Elke 10 minuten dan trilt het bed even. Dat is de metro van Yerevan die onder ons door rijdt. Na een heerlijke douche gaan we ontbijten. Het is een eenvoudig ontbijt maar ze doen hun best er op. Na het ontbijt worden we opgehaald door onze gids. Hij is 24 en heet Alen. We gaan de komende dagen hier uitermate goed besteden en hebben daarom 3 privé tours geboekt via ons hotel. De auto is groot, het is een Toyota RAV4. En Alen blijkt een superaardige onderhoudende jongen te zijn. Eerst maar eens de stad uit en dan zien we 'm eigenlijk direct al pal voor ons. De enorme berg Ararat, getopt met een laag sneeuw. Wat een hoge berg is dit! De Ararat is 5137m hoog, en is het symbool voor de Armeniërs. Des te spijtig voor hen is het feit dat de berg op Turks grondgebied ligt. En dat de verhoudingen met Turkije zeer moeizaam verlopen. Voor de Armeniërs is het een heilige berg, daar wordt aangenomen dat de resten van de ark van Noach zich op de berg bevinden. Net voor de berg, ook dichtbij de huidige grens ligt het klooster van Khor Virap. Gesticht in de 6e eeuw. Hier woonde en stierf de Heilige Sint Gregorius, de monnik van wie wordt aangenomen dat hij het christendom naar Armenië heeft gebracht. In dit klooster zat hij 12 jaar gevangen in een kerker en werd door de koning ter dood veroordeeld. Vele jaren later tot heilige verklaard en heden ten dage ook een soort bedevaartsoort voor de Armeniërs. Er is een mis aan de gang, mannen in jurken en met prachtige hoofddeksels leiden de mis. Het is hier gebruikelijk om als priester met de rug naar het publiek te staan, das wel jammer. Voor de foto dan. We klimmen nog 'n heuvel op voor 'n prachtig zicht op het klooster en op de Ararat. We hebben geluk, meestal is de top geheel in de wolken gehuld maar we hebben redelijk goed zicht. Wat lichte sluier bewolking in het midden, de top zien we heel helder!
We rijden verder naar de regio Areni. Door ruige bergen, een fantastisch landschap. Nu bedekt met gelig gras, maar in het voorjaar zijn de hellingen bedekt met rode bloemen zegt Alen. Bij de Areni winery maken we een stop om diverse wijnen te proeven. Er zitten hele lekkere bij! De volgende stop is bij het tankstation. Of we willen uitstappen want tijdens het tanken mag je niet in de auto blijven zitten.
Bij het tankstation krijgt Alen een doos overhandigd. Deze komt uit een minibusje die vanuit het zuiden naar Yerevan rijdt. Zijn ouders hebben een doos met eten opgestuurd. Zelfgekookt eten van mama. De chauffeur van de minibus heeft 'm gebeld en het bleek dat hij al vlakbij is. Dus dat is dan ook 'n meteen geregeld. Wel handig, zo'n moeder die maaltijden opstuurd. We gaan ergens eten. Michel en Alen een kebab, Lianne een salade. We zijn nog geen 10 euro kwijt voor ons 3en. Armenië lijkt nog goedkoper te zijn dan Georgië.
Door een prachtige canyon rijden we naar het Noravank klooster. De twee kloostergebouwen zijn weer erg mooi. Veel kaarsjes binnen. Een van de twee gebouwen heeft zelfs 2 verdiepingen. Via een stijl trapje aan de buitenkant kan je erin klimmen. Er staan bijzondere grafstenen op het terrein. Maar het meest bijzonder is wel de omgeving. De rotsen kleuren hier aan het einde van de middag warm roze rood op. Prachtig. Alen heeft hier gisteren nog 3 beren gezien, net boven het klooster. Vandaag hebben we dat geluk niet. We rijden dezelfde weg weer terug naar Yerevan, in ongeveer twee uur. Overal zijn vrachtwagens gevuld met druiven. Die gaan naar de wijn fabriek. Ook stoppen we nog ergens om de bekende Armeense cognac te kopen om mee naar huis te nemen. Het merk? Natuurlijk Ararat!

Geschreven door BoschVertrekt