Maandag 19 juli, Bordeyri.
Als we de gordijnen openschuiven zien we het al. Zwaar bewolkt, en het regent. Ook waait het keihard. We smeren snel een boterham, en dan maken we dat we wegkomen. We starten in Holar, een dorp in een vallei. Echt een klein dorpje, maar er staat wel 'n universiteit. Hoe kan dat?
En er is een grote kerk, een basiliek zelfs. Binnenin een mooi altaar, en er staat ook een losse witte hoge toren naast die je kan beklimmen. Michel doet dat ook, hij mist de sportschool kennelijk toch 'n beetje.
Ook in Holar staat een rijtje van die schattige turf huisjes. Het blijft prachtig die kneuterige huisjes met de grasdakjes.

Ondertussen is het al een tijdje droog en begint de zon te schijnen. Mooi!
Op de kaart staat een bijzonder kerkje aangegeven. Het is 6km enkele reis over 'n gravel weggetje. We gokken erop dat het iets is. Þingeyrar kirkja, is van buiten nog niet eens zo bijzonder. Donkere stenen, gewoon een kerkje. Uit een gebouwtje komt 'n meisje met de sleutel. Wat er in de kerk staat, is kennelijk zo kostbaar dat de overheid hier iemand heeft gestald met sleutel en uitleg. We krijgen een privetour. Er zijn geeneens anderen te bekennen in de verste verte niet. En inderdaad, het kerkje is betoverend mooi van binnen. Prachtige altaarstukken, een bijzonder doopvont, een kansel. En bijzondere zeer oude kroonluchters. Er zijn 1000 raampjes, en ook 1000 gouden sterren tegen een donkerblauw rond plafond. De muren zijn 95cm diep van ijslandse donkere stenen uit een groeve in de buurt. Betoverend mooi! Dat hadden we niet verwacht.

Over een andere gravel weg rijden we naar de Kolugljúfur kloof. Vanaf de weg zie je niet echt iets. Maar vanaf de parkeerplaats loop je een brug op, en dan is daar ineens die prachtige kloof. De rivier van de waterval, de Víðidalsá is een van de beste zalm rivieren in IJsland. Je moet het maar weten! We hebben ook geeneens een hengel bij.

Dan zijn we aangekomen bij het schiereiland Vatnsnes. Bekend vooral om de zeehonden kolonies. Er is ook een nadeel, er is geen verharde weg. Dus het hele schiereiland is gravel meer dan 60 km.
Omdat we toch genoeg tijd hebben, gaan we dit avontuur aan. Eerst naar de "drakenrots" Hvítserkur, in de zee. Vanaf het land kan je 'm makkelijk zien. Maar juist achter die rots gebeurd iets........
Weer een walvis! Een spuitfontijn en dan komt ie omhoog. Waarschijnlijk geen bultrug maar 'n andere soort. Omdat hij zijn staart niet opzwiept. We zien 'm een aantal keren ophoog komen. Wat gaaf!

Verder over de gravelweg. Bij restaurant Geitafjell doen we 'n koffie. Vers gezet, lekker. Nu nog 5 minuten doorrijden en bij de eerste boerderij rechtsaf parkeren zegt de man van 't restaurant. Daarna loop je een kleine trail tot aan de zeehonden baai. En ja we hebben geluk, de zeehonden zijn er. Er zitten hier 2 zeehondenkolonies dicht bij elkaar. Ze zitten op 'n rotseilandje net voor de kust. Wat een schattige beesten zijn het!

Als we ons hebben kunnen losrukken van de zeehonden is het nog een stuk rijden tot aan de overnachtingsplaats. In Hvammarstangi is het zeehonden centrum maar daarvoor is het te laat die is dicht. We arriveren tegen 19 uur in Bordeyri bij Tangahus. Een groot rood voormalig koopmanshuis. We hebben een zeer royale kamer hier met zeezicht.
We eten kerrie soep en tonijnwraps.
Er is een grote gemeenschappelijke keuken en royale zitkamer. Alles super gezellig en leuk ingericht. Er zijn ook andere reizigers, we praten even met iemand uit Florida.
Een meer dan prima plek hier!

Geschreven door BoschVertrekt