Donderdag 8 juli, Hali. Vandaag een lang stuk rijden voor de boeg. We ontbijten op ons gemak en vertrekken. De eerste stop is bij een veld vol stenen, Laufskálavarda. Op het eerste gezicht niet bepaald een geweldige bezienswaardigheid. Het blijkt dat hier vroeger een boerderij heeft gestaan die compleet verwoest is tijdens een vulkaan uitbarsting. De mensen uit de omgeving zijn begonnen met enkele stenen te stapelen als herdenking. Elke keer dat ze er passeerden legden ze er een steen bij of op. Nu is er een hele heuvel vol stenen, ook wel een zogenaamd elfendorp genoemd. Reizigers zetten nu deze traditie voort.
Daarna rijden we langs enorme lavavelden begroeid met mossen. Het ziet er 'n beetje surrealistisch uit. Ergens is er een wat hoger punt waarbij je een goed zicht hebt over de Eldhraun lavavelden. Zo ver als je ook reikt, heuvels met mos.

Nu is het een stuk verder door naar een bijzondere canyon. Met een hele moeilijke naam Fjaðrárgljúfur. Geen idee hoe je dat uitspreekt. Je neemt vanaf ringroad 1 een best steil gravelweggetje omhoog. Vanaf de parkeerplaats zie je nog niets. Je moet eerst nog een heuvel op klimmen. Daar zijn verschillende uitkijkpunten met platforms. Het mooiste uitzicht heb je vanaf het platform dat het verste weg is, dat is vaak zo. Het is inmiddels bloedheet, voor ons gevoel dan. We tikken de 20 graden aan, das bijna een hittegolf voor IJsland! We kunnen gewoon in 'tshirt deze hike naar de uitzichtpunten doen. Er lopen zelfs mensen in topjes! Uitkijken dat we nog niet verbranden, want de zonnebrand is niet bij de hand natuurlijk. Na veel oh' 's en ah' 's, want ja wat is het weer schitterend lopen we weer naar de auto. Daar zijn mooie picknick bankjes. De boterhammetjes en de thee laten zich goed smaken. Je moet hier niet gokken op eettentjes er zijn weinig voorzieningen. Zelf een lunch mee nemen voor onderweg is praktisch en je grijpt nooit mis.

We naderen een national park, Skaftafell. Hier is het wat drukker. We betalen het parkeergeld van 1000 isk, je moet daarbij je kenteken ingeven. Later controleren camera's dit als je uitrijdt. Slim bekeken van die ijslanders!
Er is ook een food truck. Wij nemen er een koffie, ook lekker. Onder een parasol met de koffie is het goed toeven. Er is ook een hele grote camping bij. Eindelijk is het nu lekker kampeer weer, zonnig, warm en droog!
We willen de hike naar de Svartifoss waterval lopen. Lianne dacht dat is een makkie, 90 minuten plat pad. Helaas niet het geval, we moeten weer een berg op. De stokken liggen nog in de auto.
Het pad is wel mooi hoor. Tussen berkenbomen en langs bermen volop bloemen. Paarse geranium achtige en verder veel gele, soort onbekend. De Svartifoss komt langzaam in zicht. Een hele bijzondere waterval met bovenaan allemaal zwarte zeshoekige basalt kolommen. Het is hier allemaal hartstikke vulkanisch!

De laatste stop van vandaag is misschien nog wel de allermooiste. Het gletschermeer Fjallsarlon. Het is de kleinere broer van de grote Jokulsarlon. We zijn overdonderd door de schoonheid van dit meer, met de talloze grotere en kleinere ijsschotsen. Wat super mooi! Iemand vraagt of we een foto van haar willen maken. Tuurlijk. "Where are you from?" vraagt ze. Oké, en where are you from? Uhhh complicated but I am from Iran, living in Denmark now. We raakten niet meer uitgepraat. En de vrouw was in tranen bij het afscheid zo ontroert dat ze was hoe geweldig wij haar land vonden! Bijzonder!

In Hali komen we aan in een allerschattigst guesthouse. Zo leuk! Heel huiselijk, met een grote keuken waar iedereen zit en kookt. Koffie, vruchtensap en melk is hier inbegrepen. Plus ook zelfgebakken rabarber cake. Super! Wij zijn geen supermarkt tegengekomen vandaag en de eerstvolgende is maar liefst 65km verderop. Dus we eten vegetarisch dan maar. Risotto met verse spinazie (gisteren gekocht), ui, paprika.
De Italianen naast ons eten ook risotto, en ook uit een pakje van Knorr.
Kijk, dat schept 'n band!
Wijntje en biertje erbij. Gezellig!
We maken nog een ommetje door het gehucht. Boven de weilanden vliegen honderden Noordse sternen. Ze vliegen af en aan met visjes in de bek. Ze zijn wel aggresief want ze dreigen ons steeds aan te vallen. Ze vliegen met een rotgang op je hoofd af en scheren dan toch net over je heen. Ach ze verdedigen gewoon hun nest met jongen in de wei.

Geschreven door BoschVertrekt