Zaterdag 1 oktober, San Martin de Amayacu.
Ooit gehoord van het feestje "quince años"? Dat is als een meisje 15 jaar wordt. Dat wordt hier nogal groots gevierd. Met veel toeters en bellen en vooral met luide muziek. Dat was hier in het dorp en het feest plus de muziek gingen door totdat het al licht werd, dus tot een uurtje of half 6.
Hopelijk wordt er voorlopig niemand meer 15 jaar hier voorlopig.....
Lekker ontbeten met arepas, roerei, fruit, sap en koffie. Gekletst met Heike.
Om 8 uur moesten we klaarstaan voor onze uitstap van vandaag. We gaan naar de overkant van de rivier naar San Antonio de Cacao. En dat ligt in Peru. Niet dat er een douane kantoortje is voor een stempel of zo. Maar goed, we zijn wel echt in Peru!
We gaan vandaag op stap met Sylvio. Die kennen we nog van 2 jaar geleden. In Peru gaan we aan wal en krijgen we een gids van daar, de 68 jarige Angel, een tanig oud baasje. Maar ook een hele relaxte man en hij voelt goed aan wat we willen zien. Eerst lopen we een stukje en dan gaan we op zoek naar de eerste luiaard. Die is nogal snel gespot!
Een babyluiaard hoog verscholen in een boom tussen het bladerdak. Wat gaaf joh! We zien in totaal 7 luiaarden die ze hier perezosos noemen. Vooral baby luiaarden van een maand of 5. We lopen door hoog gebladerte, overigens supermooi. Grote ovale felgroene bladeren. Heel veel prachtige vogels. En 3 soorten rupsen (gusanos) waaronder een hele bijzondere met lichtgroene "antennes". Een heel gaaf diertje, en hij is giftig.
We lopen ook naar een meer met van die hele grote waterlelies met opstaande randen, de Victoria Reina.
Prachtig! Ze bloeien ook net, grote witte bloemen. We hebben hier ruim 2 uur rondgelopen, echt een mooi gebied
deze Peruaanse laaglanden.

Met het bootje gaan we verder naar Puerto Nariño.
De pier waar we vorige keer uitstapten dat gaat niet lukken deze keer. Alle rivieren staan een stuk lager nu, het verschil is soms wel 5 meter dat zie je aan de oevers.
We gaan eten bij Casa Jaguar, dit restaurant is ook van Casa Gregorio. Er zitten nog twee stellen met gids van onze casa. We eten een lekker soepje met pasta. Kip, rijst en salade. We nemen er een biertje en cola bij.
Daarna gaan we de huisjes bekijken met de mooiste afbeeldingen. Sommige huisjes zijn beschilderd met prachtige kolibries. Andere met andere vogels of jaguars.
We beklimmen de uitkijktoren. Van boven zie je pas echt hoe droog het nu is. De drooggevallen zandbanken midden in de Amazone, de rivieren die veel smaller zijn nu. Interessant!

We nemen een ijsje aan de voet van de uitkijktoren. Lianne neemt maracuya (passiefruit) en Michel cocos. Niet normaal hoe goed dit smaakt, echt genieten.
Daarna proberen we naar Lago Tarapota te varen maar het riviertje is zo smal en ondiep dat we moeten omdraaien. Vorige keer hebben we daar heerlijk gezwommen.

Terug naar Casa Gregorio. Op de smalle rivier zijn veel ijsvogels. Vooral de grotere soort, Martin Pescador. Eerst maar eens wat koffie als we terug zijn. En daarna een biertje. Er zijn nieuwe gasten, uit Rotterdam.
We eten samen en we kletsen veel. Waar iedereen geweest is en wat de plannen zijn. Best veel mensen zijn maandenlang op reis. En wie veel reist kan veel vertellen. Erg gezellig!
George loopt in het donker nog even naar het kerkhof boven het dorp om wat te downloaden van Netflix. Alleen daar heb je bereik van internet. Hoe bizar...
Er gaan mensen op nightwalk, en als ze terugkomen vertellen ze aapjes gezien te hebben. En zo verlopen alle dagen weer anders. Want de jungle, de natuur is onvoorspelbaar.

Geschreven door BoschVertrekt