Afgelopen nacht hebben wij eindelijk goed geslapen, de vermoeidheid en de aangename temperatuur van de airco hebben er aan bij gedragen. Redelijk uitgerust kunnen wij aan een nieuwe dag beginnen. Onze vrienden daarentegen hebben wederom een miserabele nacht achter de rug wat niet bevorderend is voor het humeur, best te begrijpen als je 3 nachten lang bijna niet geslapen hebt. Vanochtend kunnen wij rustig ontbijten, wij hebben de tijd. De broodjes zijn vers, wij laten de plakjes kaas en ham links liggen, de vliegen zijn ons voor bij het ontbijtbuffetje wat het voor ons minder appetijtelijk maakt. Wij houden het op verpakte jam, het brood gaat onder de grill, jij kan nooit voorzichtig genoeg zijn toch?
Voordat wij onze terugreis naar San Pedro aanvangen willen wij graag een kijkje nemen bij de “Rio Tinto”. Om niet te ver van onze route af te wijken kiezen wij voor de plaats Niebla waar deze bijzondere rivier het stadje doorkruist. Net voor het dorp maken wij een korte stop om de omvangrijke ooievaar kolonie op het gevoelige plaatje te leggen. Geen enkel elektriciteitsmast is gespaard, het moet een zware nest dragen bewoond door pa, ma en meestal twee kleintjes. het geklepper van de snavels is van verre te horen. Een vriendelijke oudere meneer adviseert ons om iets verder te rijden tot aan de Romeinse brug om mooie foto’s te maken van de “Rio Tinto”, hoe makkelijker wil je het hebben. De plek is inderdaad heel fraai en fotogeniek, via de brug kunnen we dalen tot aan de oevers van de rivier om haar van alle kanten en hoeken te fotograferen. Dit intrigerend landschap is helaas niet het werk van de natuur, het is zelfs de meeste vervuilde rivier van Europa. Als resultaat van de vele mijnbouwactiviteiten al meer dan 5000 jaar is de rivier zwaar vervuild en zeer zuur. In het water leven bacteriën die zich voeden met de opgeloste metalen zoals ijzer en koper. Deze bezorgen de rivier een dieprode kleur, vandaar de naam. Jij kunt het eigenlijk de eerste milieu ramp uit de geschiedenis noemen. Vandaag de dag wordt er vanwege de hoge zuurgraad onderzoek gedaan met betrekking tot de mogelijkheid van leven op Mars.
De terugreis is lang, de hoge temperatuur, vandaag 38 graden maakt het niet comfortabeler. Na een korte pauze in onze favoriete “venta” voor de lunch en wat verkoeling zetten wij onze reis voort. Rond 17 uur arriveren wij in San Pedro, allemaal zweterig, plakkerig en moe….. maar voldaan.
Wij hebben een heel ander stukje Spanje ontdekt met deze bijzondere bestemming, het landschap is anders, de architectuur en de kleuren van huizen en gebouwen zijn al sterk beïnvloed door de nabijheid van Portugal. Weer een ervaring rijker, weer een stukje van dit mooie land gezien.

Geschreven door JenS.onderweg