Zaterdag 18 maart, Wadi Musa. Kakelende kippen, blaffende honden en blatende schapen. Dat hoort er allemaal bij op het platteland. Countrylife, geweldig toch! Voor je deur de kuddes geiten en schapen voorbij zien trekken compleet met herders en honden.
Om 8 uur wordt het ontbijt gebracht. Best wel uitgebreid met brood, omelet, tomatenprutje zelf gemaakt, kaas, kipfilet. Wat wil een mens nog meer, we hebben niets te klagen.
Rond 9 uur vertrekken we, de sleutel mag onder de deurmat.
Het is weer even zoeken naar de juiste route op Maps.me
Die geeft vaak de kortste route aan maar niet persé de meest logische.
Eerst een stukje verkeerd maar dan komen we uiteindelijk toch op een snelweg, de "desert highway". Dat schiet lekker op! Een snelweg door het grote niets, leegte aan beide kanten. Veel zand, heel veel zand, en soms wat kuddes geiten. Wat kunnen die beesten eten op het bijna kale zand?

In Shobak bezoeken we het kruisvaarders kasteel. Of wat er van over is gebleven. Het kasteel ligt boven op een heuvel en is omringt met lieflijke gele bloemetjes. Het kasteel is redelijk compact en daardoor kunnen we alles goed bekijken. Veel bogen, onderdoor gangen, en prachtige uitzichten. Eigenlijk veel mooier dan het kasteel van gisteren.
Ook drinken we een kop koffie bij een oud baasje. Wat een fotogeniek hoofd heeft die man! En hij poseert maar wat graag.
In Shobak centrum eten we nog snel een hapje.

Dan komen we aan in Wadi Musa bij Petra. Het hotel ligt steil een heuvel op, maar ja dat kan je niet zien bij booking.com. We worden warm welkom geheten door eigenaar Yael, die eruit ziet als een Jack Sparrow. (pirates of the Carrebean)
De kamer is redelijk compact maar comfortabel. Ook de badkamer ziet er erg goed uit.
Snel stappen we weer in de auto en sjeezen we naar "Little Petra" (Siq al- Barid)
Petra maar dan in het klein. Vrij toegankelijk voor iedereen. Een kleine archeologische site met ruimtes uitgehouwen in de rotswand. En een smalle siq (kloof) van 450 meter.
We brengen hier een uurtje door. We ontmoeten er Heidi, die alleen reist. Lange blonde Nederlandse vrouw, ze zegt het is niet altijd makkelijk alleen als vrouw in Arabische landen.
Ze verzorgt zeiltrips op de Waddenzee, een echte buitenvrouw.

Om 6 uur staan wij en alle andere gasten klaar voor de sunset trip. Yael neemt zijn gasten graag mee naar dit punt voor zonsondergang. Op nog geen 10 minuten van het hotel. We vertrekken achterop en in 2 stoere grote pickup trucks. Iedereen krijgt een dikke nomadenjas mee want je waait uit je vel op die berg.
De zonsondergang is prachtig! Mooi oranje geel in warme tinten. De zoete thee die we er krijgen is gelukkig ook warm. Genieten!

Terug in het hotel staat er een heerlijk buffet klaar. Allemaal homecooked food gemaakt door mama. Het is heerlijk. Soep, buffet en zoetigheid na.
Het is gezellig op het overdekt terras, allemaal zelfstandige ervaren reizigers, leuke mensen. Ook een kindje van 1,5 jaar.
Diep beneden ons zien we de lichtjes van Wadi Musa. We zijn erg beniewd naar morgen.

Geschreven door BoschVertrekt