Er komt een eind aan deze bijzondere reis, vandaag brengen wij de laatste volle dag op zee door. Wij nemen rustig de tijd voor het ontbijt, tot op heden ontbeten wij elke dag bij het buffet. Vandaag kiezen wij voor de “dining room” omdat het kan en omdat wij nieuwsgierig zijn. De menukaart biedt een ruime keuze van yoghurt tot “eggs Benedict”, ik kies voor het laatste. Alles ziet er appetijtelijk en verzorgd uit. Om 11 uur zitten wij in het theater voor de presentatie “a City on the sea” waar interessante informatie wordt verstrekt over wat zich allemaal achter de schermen afspeelt om dit vaartuig draaiend of moet ik zegen varend te houden. Er wordt technische zaken toegelicht zoals bijvoorbeeld de ontziltingsinstallatie die het hele schip van schoon drinkwater voorziet, het proces van de productie voor de nodige elektriciteit, het gecompliceerde IT ondersteuning van het besturingssysteem. Er wordt uiteraard ook aandacht geschonken aan de mensen die het mogelijk maken dat wij als passagiers een aangename reis hebben, de stewards, de keukenbrigade, de entertainers, enzovoort.
Tijd om de koffers onder het bed vandaan te halen en zorgvuldig te gaan pakken, vuile was in één koffer, schoon gebleven in de andere. Voor 12 uur vanavond moet de bagage op de gang staan, wij zullen het pas terug zien in de aankomsthal van de “passengers terminal” in Amsterdam. Hoe hebben wij deze “voyage” ervaren? Tijd voor een evaluatie. Wij hebben zeker genoten van dit prachtige schip, de luxe, de uitstekende verzorging, het assortiment en de kwaliteit van het voedsel, het uitgebreide aanbod aan faciliteiten, hoewel wij lang niet van alle gebruikt hebben gemaakt, waarschijnlijk door onwennigheid en niet te vergeten de feestelijke chic geklede avonden. De bezochte bestemmingen spreken ons ook absoluut aan. Sommigen beweren dat “cruisen” een verslaving wordt als je er eenmaal aan begint, dat je nooit meer iets anders wilt… dit “halleluja” gevoel krijgen wij niet. De voor ons zwaarste wegende minpunt is toch de massaliteit, de drukte tijdens etenstijd of bij aan wal gaan. De volle dagen op zee vinden wij ook een beetje saai, er worden heus wel veel activiteiten aangeboden waar wij deel aan zouden kunnen nemen… toch weer die onwennigheid. De te besteden tijd op een bestemming vinden wij te kort, wij houden ervan om een stad, een plaats te ontdekken, te voelen. Nu kunnen wij alleen maar er aan snuffelen. Wat mij persoonlijk wat moeite kost is het loslaten, ik ben gewend om, wanneer het op reizen aankomt, alles zelf te regelen en onder controle te houden. Of wij nog het een keer zullen doen? Ja hoor als de gelegenheid zich voordoet want wij hebben het naar onze zin gehad en weten de weelde en comfort te appreciëren. Wij zouden absoluut niet kiezen voor een grotere schip maar eerder voor een kleinere, en misschien voor een reis van 10 dagen in plaats van 15. Wij nemen afscheid van onze steward en assistent en bedanken ze hartelijk voor de goede verzorging. Wij gaan morgen van boord, zij moeten nog een aantal maanden blijven dobberen alvorens ze zich met hun familie kunnen herenigen.
Het vooroordeel dat “cruisen” voor oude mensen is, is zeker van toepassing op deze tocht, de gemiddelde leeftijd ligt erg hoog. Het is ongetwijfeld anders op een trip door de middellandse zee onderweg naar Ibiza op een “party boot” vol muziek, dans en drank. Wij vallen inmiddels ook in de categorie bejaarden ook staan wij er niet altijd bij stil, “It’s weird being the same age as old people” (ooit gelezen op een T-shirt). Nog een laatste glaasje in ons stam cafeetje en dan proberen te slapen.

Geschreven door JenS.onderweg