Wat een beroerde nacht. Toen wij naar bed gingen had onze buurman zijn TV al behoorlijk hard aanstaan, met de gedachten dat hij het zo uit zou doen proberen wij te slapen. Helaas gaat het maar door en door en het wordt steeds later. Slapen lukt zo niet.... Dan maar oordoppen in, deze blijken ook niet bestendig tegen het geluidsniveau. Het is inmiddels 3 uur en nu is de maat vol. Ons gebonsd op de muur levert ook niet het gewenste resultaat op, het lawaai gaat onverminderd door. Jan heeft het helemaal gehad, hij springt zijn bed uit, trekt zijn broek aan en belt bij de buurman aan.... Geen reactie. Nog een keer bellen, en nog een keer en nog een keer en elke keer wat langer, nog steeds geen teken van leven, straks ligt die man dood in zijn bed.... Nare gedachte. Wat nu? Wij roepen de hulp in van de nachtreceptionist, deze weet gelijk waar het geluid vandaan komt en wie de dader is, onze oude buurman blijkt een notoire recidivist te zijn. Pas na flink gebel en geklop op de deur door de veiligheidsman en net voor hij naar binnen zou gaan verschijnt het slaperige hoofd van de buurman in de deuropening. Hij was in slaap gevallen met de TV aan. Enfin eindelijk rust in de tent maar slapen lukt niet meer zo goed. Het uiteindelijke doel van ons weekje Tenerife is een bezoek aan onze vrienden alsmede een bezoek aan het graf van mijn vader, vandaag is het zover. Wij worden verwacht om 13.00uur in La Orotava, wij vertrekken ruim op tijd omdat het een flink eind rijden is en ook omdat wij de Pyramides van Guïmar willen bezoeken. Guïmar is een stadje op onze route waar een aantal jaar geleden Pyramides zijn ontdekt. Voor zolang ik hier kom kan ik me herinneren dat Guïmar voor de eilandbewoners altijd al als een magische/mystieke plaats wordt beschouwd. De betekenis en de oorsprong van deze Pyramides hebben de nodige discussies opgeleverd, er zijn uiteraard verschillende meningen over, de meeste plausibel is dat ze gebouwd zijn als tempels ter verering van de zon. Het Pyramide complex blijkt groter en interessanter te zijn dan wij dachten waardoor ons bezoek meer tijd in beslag neemt. Wij komen dus een half uur te laat op onze afspraak maar hier neemt niemand het je kwalijk, het is wat dat betreft een stuk relaxter dan in Noord-Europa. Wij worden warm ontvangen, omhelsd en gezoend alsof wij familie zijn, zo wordt het ook gezegd, niets toneel, niets valse sentimenten hun gevoel komt recht uit het hart, dit voel je, dit zie je. Wij hebben afgesproken bij het kerkhof waar mijn vader ligt, begraven kan ik niet zeggen want hier wordt de kist in een nis in een muur van meerdere verdiepingen geschoven. Deze lieve mensen zorgen al 24 jaar voor het graf, ze houden de nis schoon en zetten er regelmatig een bloemetje of een plantje bij. Ik moet toegeven dat het bezoek aan het graf en de devotie van mijn vrienden mij niet onberoerd laten. Bij het schrijven van dit verhaal krijgen de emoties die ik de hele dag in bedwang heb weten te houden de vrije loop. Het raakt mij veel meer dan ik dacht. Na het bezoek aan het kerkhof nemen Felipe en Candy ons mee naar een restaurantje aan de kust waar wij net als gisteren op een terras in het zonnetje genieten van een typische Canarische maaltijd. Als wij stiekem willen afrekenen wordt het door de ober pertinent geweigerd, hij heeft instructies gekregen van onze gastheer. Wat ik ook zeer waardeer is dat zij Jan volledig accepteren, zij hebben nooit een vraag of een opmerking geplaatst, Jan hoort bij mij en dat is voldoende. Na de lunch rijden wij naar het (ex)huis van mijn vader, ik wil het graag nog even zien, het doet me goed te constateren dat het er goed onderhouden uitziet. De natuur hier in het noorden is nog mooier, alles is groener en liefelijker dan in het zuiden, jammer dat wij geen tijd hebben om verder te toeren maar het was vandaag ook niet de opzet. Al met al een zeer emotionele dag voor mij, vandaag voel ik sterk wat dit eiland voor mij betekent en wat het met mij doet, ik ben met je verbonden Tenerife en het zal altijd zo blijven.

Geschreven door JenS.onderweg