Donderdag 15 september. Cartagena de Indias. Geen wekker vandaag we hebben alle tijd.
Het zonnetje schijnt volop. Bij het ontbijtje buiten worden we verrast door lekkere bananenbakjes met een heerlijke vulling van tomaat, ui, avocado en kaas. Het zijn echte kunstwerkjes!
We hebben geanimeerde gesprekken met de fransoos Pierre die hier 2 weken in Cartagena verblijft. Meteen de eerste avond scoorde hij al een vriendin uit Venezuela. Is hij dan dus een soort sextoerist? Tja, geen idee. Het is wel een aardige gast. Woonde ook al 7 jaar in Thailand met een thaise vrouw.

Goed, laat Pierre maar wat aan rotzooien. Wij gaan Cartagena verder verkennen. Eerst lopen we een eind over de stadswal en we komen in delen van het historisch centrum waar we niet eerder waren.
We gaan op zoek naar het "Museo de Oro Zenu", een dependance van het grote goudmuseum in Bogota. Gevestigd in een bankgebouw met dikke kluisdeuren, wel zo veilig. In dit kleine museum zijn werkelijk de mooiste pronkstukken van echt goud te zien. Heel gedetailleerde beeldjes, maskers en gouden miniaturen van vogels zoals ibissen. Supermooi.
Prettige bijkomstigheid: je kunt hier lekker afkoelen, de airco staat op standje Noordpool. Buiten nog steeds vochtig en bloedheet maar meer zon en blauwe luchten vandaag.

Juan Valdez heeft de koffie weer bruin voor ons. Hier horen we voor het eerst andere Nederlanders praten in Cartagena.
Na de koffie lopen we weer door het parkje. Kijken of de luiaard er nog zit. Ja hoor op nagenoeg dezelfde plek. Er zouden ook mama luiaards met baby luiaards moeten zijn maar we zien ze helaas niet. Er zijn meer mensen zoekende.
Er ligt een hele grote iguana (leguaan) hoog in een boom. Het is echt een joekel! Ik krijg hem niet compleet in beeld maar wel een close up van zijn markante kop.
Ook zitten er hele schattige kleine aapjes. Ze springen van tak naar tak maar je kunt er heel dichtbij komen.

In Getsemani zien we weer prachtige muurschilderingen.
En vele gekleurde huisjes. Overal worden schilderijen verkocht en zijn er galerieen.
We zoeken een restaurantje. "El mejor sitio" is eenvoudig maar druk. Altijd een goed teken. We nemen vissoep, kippepoot en pechuga de pollo. Je mag er nog 3 bijgerechten bij uitzoeken. Het worden zowieso de yucca-frietjes, salade en platanos fritos.
We eten echt lekker en niet duur, gewoon een prima plek.
We lopen nog over een stuk stadsmuur met kanonnen. In de verte ligt el Castillo San Felipe de Barajas. We gaan er niet heen maar bekijken het van een afstand.
Er broeit namelijk iets in de lucht.
De eeste donderslagen zijn al hoorbaar.
We zetten er flink de pas in. Nog geen 3 minuten zijn we in het hotel, of de regen valt met bakken uit de hemel.
We nemen een kop thee om bij te komen. Poeh zeg. Je zal er maar in lopen, dan ben je in 5 seconden doorweekt.

In de avond lopen we voor de laatste keer naar de oude stad. Een wandeling met hindernissen want overal liggen grote plassen van de regen. In een klein straatje belanden we bij restaurant "Tomillo". De zeer vriendelijke ober lijkt ons in eerste instantie een engelsman met zijn oranje haar.
Maar niks is minder waar. Hij komt uit Barranquila. Kennen we dat? Dat is ook de geboorteplaats van Shakira. Tuurlijk Shakira, haar heupen liegen niet.
Het eten en de ambiance is voortreffelijk. Een mooie fooi is op zijn plaats. Voldaan klunen we terug langs de enorme plassen naar het hotel. Elmer zet nog een koffie en we praten nog gezellig wat met twee Oostenrijkse meiden op de veranda.

Geschreven door BoschVertrekt