachtige dorp is zeer karakteristiek Drents met zijn rieten daken boerderijen, het decoratieve gevlochten stro aan de gevel, de zwarte houten schuren uit brede planken gebouwd. Dit is voor mij het echte beeld van Drenthe. De van oudsher armste provincie van Nederland floreert nu dankzij het toerisme en de vele kunstenaars die zich hier vestigden. Het nadeel van toeristische oorden is de drukte, zeker tijdens de vakantieperiode, krijsende, rennende kinderen die je voor de voeten lopen, rijen wachtenden bij een terras om een tafeltje te bemachtigen…. Op 1,5 m sluiten wij geduldig aan. De twee overheerlijke kroketten die wij consumeren voor de lunch moeten genoeg energie leveren voor een fietstocht door de omgeving. Wij worden steeds behendiger in het lossen en laden van de fietsen op de drager. Onze route gaat grotendeels door een dichte begroeide bos. Er is een nieuwe trend onder de toerfietsers… ineens hoor je iemand roepen 35, een ander 88, een derde 64…. Hoewel de getallen het suggereren, heeft dit vreemde gedrag niets te maken met bingo, men geeft aan elkaar door wat de volgende fietsknooppunt is. Ik moet toegeven dat die knooppunten verrekt handig zijn.
Bij terugkomst wachten W en L ons op met een lekker gebakken vis.
Wij hebben vandaag genoten van ons uitje, Nederland is zo divers. Morgen een nieuwe dag.

Geschreven door JenS.onderweg