Hoewel we op hoogte zitten in een bergdorp, en het hier dus ook stukken kouder is dan in de hoofdstad, hebben we echt uitstekend geslapen. Erg goede bedden en warme dekbedden hier bij Red Stone guesthouse. We gaan ontbijten om 8 uur. En wie zien we daar al zitten? De Poolse jongen uit de minibus van gisteren. Die logeert hier blijkbaar ook. Het ontbijt wordt verzorgd door oma. Ze bakt pannekoekjes en khachapuri brood met kaas. Er is huisgemaakte pruimen jam, gebakken eieren etc, etc. Er komt ook een duits echtpaar aanschuiven. We zitten bij de mensen thuis in hun keuken te eten. Zowel de Duitsers als de Pool kunnen in het Russisch met oma communiceren. Wij haken af. We zitten hier dan ook maar 13 km van de Russische grens af. Ook de grens van de regio zuid-Ossetie is heel dichtbij. Je komt daar ook niet de grens over. Het land wordt wereldwijd nauwelijks door andere landen erkend.
Na het ontbijt gaan we direct op pad. We willen de trail gaan lopen naar het Tsminda Sameba klooster. Die is niet lang maar wel stijl. Je kunt het in ongeveer 1 tot 1,5 uur lopen. Eerst het dorp Gergeti uit, omhoog klimmen naar de laatste huizen. Dan door een dennebos, vervolgens door oranje en geel kleurende berkenbossen. Het is echt heel stijl dat laatste stuk. Michel klimt door en Lianne neemt 'n lift voor het laatste stuk met een minibusje.
Uiteindelijk zien we elkaar bij de Holy Trinity church, bij het klooster. Michel klokt precies 1 uur af, wat ontzettend knap is. We gaan het 14e eeuwse klooster bekijken. Het is het symbool van Georgië geworden. De contouren van het kerkje die afsteken tegen de Kazbeg berg van 5049 meter hoogte, zijn wereldberoemd. Het kerkje zelf is ook prachtig. Muurschilderingen en een stenen altaar met frescos en iconen. Helaas mogen er geen foto's genomen worden. De zon schijnt volop en daarmee hebben we een goede keuze gemaakt door de hike vandaag te doen. We dalen te voet af door de bossen naar Gergeti. Bij het guesthouse halen we de bagage op en lopen nog verder naar beneden naar Kazbegi.
Zo, tijd voor een koffie! Nee dus, want voor we het weten zitten we al in de marshrutka (minibus) naar Tbilisi die bijna vertrekt. Volgestouwd met 22 passagiers plus hun bagage onder de stoelen of in het rek of gewoon in het gangpad. Nog snel 'n blikje cola plus 'n zonnepittenkoek gekocht en we vertrekken. De rit duurt 3 uur en kost 10 GEL (3.00 euro) per persoon. Voor onderweg hebben we nog een khachapuri brood van oma als lunch. De chauffeur rijdt alsof zijn leven er van af hangt. Als 'n idioot dus. Inhaal manoeuvres die eigenlijk niet kunnen, en gewoon veel en veel te hard. Gelukkig arriveren we heelhuids in Tbilisi. God bless the driver (and us too).
We willen een taxi nemen naar onze Airbnb. Maar niemand kent het adres. Eindelijk neemt 'n luxe Toyota Prius ons mee. Hij belt al zijn vrienden of die weten waar 't moet zijn. Hij vind het adres, en we worden hartelijk verwelkomt bij "Georgian townhouse" door de moeder van de host. Een hele lieve hartelijke vrouw. Ons appartementje is piepklein met 'n ietwat laag plafond (1.70 'm) maar het is super leuk en gezellig. Ze zet koffie voor ons, eindelijk koffie!!! En ze heeft 'n karaf "chacha", georgische wodka in onze koelkast gezet. Die heeft haar man zelf gestookt. Wat lief! We zitten nu aan de overkant van de rivier en het is hier veel gezelliger als waar we eerst zaten. Veel luxe terrasjes, een beetje San Tropez gevoel. We wandelen wat over de brug. Komen weer bij de Dry bridge market. Bij het "Tiflis" restaurant, ons aanbevolen door de host, gaan we eten. Michel neemt forel met granaatappelsaus, Lianne neemt "gebjalia", rolletjes roomkaas met mint. Heel erg lekker en niet duur. We zitten lekker buiten te genieten op 't terras bij de brug. Het wordt al donker maar het is nog steeds warm.
In onze kamer drinken we de chacha. We hebben nog een reep pure chocolade met walnoten. Goede combi!

Geschreven door BoschVertrekt