Donderdag 29 september, Salento.
Heerlijk geslapen in onze gouden kamer. Wat een luxe!
Het ontbijt is boven op het dakterras. Je zit aan een soort barretje naast elkaar met uitzicht op Salento.
We krijgen koffie, sap, fruitsalade. Roerei en een croissant met kaas.
Lekker beginnetje van de dag.

We pakken de rugzakjes en lopen naar "Salento Cycling".
Eduardo staat al op ons te wachten. We gaan vandaag iets heel gaafs doen. Met een mountainbike een ritje bergafwaarts maken van 28 kilometer.
Salento is bekend om zijn waspalmen (Ceroxylon quindiuense). Echt
enorme hoge palmen. De meeste reizigers komen speciaal hierheen om deze bijzondere palmen te zien die tot wel 60 meter hoog kunnen worden.
Hier in de valleien in de uitlopers van de Andes (parque national Los Nevadas) kan je deze palmen bewonderen.
Waar bijna iedereen gaat wandelen in de Cocora vallei, gaan wij het anders doen. Wij gaan mountainbiken in de "La Carbonera" vallei. In de Cocora vallei zijn nog 700 waspalmen. In la Carbonera vallei vele malen meer, het aantal wordt eerder geschat op 7 miljoen!

We gaan met nog 4 Nederlanders, een stel uit Utrecht en 2 vriendinnen uit Amsterdam. En een stel uit de USA.
8 personen. We worden met de Rangerover 4x4 omhoog gebracht naar 3400 meter in de Andes. Onderweg lekker kletsen. Boven op de berg is het prachtig weer, zonnetje erbij en licht frisjes.
We zien de eerste waxpalmen al! Wat mooi zeg!
We krijgen allemaal een windbreaker jack, een helm en fiets handschoentjes. Dan gaan we van start! Er zijn 3 regels: volg de leider, voeten halverwege de pedalen. En 2 remmen tegelijk indrukken. Het materiaal van Eduardo is superstevig en veilig. Zo maken we onze eerste kilometers op la Carbonera. Het is even wennen, je gaat best hard naar beneden. Maar het lukt goed, Michel gaat als een speer, Lianne is voorzichtiger. Met iedereen wordt rekening gehouden, Eduardo zorgt dat het gesmeerd verloopt.
Aangekomen bij een bijzonder viewpoint. Eduardo heeft de sleutels van een priveterrein. Daar gaan we een wandelingetje maken. Ohhh wat is het er prachtig! Duizenden hoge waxpalmen in een prachtige groene vallei hoog in de Andes.
De vriendinnen die gisteren de hike in Cocora gelopen hebben zijn er van ondersteboven."We zijn genept gisteren!" Dit hier is zoveel mooier. En geen tourist te bekennen
Na de wandeling staat er voor ons een picknick klaar op een roodwit geblokt kleedje. Het uitzicht op de picknickplek is subliem. Beter gaat het niet worden!
Maar jawel, vanuit de verte komen heel veel geeloorparkieten aan. In koppeltjes vliegen ze krijsend over. Deze bedreigde vogelsoort hoort thuis in deze valleien. Ze eten de vruchten van de waspalmen en verspreiden de zaden van de vruchten met hun ontlasting. Alleen zo kunnen er weer nieuwe waspalmen uit ontstaan.

Na de picknick kunnen wij ons met moeite losrukken van deze prachtige plek. De zon schijnt inmiddels ook heerlijk en het is lekker warm.
Met de auto rijden we weer een heel stuk omhoog en van daaraf starten we de 21km afdaling terug naar Salento.
Met diverse stops onderweg omdat je je vingers goed moet kunnen blijven bewegen door het vele remmen. Even losgooien die vingers!
Tegen 13 uur rijden we Salento binnen en rijden we naar Salento Cycling. Iedereen krijgt een welverdiend flesje ijskoud bier aangereikt en we kletsen wat na. Een schitterende actieve tocht. En niemand is gevallen of zo. Prima tourtje, lekker kleinschalig en een erg bijzondere vallei.

Eerst even douchen. Alles zit onder de modderspatten. Daarna het dorp in naar de Plaza. Wat winkeltjes bekijken. En we eten een hapje bij een stalletje. Michel een forel en Lianne patacones con guacamole. We nemen er een koffie bij.
Het weer slaat om, het wordt donker, veel frisser en het gaat regenen. Er komen veel Willy's terug met lopers uit de Cocora vallei. Ze hebben er een pittige wandeling opzitten en dat zie je ook.
We gaan nog even wat winkeltjes in en uit. Veel van het zelfde. Toch kopen we wat dingen voor de meiden. En iets voor ons toekomstige kleinkindje wat in januari geboren gaat worden.
Het uitzichtspunt beklimmen heeft nu weinig zin met dit weer, vast geen view nu.
We kopen een bakje aardbeien en gaan terug naar ons hotel. Kacheltje aan, lekker cosy.
In de avond lopen we nog even door Salento.
We hebben geen zin in een hele maaltijd dus het wordt een tinto met een stuk gebak.
Het cafe heeft een hele oude Italiaanse koffiemachine met stoom. Het ding is 117 jaar oud verteld de eigenaar met trots.

Geschreven door BoschVertrekt