Donderdag 8 december, Berat.
Op tijd opgestaan want we gaan verder reizen. We nemen wel de tijd voor het lekkere ontbijt.
Daarna gaan we op pad.
Het meisje van de receptie van ons hotel vertelde ons dat er dichtbij ook een opstapplek zou zijn voor de witte bus naar het "terminali" station. En we staan er nog maar net of daar komt de bus al aan. Das nog eens geluk hebben. Er komt iemand geld ophalen voor de buskaartjes. Deze kosten maar liefst 40 lek (€0,35) per stuk. Wat een tarieven hier! Het is een half uurtje naar Terminali wat een grote parkeerplaats lijkt te zijn met een slagboom. Kijk, er staan 3 minibussen die voor de slagboom staan. 1e bus: Vlöre, 2e bus: Fier, 3e bus: Berat!
Yes please! De chauffeur knikt, ja stap maar in. Er is nog 1 zitplaats. Maar een moeder trekt haar kind op schoot en zo is er voor ons allebei een zitplek. De minibus vertrekt direct. Dit noemen wij nog eens een naadloze aansluiting. De reis duurt 2 uur, onderweg rijden we eerst over een snelweg, dus dat schiet op. Daarna gaat het verder over een tweebaansweg. Hierop rijden niet alleen autos maar zie je ook wel eens een paard met wagen. Erg fotogeniek dat dan weer wel. De route voert door een breed dal. Onderweg zien we weilanden met kalkoenen erin. Vreemd gezicht. Heuvels met heel veel olijfboomgaarden, bomen met sinaasappels en met manderijnen. En kale bomen vol oranje, rond fruit. Het lijken net kerstbomen met ballen van een afstand. Later zien we er nog veel meer, het blijken bomen van kakifruit te zijn. Nooit eerder gezien.
De chauffeur rijdt rustig en veilig, en precies 2 uur en 103km later bereiken we het busstation van Berat. Het ligt nog een heel stuk buiten de stad, dus hebben we nog een taxi nodig naar het centrum van Berat. De taxi kost precies evenveel als een minibus ticket hierheen, 500lek. Dus de verhouding is ietwat uit balans.

Maar goed, we zijn er. De zon is inmiddels ook doorgebroken, en Berat ligt te shinen in het zonnetje. We slapen in hotel Ansel, vooraf gereserveerd. De eigenaar beweert dat de reservering pas voor de 10e december is, maar gelukkig kan het vandaag ook. In mijn bevestigingsmail staat duidelijk de 8e (vandaag dus), maar het is goed zo. We krijgen een mooie kamer met een kunstig houtsnijwerk plafond en kroonluchter. Het voelt gelijk heel knus.

Berat blijkt een pareltje te zijn! In 2008 opgenomen op de Unesco World Heritage lijst, en dat is niet voor niets! Een bergdorp met witte huisjes tegen de bergwanden geplakt. In het midden stroomt de rivier de Osum. Beide delen, Gorica en Mangalem stammen uit het Ottomaanse tijdperk. Als kers op de taart ligt op de heuvel boven de historische wijk Mangalem nog een oud fort. Mooier gaat het niet meer worden. Berat staat ook bekend als de stad van de 1000 vensters. Het is gewoonweg een prachtig dorp.

We starten met een lunch bij restaurant "Piccolo grande amore", een fantastische naam toch. Ze krijgen mooie reviews op Tripadvisor. Het restaurant zit op de 4e verdieping, met een prachtig uitzicht over oud Berat en het fort. Een schattig oud vrouwtje, al ver boven de pensioen gerechtige leeftijd serveert. Ruben neemt pizza. Lianne een gebonden groentesoep met dille en brood. Yoghurt met honing en noten na. Het smaakt super en ondertussen bekijken we hoe we de heuvel moeten nemen naar het fort.

Nou, die route naar het kasteel is best heel steil omhoog. Een pittig klimmetje met de nodige zweetdruppels. Maar goed, dan heb je ook wat!
Verrassend genoeg is er geen toegangsprijs tot het kasteel. De zeer grote ruimte binnen de kasteelmuren is gevuld met gezellige straatjes met winkeltjes en guesthouses. Ook zijn er verschillende kerkjes en viewpoints. Maar het allermooiste uitzichtspunt is die met de grote rode Albanese vlag. Wat een vistas mensen! Over heel het dal, het dorp beneden je, en dan nog de besneeuwde bergen in de verte. Een bezoek aan het kasteel van Berat is zowieso een aanrader! De zweetdruppels neem je maar voor lief.

Beneden aangekomen willen we de King Moskee nog bekijken maar dat kan niet want er komt hoog bezoek uit Turkije. Tja.... Dan maar de brug over naar het historische deel Gorica. Ook hier zijn de witte huisjes tegen de bergwand gestapeld. Er loopt een glibberig zandpad tussen. Maar het lijkt of hier voorbereidingen worden getroffen om het te verharden. Je hebt vanaf Gorica wel een erg mooi uitzicht over Mangalem en het kasteel. Het begint al te schemeren dus terug naar het hotel. De kamer is erg koud dus de jongen van beneden erbij gehaald. Die zet de airco op stand 30°C (waarom lukt hem dat wel?) En zo zitten we er dan toch nog warmpjes bij.

In de avond gaan we eten bij restaurant "Friendly House". Ruben eet gevulde kipfilet met mozarella. Lianne krijgt een teleurstellend slechte spinazie/kaas pie. Niet te eten eigenlijk. Jammer.
Daarna lopen we nog even langs de kerstmarkt. Ze hebben nogal uitgepakt met kerstverlichting. Topper is toch wel de enorme verlichte kerstman-met-slee op de berghelling net onder het kasteel.
Berat is in de avond ook echt een plaatje. We drinken in een cafeetje nog een bier (Ruben) en een koffie (Lianne). De eigenaar op leeftijd is nogal in zijn nopjes met de buitenlandse klanten. Geeft een rondje albanese raki weg, en doet zelf ook mee. Hij komt ook met een schaaltje druiven van het huis, lekker! Zijn zoon heeft in Amsterdam gewoont, dat schept allicht een band. Trots showt hij alle foto's van hem, zijn vrouw, zijn 3 zonen en alle kleinkinderen op zijn mobiel. Nou, proost Lutik! Op Albanië, op de familie, op Berat, op....uhhhh zeg het maar!
De vieze spinazie pie is al snel vergeten en zo werd het toch nog een leuke avond.

Geschreven door BoschVertrekt