06.15h de wekker gaat af. Vannacht als een os geslapen ondanks de fikse regenbui waarop wij getrakteerd zijn. Het gekletter van de regen op het dak heeft wel iets gezelligs als je droog en warm ligt. Over een uur willen wij vertrekken. Alles gaat voorspoedig totdat ik de camper opstart en probeer weg te rijden, geen beweging in te krijgen hij lijkt aan de grond vast genageld. Lommy vertelde dat hij problemen had gehad met de handrem dus het eerste waaraan ik denk is dat de handrem blokkeert, hoewel deze net gerepareerd is. Ik durf niet echt gas te geven bang dat het nog vaster komt te zitten. Wat nu? Toch maar Lommy bellen misschien weet hij een oplossing maar helaas gezien het tijdstip is hij telefonisch nog niet bereikbaar. Wij informeren Sacha en Nol (die al in de startblokken zitten) dat wij niet op tijd zullen zijn. De wegenwacht dan maar? Zou de ANWB kaart van Lommy bij de autopapieren in de kluis liggen? De wet van Murphy treedt in werking.... Wanneer wij de kluis trachten te openen breekt de sleutel doormidden. Dan heb ik het even helemaal gehad, voor mij is de lol ervan af maar gelukkig altijd op die momenten dat ik mijn hoofd niet meer koel kan houden is Jan rustig en heel goed in staat om adequaat te reageren. Enfin nog geen 20 minuten later schiet een vriendelijk meneer van de wegenwacht ons te hulp. Er mankeerde dus helemaal niets aan de handrem, de wielen waren alleen iets te diep door de zachte kleigrond gezakt als gevolg van de regen. De buren, die inmiddels wakker zijn, gadeslaan schijnbaar geamuseerd het tafereel, ongetwijfeld vinden zij ons een stel amateurs maar eerlijk gezegd lig ik daar niet wakker van, zij hebben het zelf ook moeten leren. Ongeveer 2 uur later dan gepland kunnen wij eindelijk vertrekken een aantal frustraties rijker en een ANWB lidmaatschap armer. Wij ontmoeten Sacha en Nol op de afgesproken plek en zetten onze reis voort. De verkeersgoden schijnen aan onze kant te staan, het is nog heel vroeg als wij de Franse Belgische grens passeren, zo vroeg zelfs dat wij beslissen van de snelweg af te gaan om een toeristisch uitstapje te maken naar "les deux caps" Cap blanc nez" en Cap "gris nez" (kaap witte neus en kaap grijze neus, ik had nog een wassen neus verwacht maar die kwam niet). Blijkbaar een bekende bezienswaardigheid in de regio gezien het aantal bezoekers. Wij rijden verder langs de kust naar onze eindbestemming "Camping La Falaise" in Equihen plage, langs deze route liggen mooie verzorgde dorpen te midden van het groene glooiend landschap. Het is eb, de kustlijn heeft zich ver teruggetrokken en plaats gemaakt voor enorme brede stranden van fijn wit zand waar scharrellaars op zoek gaan naar schelpen en andere zeeschatten en zonaanbidders met rode verbrande neuzen hun weg terug naar huis aanvaarden. De hoge met vegetatie bedekte duinen doen denken aan de Nederlandse kust. Onze camping, goed verzorgd en van alle gemakken voorzien, is mooi gelegen met ruime terrasvormige staanplaatsen die een prachtig uitzicht op zee bieden. De zon schijnt rijkelijk en het is warm, heel warm zelfs. De weermannen/vrouwen hebben voor vannacht noodweer voorspeld met onweer, windhozen en heftige hagelbuien, code oranje is afgegeven. Wij maken ons zorgen, hoe kunnen wij de camper (met name het zonnepaneel) beschermen?. Een beetje gespannen proberen wij toch de slaap te vatten, wij zijn moe na een rit van 400 km.

Geschreven door JenS.onderweg