Dinsdag 17 maart, San Martin de Amacayacu. We zijn allemaal zeer op tijd wakker. De hanen kraaien aan een stuk door, en we hebben geen glas in de "ramen". Hele mooie open ramen overigens, met houtwerk in de vorm van blad nerven.
We gaan vandaag een wandeling maken langs de plantages en akkertjes van het dorp. Gids Nicasio gaat vandaag met ons op pad. De regenlaarzen gaan weer aan. Zo loopt iedereen er hier bij als je de Selva (bos) in gaat. Veilig voor modder en zompige paden, en bescherming voor bijvoorbeeld beestjes als slangen. We lopen eerst naar het huis van Nicasio aan het einde van het dorp. Nicasio is precies even oud als Michel en zijn vrouw is 50. Ze wonen in een houten huisje met houten bijgebouwen. Ze hebben al 8 kleinkinderen! De foto's van onze kinderen vinden ze erg interessant. Er wonen ook zonen en dochters op het erf. Er ze hebben een stuk grond met fruitbomen. Nicasio legt alles geduldig uit en alles mogen we proeven. De pomarosa, de carambola, een citroen die geen citroen blijkt te zijn. En zo nog meer. Ook staan er overal medicinale planten. De bladeren daarvan worden gekneusd en verwerkt. Tegen tandpijn kneus je een bepaald blad waar dan sap uit komt. Dat leg je dan op je wang. Ja je moet wat als er geen medische voorzieningen zijn.
We lopen de Selva in, het bos. We zien nog veel meer medicinale planten, en krijgen overal uitleg over. De eerste akkers komen in zicht. Ze verbouwen hier vanalles door elkaar heen. Geen keurig aangeharkte akkers, maar gewoon vanalles wat.
Veel interessante insecten, en in afmetingen die wij thuis niet kennen. Giga grote wandelende takken en sprinkhanen in alle kleuren. We zien weer tamarind apen van boom tot boom slingeren. Het is zeer vochtig in het bos, het is een zweterig tochtje maar zo de moeite waard. We nemen een pauze op een boomstronk bij een akkertje. Heel veel bananenbomen en prachtige ananassen.

We lopen helemaal door tot het primaire regenwoud begint. Hier zijn de bomen veel hoger en staan er ook andere soorten. Aan een hele hoge boom hangen lange lianen en maakt Nicasio een schommel. Tarzan in de jungle! We lopen nu ruim 3 uur en Lianne begint moe te worden. Tijdens een bijna- uitglijder grijpt ze een boom vast.
Ai ai! De verkeerde boom, het is die met die puntige stekels! Twee vingers bloeden volop. We maken het schoon met de fles water. Het bloeden stopt.
Nog een uur lopen terug naar het dorp. We komen langs de begraafplaats. Een veldje met geverfde kruizen en volop bloeiende planten. Het ziet er bijna gezellig uit.

Bij Casa Gregorio eerst even een opfrissende douche en daarna een lekkere lunch.
Deze middag verder geen andere activiteiten dan de hamaca (hangmat). Best lekker, ook dit is reizen. Niet alleen inspannen maar soms ook een beetje ontspannen.

Heike heeft nieuws van andere gestrande reizigers in Colombia. Blijkbaar gaat Colombia na aanstaande zondag op slot en moet iedereen dan weg zijn. Oei, het wordt nu echt serieus dus! Pas om 17 uur is er weer elektriciteit en dus wifi. We gaan ook een uitreis ticket boeken.
We zitten samen met Marieke en Steven dus startklaar. Voor ons vallen alle vluchten af die over de USA gaan omdat we geen Esta (e-visum voor USA ook nodig bij overstap) meer kunnen krijgen na onze reizen door Iran.
We zoeken en zoeken, er is een run op de tickets. Ze worden met de minuut duurder. Prijzen van 1500 tot 2000 euro per enkele reis ticket per persoon zijn geen uitzondering! De tickets via de USA zijn wel goedkoper maar nutteloos voor ons. Uiteindelijk vind Lianne uren later via de KLM app tickets van Bogota via Parijs naar Amsterdam. Nog steeds knetterduur maar geen 1500 euro tenminste. Snel boeken, maar met het trage internet blijft het spannend. De mobiel heeft het er ook warm van gekregen daar kan je een ei op bakken.

Eerst maar eten. We hebben wel betaald maar nog geen tickets gekregen. Deze komen 3 uur later pas met de mail. Pffff, opgelucht kunnen we weer adem halen.
Steven heeft ook beet na uren zoeken. Via de USA en UK naar Amsterdam.
Een gids komt medische zorg verlenen aan Lianne. Met een scherpe naald van een fruitboom (natuurlijke pincet) inspecteert hij de wondjes op achtergebleven splinters van de scherpe boom. Hij heeft goed licht, een mega grote hoofdlamp. Het lijkt wel een bouwlamp!
Heike komt nog met een kadootje. Een mooi pomarosa roze gevlochten mandje van palmfiber. Als dank voor de brillen. Wat lief!
Het zal stil zijn in casa Gregorio. Wij zijn de allerlaatste reizigers. Na ons heeft iedereen afgezegd.
Het was me het dagje wel. Maar toch een mooie dag hoor!

Geschreven door BoschVertrekt