Donderdag 19 maart 2020, Oerle. Op el Dorado Airport gaat het allemaal prima.Onze vlucht zit vol tot de laatste stoel, zoals verwacht. Allemaal mensen die in het zelfde schuitje zitten en die hun reis onverwacht hebben af moeten breken. Niet leuk, maar het is zoals het is. De vlucht is met Air France. We hadden al het idee dat Air France nog niet een beetje kan tippen aan onze eigen KLM. Ze draaien enorme verliezen die gecompenseerd moeten worden door KLM, die wel goed loopt. Onze vooroordelen over deze maatschappij worden stuk voor stuk bevestigd. Het begint er al mee dat onze stewardess echt een enorm chagrijnig mens is. Het eten wordt op onze tafeltjes gekwakt, zonder overleg wat we willen. Als je een glaasje water durft te vragen is het allemaal weer te veel moeite. Ook het eten is niet heel smakelijk, in ieder geval geen haute cuisine. Het ontbijt is zelfs magertjes te noemen, en wordt geserveerd in een piepklein tasje. 1 piepklein droog voorverpakt broodje en 3 drankjes. Bij de KLM zijn we het anders gewend, zijn ze ook stukken vriendelijker. Maar goed, daar gaat het nu eigenlijk helemaal niet om natuurlijk. De hoofdzaak is en blijft dat we veilig naar huis komen. Na een vlucht van ruim 10 uur landen we op het grote drukke vliegveld Charles de Gaulle in Parijs.
Dat wil zeggen, normaal is het er een drukte van jewelste, nu kan je er een kanon afschieten. Er loopt inderdaad een handje vol mensen, maar dat is dan ook alles. We moeten hier 4 uur wachten op onze aansluiting naar Amsterdam. Alle winkeltjes zijn gesloten, maar er is nog wel een koffie tentje. We kopen hier een stokbroodje en koffie. Je mag er niet gaan zitten in verband met de corona is het zitgedeelte afgezet met rood/wit linten.
Wat wel heel fijn is, er is een business center bij onze gate. Goede comfortabele bankjes, en tafeltjes met USB aansluitingen. Super handig, en hier slaan we de uren wel stuk. Er wordt ondertussen een eerdere vlucht naar Amsterdam met KLM geannuleerd. Je ziet mensen huilend rondlopen die moeten gaan om boeken.
Onze vlucht met KLM gaat gelukkig gewoon door om 20.25 uur. De vlucht zit lang niet vol, het huilende meisje kan gewoon mee gelukkig voor haar!
In het vliegtuig zitten we naast een Amsterdamse mevrouw van middelbare leeftijd. Ze herkent ons van de vorige vlucht, en ze vond de stewardess ook erg chagrijnig, haha! Nee Air France is niet te vergelijken met KLM. Iedereen is opgelucht dat deze KLM vlucht wel doorgaat en dat we terug naar Nederland gaan. De mevrouw naast ons was voor de 6e keer naar Colombia geweest. Een heel leuk mens, en gezellige gesprekjes gehad over haar reis en de onze. Over Colombia natuurlijk. De tijd vliegt dan ook voorbij en voor we het weten staan we op Schiphol. Ook hier is het uitgestorven, maar 1 bagageband loopt in de grote hal, en dat is de onze.
Iris en Ruben komen ons ophalen, dat is natuurlijk ontzettend fijn. Tijdens de rit hebben we volop te praten.

Hoe kort ook, we hebben gewoon een ontzettende fijne tijd gehad in Colombia, in het Amazone gebied. Hoe kort de reis ook was, toch was het de moeite waard. Natuurlijk hebben we met pijn in ons hart het land verlaten, maar we hopen dat we in de toekomst terug kunnen gaan. Om de rest te zien, we hadden nog 3,5 week te gaan eigenlijk..... Colombia smaakt naar meer, zeker weten!

Geschreven door BoschVertrekt