Donderdag 22 september, Medellin.
Sinds vannacht regent het pijpestelen. Wat hebben wij een geluk gehad zeg de afgelopen dagen. We zijn om 6 uur klaarwakker. Het klinkt wel gezellig hoor dat gekletter van de regen op het dak van palmbladeren, maar een zonnetje is fijner.
Alles is weer ingepakt en we gaan nog even buiten zitten onder het afdakje met de wanden naar de tuin toe open geklapt. Dos Aguas is echt een heerlijke plek. Overal zijn leuke plekken om te zitten. Of hangmatten om in te hangen bij de mangroves. Elke kamer heeft ook een hangmat. Hoe heerlijk is dat! De lodge bestaat pas 3 jaar, aan alles is gedacht, en alles klopt perfect. We hebben gepraat met de Italiaanse eigenaar, hij nam de complimenten maar wat graag in ontvangst.

Goed, een laatste ontbijtje hier met gebakken eieren, een soort warme gerechtje van yucca met kaas, sap, fruit en koffie. De Australische soloreizigster Kelly komt bij ons zitten. Ze reist 6 maanden en zit vol verhalen.
Ondertussen krijgen we een appje van Emilio. Ze komen ons ophalen met de auto in plaats van dat wij daarheen lopen want anders worden we nat. Wat een schatjes!
We verlaten Dos Aguas en lopen de houten brug over de mangroves over. En daar staan Emilio en Liliana al te wachten op ons.
Emilio heeft een nogal grote 4WD Mitsubishi. Er is nog meer dan genoeg ruimte voor onze rugzakken.

Het wordt een heel gezellig ritje. Praten over koetjes en kalfjes, over de culturele verschillen. Wij laten fotos zien van thuis en van de verbouwing. Zij laten hun huis zien. In januari gaan ze trouwen en gaan ze daar wonen. Het is een royaal en modern huis. Emilio zit in het vastgoed.
De zon is weer gaan schijnen. We rijden langs weilanden met vee, en langs bebost gebied. Overal staan borden met let op! Overstekende miereneters. En borden met let op! Overstekende perezosos (luiaarden) met plaatjes erbij. Stiekem toch jammer dat er net geen oversteken als wij langskomen!

In iets meer dan een uur rijden we naar Tolu. Over een onooglijk modderig smal weggetje en een eng bruggetje naar het vliegveld(je). En ja, dit is echt de hoofdroute daarheen!
We nemen afscheid van deze lieverds. Zij rijden vandaag ook door naar Medellin, het is 12 uur rijden.
Wij nemen het vliegtuig, dat duurt 1 uur en 20 minuten.
Het vliegveld(je) aeropuerto Golfo de Morrosquillo Tolu is niet het vermelden waard.
Alles wordt met de hand genoteerd. Ook de bagage afhandeling gaat handgeschreven en met mankracht. Niks geen bagage banden hier.

De Amerikaan die ook in Dos Aguas zat komt de 55 kilometer hierheen met de tuktuk. Hij herkent ons gelijk. Wij zijn met ons 3-en ook meteen de enige buitenlanders. Hij woont sinds zijn pensioen 10 jaar geleden in Medellin, en is bioloog. We babbelen wat en dan kunnen we naar de wachtruimte/bagage controle. Er gaan twee vluchten naar Medellin op dezelfde tijd, wij gaan met Easyfly, de andere is Satena. Piepkleine vliegtuigjes met propellers. Onderweg is er behoorlijk wat turbulentie, en enkele passagiers schieten daarbij in de stress en gaan gillen.
We naderen Medellin, een grote stad. Beetje grauw in de regen. We landen veilig en wel op het kleine vliegveld midden in de stad, Aeropuerto Olay Herrera. Vanaf hier nemen we een taxi naar ons hotel. Een mooi fancy modern hotelletje in de wijk Laureles, tegenover het voetbalstadion. We krijgen een mooie kamer.

Dan gaan we even de buurt verkennen. Las 70 is een brede straat en hier is het allemaal te doen. Restaurantjes, bakkerijen, winkels, bars, uitgaansgelegenheden, banken, noem het maar op.
We gaan eerst iets eten. Een gebakken kipfilet met zoetzure saus met lokaal fruit. Biertje en sapje erbij. Er is voetbal op tv, dus Michel zit precies goed.

Terug bij het hotel nemen we een paar bakken koffie. Lekker sterk.
In de avond lopen we nog eventjes op door Calle 70. Bij een bakkerijtje eten we iets kleins als avondeten. Wat opvalt is dat er best wat bedelaars en zwervers op straat zijn. Toch voelen we ons niet direct onveilig. Benieuwd naar de rest van Medellin morgen!

Geschreven door BoschVertrekt