Dinsdag 14 maart, Madaba. Vandaag gaan we vertrekken uit Amman. We nemen een taxi terug naar het vliegveld waar we voor 9 uur al aankomen ondanks de enorme verkeersdrukte in Amman downtown.
Onze auto staat al klaar, ze geven ons een gratis upgrade van de geboekte Hyundai I20 naar de veel grotere Kia Pegas, een automaat. Daar zeggen wij geen nee tegen!

We laden de spullen in en vertrekken. Het plan is om eerst enkele woestijn kastelen te gaan bekijken voordat we naar onze overnachtingsplek zullen gaan. De interessantste desert castles tref je aan ten oosten van Amman.De weersvoorspelling geeft twee dagen regen aan, niet echt het weer waar we op gehoopt hebben.
Maar goed, we draaien af naar het oosten naar een grote zandwoestijn. Er zijn hier niet zoveel wegen, en die er zijn verkeren in niet al te beste staat. Hoe verder van Amman hoe slechter het asfalt.
Rijd je door de oneindige zandvlaktes, het grote lege niks, dan doemt er ineens een curieus zandkasteel op. Simpel van vorm, vierkant met niet al te veel details aan de buitenkant, de Qasr Al-Kharanah. Een prachtig kasteel door zijn eenvoud. Van binnen is het goed bewaard gebleven, er waren maar liefst 60 kamers op twee verdiepingen om een centrale binnenplaats heen.

Er zijn verschillende grote bussen met groepen Spanjaarden, Italianen en Duitsers. Dat is soms wel lastig als je een foto wil nemen zonder mensen erop. Ze zijn vooral met zichzelf en hun selfies bezig, de kastelen zijn bijzaak. Kwestie van geduld blijven houden en dan komt het vast nog wel goed.
Ongeveer 10 minuten verderop ligt het pareltje onder de zandkastelen, de Quseir Amra. De allerkleinste, en de allermooiste. Een klein paleisje eigenlijk. Deze staat ook op de Unesco Werelderfgoed lijst, dus de verwachtingen liggen hoog. Eenmaal binnen snap je gelijk waarom! Het was onderdeel van een groter complex, en wat hier nu nog overeind staat was een klein koninklijk Ummayad toevluchtsoord met badruimtes.
Het gebouwtje is van binnen helemaal beschilderd met zeer fraaie kleurrijke frescos. Waarvan sommige wat vervaagd, maar andere nog bijna puntgaaf te zien zijn.
Ook van buiten is het een grappig gebouwtje met rondingen en koepels en gebouwd in een hele warme aardetint.
De zon schijnt al de hele ochtend, en dan ziet het er allemaal nog een stukje mooier uit.

Door naar Azraq, naar het kasteel de Qasr Azraq. Het kasteel uit 300 na Christus zie je al van verre, en het ligt direct aan de drukke hoofdstraat. Gebouwd van zwarte stenen. Je komt er binnen door een dikke deur van steen. Ook bijzonder is dat het kasteel in de winter van 1917/1918 is gebruikt door Lawrence of Arabia en zijn troepen. Ze brachten hier de winter door.
Na van al dit moois genoten te hebben is het tijd om een hapje te gaan eten. We hebben onderweg naar Azraq een groot restaurant gezien, maar bij nader inzien willen we het Azraq Tourist Palace met buffetten voor alle tourgroepen toch liever mijden.
In het dorp eten we bij het al-Riyadh restaurant. Michel neemt mansaf en Lianne kipstukjes met brood en salade.
Er eet ook een Saudisch stel. Zij zwaargesluierd, hij zorgt ervoor dat het personeel van het restaurant haar niet kan zien, ze zitten apart in een nisje. De ober mag zelfs geen plastic kleedje op tafel komen leggen, dat doet meneer zelf wel even.
Ze vertrekken tegelijk met ons, zij stapt achterin, hij voor. In een auto met zwaar geblindeerde ramen rijden ze weg. Toch een hele andere wereld.
De weg houdt op in Azraq, je kunt nu alleen nog linksaf naar Irak, of rechtsaf naar Saudi Arabië. Bijzonder om de verkeersborden hier te zien.

We hebben echt wel geluk met het weer! Steeds droog en zon, maar op de terugweg begint het uiteindelijk toch te regenen. Hard nodig in de woestijn, daar telt elke druppel.
We rijden naar onze volgende bestemming, Madaba.
We logeren bij hotel Tell Madaba. We worden er heel hartelijk ontvangen. Maar Edward kan onze reservering niet vinden. Heel vervelend dat vind hij zelf ook. Hij heeft onze gereserveerde kamer net weg gegeven. Oeps....dubbele boeking. Voor vannacht krijgen we een kleinere kamer. Morgen de andere gereserveerde. Het komt wel goed. Het is hier superschoon, alles blinkt je tegemoet en de eigenaren zijn echt schatjes.
In de kamer naast ons zit een ouder stel uit.....Veldhoven. Hele leuke bereisde mensen. De wereld is maar klein op zo'n moment. In de avond gaan we eten bij het Adonis restaurant. 3 Salades met brood ( baba ganoush, spicy salad en fatouche), en als hoofdgerecht sayea (kip met uien).
Ook kunnen we hier een lokaal biertje bestellen. Heel lekker!

Geschreven door BoschVertrekt