Weer klaar voor een dagje sightsee-en. We zitten op het terrasje voor het hotel te wachten op de chauffeur van de tour van vandaag. Het blijkt dat heel de stad dicht is, en er veel wegen zijn afgesloten. President Rouhani van Iran komt op staatsbezoek. En er is geen doorkomen aan. In plaats van half 10 vertrekken we pas tegen 11 uur. En dat is nog niet het enige dat tegenzit. De jongen die de tour met ons zou doen, die ik 3 maanden geleden bij hem geboekt heb, "kan ineens niet meer". Nou lekker zeg. Ze hebben een andere chauffeur geregelt maar die spreekt alleen Armeens. Goed bedoeld natuurlijk, maar dat is wel een extra handicap die taalbarrière. Er kan dus ook niets worden uitgelegd over de plekken die we gaan bekijken. Maar ja, er zijn weinig andere opties dan toch maar in te stappen.
We rijden de stad uit naar het klooster van Geghard. Dit klooster is ontzettend oud, en gedeeltelijk uit de rots gehouwen. De hoofdkerk is prachtig, vooral met de bundels licht die door de openingen naar binnen piepen. Er is een bron in een zijruimte, en er zijn grafkamers. Het geheel ademt een fijne sfeer uit. Boven het klooster zijn rotsgraven met prachtige khachkars (grafstenen) ervoor. Naast het klooster stroomt het riviertje de Azat.
Lianne koopt bij 'n oud vrouwtje lavashak (Iraanse zoetigheid van gedroogd fruit) en churchela (notenstreng met fruitsap).
De volgende stop is de Garni tempel. Een van de weinige plekken waar we entree moeten betalen, 1500 dram per persoon. Het is een Griekse tempel uit de 1e eeuw. Verwoest door een aardbeving en 50 jaar geleden in ere hersteld. De tempel is niet bijzonder indrukwekkend maar de omgeving des te meer. De tempel ligt aan de rand van een diepe kloof. Je hebt een subliem uitzicht rondom. We regelen hier een 4w drive die ons naar beneden in de canyon brengt. Hier bevindt zich namelijk de "Symfony of Stone", een rotspartij van hele bijzonder gevormde stenen. Een soort orgelpijpen daar lijkt het nog het meeste op! Indrukwekkend!
In Garni dorp gaan we ergens koffie drinken. We zitten onder de wijnranken. Oma zet armeens koffie met drap op de bodem voor ons. Opa is druk bezig op een laddertje de druiventrossen te oogsten. Bij de koffie krijgen we een tros om op te peuzelen, heel zoet. Wat een lief stel is het ook!
Nu rijden we een heel stuk verder, naar het dorp Tsaghkadzor. Het is blijkbaar een nogal beroemd berg/ski dorp. Zeg maar het "Lech" van Armenië. Er is een skilift, en je kunt er koffie drinken. Niks aan, echt sonde van de tijd. Het heeft naamsbekendheid gemaakt toen het hier nog onder Russisch bewind stond en de sporters hier kwamen trainen voor de Olympische winterspelen, of zoiets. Gelukkig is er in het dorp ook nog een klooster, Kecharis genaamd. Heel oud, heel mooi.
Het Sevan meer is de laatste stop, het grootste meer in de Kaukasus. Op 1900 meter hoogte, en erg groot. Wel 80 km lang en op sommige plekken wel 30 km breed. Enorm dus! We sluiten af op het schiereiland Sevanavan. Op de top van een heuvel staan hier twee schattige kerkjes, Surp Arakelots en Surp Astvatsatsin, beide uit de 9e eeuw. Van het type klein maar fijn. Het uitzicht over het Sevan meer met de ondergaande zon is super! In een uur rijden we terug naar Yerevan. Het is inmiddels 19 uur.
In het centrum bij restaurant "the Tolma" gaan we eten. Het eten is er fantastisch, misschien nog wel beter dan gisterenavond, hoewel......

Geschreven door BoschVertrekt