Zaterdag 4 juni, Sao Vicente. Vandaag geen lange hikes, we gaan het binnenland verkennen. Eerst een stuk langs de kustweg. Tussen Sao Vicente en Seixal ligt een hele bijzondere waterval. De "veia nova" waterval stort namelijk direct uit de bergen de zee in. Hij waaiert sierlijk uit vandaar de naam "veia nova" wat bruidssluier betekent. Nog nooit zoiets gezien!

Iets verderop ligt de Ribeira de Janeela. Hier kan je door een gat in de berg lopen en kom je boven een kiezelstrand. Hier staan 3 grote rotsformaties in de zee. De middelste lijkt wel een toren zo hoog. De zee is er superwild, maar ook super helder.

Dan gaan we de bergen in. Boven op de berg komen we er achter dat we nog maar 2 streepjes van de benzinemeter hebben. Verkeerd gekeken blijkbaar want we dachten nog een meer dan volle tank te hebben. Natuurlijk, nergens een benzinepomp te bekennen.
Dus de berg weer helemaal af naar Porto Moniz. Daar is de dichtstbijzijnde pomp, een onooglijk piepklein benzine pompje. Maar we zijn ermee uit de brand. Dus sjeezen wij even later opgelucht de berg weer op. Langs de "groene muren" een stuk weg waarvan de bermen en rotswanden uitpuilen van het groen en de bloemen. Veel kaapse lelies en hortensia's. In het dorpje Santa nuttigen we bij het dorpscafe een café com leite. Goed bakje!

Via de centrale hooglanden rijden we de ER110 af. Het landschap veranderd, veel bloeiende brem, jeneverbesstruiken in bloei, mistige stukken waar we doorheen rijden. Hier en daar een koe, en laag overvliegende zwaluwen. Het is er door de wolken en mist plus de hoogte toch wel een stuk frisser.

Sommige miradoures hebben even geen zicht. Bij de afslag Fanal slaan we af. De Vereda do Fanal is een natuurgebied met de beschermde bomen de Laurosilva (laurierbomen). We gaan hier een wandeling maken, en we verkneukelen ons erom dat het nu juist mistig is! Want juist in de mist is dit gebied zeer mysterieus. De grillige laurierbomen verdwijnen en verschijnen mystiek in de mist en het landschap verandert daardoor continu. Door de mist zijn alle geluiden om je heen gedempt en voor je het weet ben je elk gevoel voor richting kwijt. Dan is er weer dichte mist en zie je amper de volgende boom, het volgende moment is het weer een soort van helder.
De grillige takken van de bomen zijn bijna helemaal begroeid met hangende mossen. Zeer bijzonder.
We raken er aan de praat met een jong Nederlands stel uit Haarlem dat er een fotoshoot aan het maken is. Ook echte enthousiaste reizigers, altijd leuk om wat ervaringen uit te wisselen. Voor hen is Madeira de hoofdvakantie van dit jaar, en ze hebben al veel gelopen.

De mist trekt op, en het is zonnig ineens. We picknicken bij het Fanal bos. Er komt een nieuwsgierig vogeltje kijken of er soms wat kruimeltje te pikken zijn.
De weg is ingeklemd door wanden van uitbundig bloeiende brem, metershoog. Een gele explosie van kleuren en je ruikt de brem ook gewoon!
Bij Encumeada in de hooglanden stoppen we bij een viewpoint met een uitzicht over een helemaal gele bergmassief. Wat een pareltje, vooral met de paarse Madeira Pride op de voorgrond!

Een stukje verder stoppen we voor de route "PR22 Vereda de Laurosilva" , een korte wandeling ook door laurierbos, maar heel dicht op elkaar. Waar ze in Fanal wijd uiteen stonden is dit een dicht bos.
Als we weer terugkomen op de parkeerplaats, misschien een half uur later blijkt dat de Panda ineens achter een afzetlint staat met een bewaker erbij. Er komt een autorace voorbij over de kronkelweg, en niemand mag meer van de weg gebruik maken tot de race voorbij is.
Toen we aankwamen was er geen bewaker noch een afzetlint! Dat kan toch zomaar niet! Jawel hoor, het heeft in de krant gestaan. Ja duhhhh! We moeten dus op die parkeerplaats maar liefst 2,5 uur wachten tot die stomme auto's 2x rond zijn geweest. Allemaal van die wanna-be Madeireese Max Verstappetjes. Das balen zeg! Autoraces, we hadden er al niks mee en nu nog minder! We hebben 't ook helemaal gehad met die bewaker. Als we weg mogen, rijden we luid toeterend weg als protest! Ja doei zeg! 2,5uur ik kan me er nog druk over maken......

Eerst maar eens wat eten in Sao Vicente. En daarna de lange broek aan want het is afgekoeld.
Leonel heeft ons uitgenodigd in zijn wijnkelder. Hij maakt zelf wijn van druiven van zijn familiebezit hier juist boven Casa Estrelícia Dourada.
Met passie verteld hij over zijn wijnen, en we mogen 6 verschillende proeven. Droge, zoete, nog zoetere, en een witte rum. Allemaal van dezelfde druiven. En allemaal ook erg lekker! Natuurlijk kopen we een paar Madeira wijnen voor thuis! Zowieso al erg leuk dat ze hier gemaakt zijn van zijn eigen druiven. Ja toch!

Geschreven door BoschVertrekt