Super giftig

Colombia, San Martín de Amacayacu

Maandag 16 maart, San Martin de Amacayacu. Er barst een enorm onweer los in de nacht. De regen gutst van de golfplaten daken, en het bliksemt aan een stuk door. Tropische onweersbuien zijn hier niet ongewoon, en de regen is erg hard nodig. Na het onweer blijft het stevig door regenen maar iets minder hard.

We ontbijten om 07.30 uur, het is stilletjes nu ook Pim (de Nederlandse vrijwilliger) hier weg is. Gelukkig zijn Marieke en Steven gisteren aangekomen. Na het ontbijt gaan we op pad. Het is prachtig zonnig weer. Onze gids vandaag is James (spreek uit Gaames) en Heike gaat ook met ons mee. We varen een stuk stroomopwaarts, de Amacayacu rivier op. Na een tijdje hoort James de apen in een boom. Het zijn hele kleine bruine aapjes (Saddleback Tamarind) met een wit snoetje, ze worden hier bebe Leche genoemd. Ze slingeren allemaal achter elkaar aan de boom door. Ook zien we een tijger reiger, natuurlijk wat ijsvogels, en enkele hele grote felblauwe vinders. Een lust voor het oog. Na een uur gevaren te hebben leggen we ergens aan. De grond is zompig, glibberig en nat. Lang leve de regenlaarzen, al zuigen die zich ook graag vast. Maar goed na 5 minuten staan we alle vier toch boven. Hier begint meteen de dichte jungle van het primaire regenwoud.
Met dichtbegroeide stukken, soms een stuk wat minder dicht begroeid is. De groene kleur van het tropisch regenwoud wordt nog eens versterkt doordat de planten nog nat zijn van de regen van afgelopen nacht. Eerst zien we prachtige witte bloemen op stengels. Tijdens het maken van een foto van onderaf zie ik dat er een gigantische bidsprinkhaan onder de bloem hangt. Een mooi begin. James loopt voorop en baant zich een weg en kapt her en der takken weg met zijn machete. We zien nog meer gigantische insecten. Dan spot James met zijn haviksogen een gigantische nachtvlinder op een boom. Het insect meet minimaal 25 centimeter. Wow wat een joekel. Mooie gekleurde uitlopers van kastanje, rode wortels aan bomen, wilde cacao, en nog veel en veel meer. Het is erg vochtig in het bos, en we zweten ons rot, maar wat is het prachtig! We lopen ons zo enkele uren te vergapen aan al dat moois. En we hebben Heike bij, zij is bioloog en laat ons vaak met net weer een andere blik kijken naar de dingen die we zien. Echt supergaaf. Dan stopt James ineens. Er is iets spannends te zien. Op het pad net voor een omgevallen boom ligt een opgerolde pitviper. (Bothrops Brazil, een groefkopadder). Deze zijn supergiftig met grote gifklieren achter de kop. Hij is net verveld zegt James. Wat een prachtig dier! Niet te dicht bijkomen want hij kan opspringen. We zijn opgetogen met deze vondst. We rusten op een plek op een boomstronk en eten een koekje en drinken heel veel water. Dan lopen we hetzelfde pad terug wat van de andere kant weer compleet anders lijkt. De slang ligt er nog steeds nu in een zonnestraaltje. We zien sporen van herten en van het reuze gordeldier. We sluiten af met een baby vogelspin die zich verschuild in een dichtgevouwen blad. Het was een fantastische ervaring. Inmiddels is het bloedheet geworden. Petjes op.
Een stukje varen verder werpen we de hengeltje uit. Maar het schiet niet echt op. De rivier is veranderd van donkergroen in troebel geelbruin in verband met de hoosbuien van vanacht. James ziet 5x een stekelrog langs de oever zwemmen. Wij zien er geen een! Dan vangt Michel ineens een piranha! Met vlijmscherpe tandjes. Wow!

Terug in Casa Gregorio gaan we eten. Soep met kip, gebakken banaan en salade. En natuurlijk zeggen we geen nee tegen koffie. We praten met Marieke en Steven. Alles duidt erop dat we toch alle vier Colombia voortijdig moeten gaan verlaten. Zij gaan 3 maanden eerder dan gepland weer terug naar Nederland. Je komt als Europeaan Colombia niet meer in inmiddels. Eruit kan nog wel, maar voor hoe lang? We blijven in elk geval tot woensdag in de Amazone dan is onze terugvlucht naar Bogota. Daarna gaan we kijken hoe, en of we terug gaan vliegen. De Corona paniek wordt hier met de dag gekker. Veel dingen sluiten, en wellicht kunnen we niet eens verder reizen. Wordt vervolgd.
In de namiddag hebben we een ceramiek workshop van dona Dominga. Het valt nog niet mee om een strak bakje te kleien. De fiber palm workshop lukt beter. We vlechten een armbandje met een andere mevrouw. Vroeg avond is er een grote groep mensen naar Casa Gregorio gekomen. Veel oudjes maar ook jongere mensen. We hebben thuis een brillen inzameling gehouden onder collega's en kennissen en ruim 50 brillen verzameld. De mensen van deze community wonen ver van de bewoonde wereld, er zijn hier geen winkels. Ook hebben ze de middelen niet eens om überhaupt zoiets aan te schaffen. José roept de mensen een voor een naar voren en doet een klein testje. Soms duurt het een paar brillen voor je er een hebt waar mensen iets mee kunnen. Zonder uitzondering zijn ze erg blij met hun bril. En al hebben we misschien maar een paar mensen echt kunnen helpen dan is het al de moeite waard. Buiten de brillen is het ook een belevenis voor elk van hen, een soort van avondje uit. San Martin de Amacayacu is gewoon een hele bijzondere maar bovenal hechte gemeenschap.
We eten boven met Marieke en Steven. Een lekkere afsluiting van een gele bijzondere dag in de Amazone.

Geschreven door

Al 2 reacties bij dit reisverslag

Wat mooi allemaal ,leuk ook om zo mee te kunnen lezen met jullie avontuur. Geniet nog zo lang als t kan Groetjes

Vivian 2020-03-18 07:45:54

Geniet van jullie prachtige avonturen, ook wel herkenbaar !

Lida 2020-03-18 14:58:39
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.