Donderdag 7 oktober, Potamittisa.
Een laatste ontbijtje buiten in de tuin, de koffertjes inpakken en dan is het tijd om afscheid te nemen van dit meer dan leuke adresje, the Courtyard Episkopi. We geven de sleutel af bij de vader van Chris in het winkeltje naast het huis.
We gaan terug naar het schiereiland bij Lemesos. Nog voorbij het kasteel van Kolossi. En dan rijdt je steeds door metershoge hagen van cipressen aan weerszijde van de smalle weg. Lekker in de schaduw en steeds maar rechtdoor. Langs het zoutmeer wat nu gedeeltelijk is opgedroogd.
We maken een stop bij een klooster. (Monastery of St. Nicolas of the cats)
Een grote parkeerplaats, en we zijn er wederom alleen. Iets later snappen we ook waarom, het hele klooster is in renovatie. Toch jammer....
Heel veel luie katten overal, en slechts 1 hele super vriendelijke non.

In Akrotiri is het "environmental education center", een soort voorlichtingscentrum voor duurzame ontwikkeling van het zoutmeer en omgeving gevestigd. Een prachtige expositie met veel uitleg over de dieren en planten die in deze omgeving voorkomen. "De flamingos zijn er", zegt de balie mevrouw. Je kunt ze met de telescopen bekijken. En inderdaad vanaf het uitzichtdek zien we door de kijkers echt honderden flamingos in het zoutmeer staan. Wat een verrassing om ze nog te zien! Het is nu namelijk niet eens het seizoen. Prachtig! Wat zijn we een bofkonten!
Er is ook nog een botanische tuin bij het complex, waar uitleg over planten en andere vogels te vinden is. Het is echt 'n aanrader om hier een stop te maken. Anders hadden we wellicht ook niks van de flamingos vernomen.

Vanaf het schiereiland rijden we omhoog het Troodos gebergte in.
De eerste stop is bij het bergdorpje Vouni. Het ligt op een berg en alle straatjes zijn omhoog of omlaag. Niks is waterpas hier. Mooie oude huisjes, maar totaal uitgestorven. We hebben 2 mensen gezien in het dorp, maar je kunt er nog geen koffie kopen. De kerk blijkt ook potdicht.

Een dorp verder dan maar. Koilani, een dorp bekend om zijn wijnmakerijen. Hier is iets meer leven in de brouwerij, er is zelfs een cafeetje open. Nadat we het dorp hebben bekeken met heel veel druivenranken over de straten gespannen met flinke trossen rijpe druiven er aan, gaan we bij 't café zitten. De mevrouw kan ons enkel voorzien van Cypriotische koffie. Een piepklein kopje sterke koffie, het laatste slokje niet nemen want dat is de dras!
Lekkere koffie overigens!

Dan door naar de highlight van vanmiddag, het populaire wijndorp Omodos.
Je ziet het al direct, dit is een dorp van het toeristische type. Overal terrasjes die ook nog eens open zijn, winkeltjes met tafelkleedjes van kant. En ook nog wat andere reizigers. Leuk, gezellig!
Na het dorpsplein vol terrasjes onder de bomen kom je al snel bij het "Timios Stavros" klooster. Een prachtig mooi oud klooster. Galerijen met prachtige blauwe deuren, bogen, en houtsnijwerk. Een absurd mooie kerk vol goud en iconen van oude geestelijken met baard. Kristallen kroonluchters, en een kastje met relikwieën van overleden heiligen (altijd toch weer een beetje gênant). Er is een klein mooi museumpje en alle kamers die zijn ingericht daar mag je in.
We slenteren nog wat door het dorpje, langs de winkeltjes met prullaria, en de zaakjes met wijnproeverijtjes. Het is hier echt 'n wijnregio en dat merk je aan alles.
We strijken neer op een schaduwrijk terras voor nog en koffie. En dan gebeurd het, de ene bus na de andere wordt voor onze ogen leeg geladen, ook nog enkele propvolle jeeps. Deze mensen zijn op een tourtje of "jeepsafari", zoals dat in de toeristenbranche verkocht wordt. Ineens puilt het dorpje uit van de toeristen, niet leuk meer. Nu zou het je niet meer lukken om die ene bijzondere foto te maken van 't altaar zonder mensen erop. Goed, ieder zijn ding. Maar 'n jeepsafari is niet aan ons besteed das duidelijk.

We rijden langs vele rustige kronkelweggetjes, de bergen in. Hoger en hoger. Het scheelt enkele graden in temperatuur als je hoger op de berg komt. Na een half uurtje slingeren over de bergweggetjes komen we aan op onze eindbestemming, het dorpje Potamitissa. Nog een laatste echt super steile klim in de eerste versnelling naar het hotel, een agroturismo op een helling. Prachtige plek ook weer! Leuke gezellige binnenplaats onder de druivenranken vol trossen sappige druiven. Een kamer met hemelbed en opslaande terrasdeuren naar een meer dan royaal balkon met uitzicht over het dorp. Er is ook een zwembad, waar het goed toeven is in de late warme middagzon.
In de avond eten we ook hier. Je moet er toch niet aan denken dat je in het donker die stijle klim nog eens moet maken. De rijk gevulde groentesoep en moussaka smaken goed. We sluiten af met een dikke joghurt met honing en walnoten. De lokale wijn en het bier blijken hier ook nog eens heel betaalbaar. Het wordt een fijne avond.

Geschreven door BoschVertrekt