Zaterdag 3 juli, Gardur.
Eindelijk is het zover, we mogen weer op reis. Echt op reis!
We worden door Frans naar het station gebracht want we hebben asociaal veel bagage bij. 23kg mogen de koffers wegen, en dat doen ze ook. Verder nog 10kg handbagage per persoon. De halve Lidl reist mee, want we gaan zelf koken. Uit eten, maar ook de boodschappen zijn flink aan de prijs in IJsland dus wat mee kan, dat gaat mee. Aangekomen op Schiphol direct naar de incheckbalie. Hier staat een mega wachtrij. Ijsland gangers zijn outdoor types, je haalt ze er zo uit. Lichtgewicht outdoor kleding, mooie rugzakken. Het stel voor ons gaat ook zelf rijden en heeft de andere helft van de Lidl bij. Ook zelf koken.
Het schiet voor geen meter op, 1 dame voor de hele rij in te checken. Ze hebben in de corona tijd natuurlijk hun halve personeel ontslagen. Er komt iemand zeggen dat het vliegtuig later gaat vertrekken zodat iedereen mee kan. Iets verderop staan 4 Incheck dames duimen te draaien. Lekker zeg! We worden bij inchecken al gecontroleerd op vaccinatie. Het gele boekje is hierbij leidend, de app van Hugo doet geheel niet mee. Verder of we onze online registratie voor IJsland op orde hebben. We mogen verder naar de gate.
Om 15.50 uur landen we op Keflavik airport. Nog voor de bagage er is duikt iedereen de taxfree in, inclusief piloot en stewardessen. Wij ook! De alcohol is hier veruit het goedkoopste van IJsland, dus we laden wat traytjes bier in. Bagage ophalen en dan in de lange, lange, zeer lange, superirritant lange wachtrij voor covid check en douane. Hier schuifelen we een uurtje voort, en dan ineens zijn we erdoor. Ook hier geen corona check app, nee het gele vaccinatie boekje.

We hebben een Dacia Duster 4x4 gehuurd en die gaan we ophalen bij Bluecar Rental. Das tegenover de luchthaven dat kunnen wij best te voet. Er gaat ook 'n busje maar God weet hoe lang je daarop moet wachten. De looptijd is slechts 4 minuten. We krijgen een grijze Duster mee, zelf gaan zoeken buiten op de parkeerplaats. Er staan er nog 30, allemaal Dacia Duster. Als we de onze gevonden hebben kunnen we los. Onze cabin ligt op 12km rijden. Wat opvalt zijn de uitgestrekte velden met bloeiende paarse lupines. Overal, ook in de berm. Het ziet er prachtig uit.

Onze cabin in Gardur is perfect, alles wat er moet zijn is er ook. Het is er alleen wel bloedheet. Iets met vloerverwarming en niet kunnen instellen......
We eten pasta met tonijn. Daarna gaan we omkleden voor het hoogtepunt van de dag, we gaan naar de actieve vulkaan de Fagradallsfjall! Zo naar uitgekeken!

Je kunt simpelweg niet naar IJsland gaan en dan NIET naar de vulkaan gaan. Dit is een unieke kans. En wij pakken 'm meteen! Deze vulkaan is uitgebarsten op 19 maart, en staat dus al ruim 3 maanden non stop lava te spuwen. Nu is ie er afgelopen week 2x een halve dag mee opgehouden. En daarna weer verder gegaan. Onduidelijk is of dit het begin van het einde is. Vandaar onze haast om hem te gaan zien.

We arriveren tegen 20.30 uur bij de 2e parkeerplaats na Grindavik. Via de Parka app betalen we de 1000ISK parkeergeld, en we gaan van start. We zijn zeker niet de enige die "zo laat" nog gaan lopen, het is net na midzomer nacht dus het wordt amper donker. Het weer is uitstekend, zonnig en goed zicht, ongeveer 13°C. We volgen de mensen, eerst passeer je na ongeveer 2km het lavaveld Natthagi. Het lavaveld groeit met 9 voetbalvelden lava per dag, en schuift al aardig richting de zee. Nu de zon nog schijnt gaan we eerst de berg op voor uitzicht op de vulkaan. Route C, dat is 3 bergen tot het viewpoint op de Langihryggur. Het ergste stuk van de eerste berg is lastig. Het is megastijl, en daarbij is er weinig grip. Los zand en grind, en wegglijdende stenen. Goed kijken waar je je voeten neer gaat zetten dus. Lianne heeft bij Decathlon hiking poles (stokken) gekocht, en dat is wel ff handig nu! We doen over de klim ongeveer 1 uur en 15 minuten. Daarbij kijk je steeds in het dal gevuld met zwarte lava. Maar ook zie je snelstromende oranje lava riviertjes in de diepte. Wow wat gaaf!! Ze vormen mooie patronen in het het donkere zwarte lavaveld. Uniek!
Nog wat hoger de trail op zien we dan waarvoor we kwamen. De Fagradallsfjall, het monster. Onafgebroken spuwt hij de lava omhoog met pulserende bewegingen. Fontijnen van lava, omhoog gespuwd. De lava golft over de randen van de krater. Soms neemt ie een pauze van een minuutje om vervolgens weer een krachtige eruptie te doen. We staan dus boven op die berg, de vulkaan is op ongeveer 1.4km afstand. Dichterbij kan je niet komen, alles ligt vol lava rondom de Fagradallsfjall heen.
We verkijken ons verstand aan het ding. Het is een spetterende lava show. Hoe uniek is het dat we dit met onze eigen ogen mogen zien! We hebben een thermosflesje thee bij, en genieten van de lava show onder het genot van 'n kopje thee.
Nadat we ons met moeite hebben kunnen losrukken van de vulkaan aanvaarden we de terugtocht. Het gevaarlijke laatste steile stuk overleven we ook weer. Naar beneden lijkt het nog gevaarlijker dan naar boven.
Dan naar het lavaveld beneden. Hoe dichter je erbij komt hoe heter het wordt. Je ziet veel zwarte gestolde lava, maar binnenin is het gloeiend heet. Dat kan zomaar nog 1000°C zijn of meer.
Soms kan je een gat inkijken en zie je oranje trage lavastroom. Het ruikt er ook erg "aangebrand".
Tegen middernacht komen we weer terug op de parkeerplaats. De zon gaat net onder. Er zijn nog mensen die nu nog aan de tocht naar boven beginnen. Het worstkraampje is ook nog open, er zijn nog mensen genoeg. We rijden met een roze lucht terug naar Gardur. Er ligt lage mist over de lupine velden. Wat een bijzonder einde van een nog bijzondere dag! En Lianne is trots dat deze hike haar gelukt is, stond erg hoog op de bucket list!

Geschreven door BoschVertrekt