Dinsdag 31 mei, Sao Vicente. Het heeft echt keihard geregend vannacht, en het ziet er buiten nog steeds niet echt super uit. Maar we besluiten om toch gewoon op pad te gaan. Wie weet valt 't mee.
Na het ontbijt gaan we eerst de huur auto ophalen. Gewoon hier in het dorp. Lionel van de appartementen heeft deze voor ons gereserveerd. Eerst weet de mevrouw van de verhuur van niks, maar even later gaat er toch een belletje rinkelen. Ja hoor, het komt goed. De komende 8 dagen zijn wij trotse eigenaar van een witte Fiat Panda. Leuk, we kunnen op pad. Heel vroeger, mijn eerste autootje was ook 'n Fiat Panda. Nostalgie.....
Er rijden hier overigens superveel huur Pandaatjes rond, populair en vooral betaalbaar als huurauto.

We tuffen eerst naar Ponta Delgada, het eerstvolgende dorpje. Hier is een mooie kerk, en een nog mooier zwembad pal tegen de rotsen aan zee. Wat een locatie! De zon schijnt inmiddels en prikt in onze nek. Een goed teken! Het is echt warm zo in de zon. Niet naar achteren kijken aan zee is het open, boven de bergen donkere wolken.

Het volgende dorp heeft een uitzichtpunt, een zogenaamde miradouro. Zowel links als de rechterkant op kijk je een flink eind weg. Een prachtige blauwe zee, heel ruig. Geen witte stranden maar zwarte kiezels en heeeeeel diep naar beneden. Hoger op de berg bij de Arco de Sao Jorge is een grote miradour. Het uitzicht is hier nog adembenemender. Zo hoog, en je kijkt via de ruige kustlijn tot misschien wel het einde van het eiland! Er is ook een regenboog bij 't strand, hoe gaaf! Twee minuten later is ie weer verdwenen.
We rijden verder. De randen van de weg zijn zeer weelderig begroeid met Kaapse lelies (Agapantus) in blauw en wit. Ook zien we veel andere mooie bloemen, bv de Crocosmia, witte aronskelken, en heel veel groene varens in alle soorten, maten en groentinten die je maar bedenken kunt.
Heel de begroeiing op Madeira is zonder meer weelderig te noemen.
We arriveren in het dorp Santana. Hier bevinden zich typische huisjes, in een punt met rieten dak tot bijna aan de grond. Kleurrijke huisjes en typerend voor deze streek in vroegere tijden. Gelukkig hebben ze er nog een paar bewaard, bijzonder zijn ze zeker.
We zien voor het eerst veel toergroepen, de meeste deelnemers zijn op leeftijd. Zou Madeira ook een bejaarden bestemming zijn dan?

We willen vandaag ook starten met de eerste "levada" wandeling. Dat zijn routes in de bergen waar langs irrigatie kanaaltjes stromen, de levadas.
Relatief dichtbij Santana ligt de Ribeira Frio (koude stroom betekent dat). Vanaf hier kan je starten met de PR11 Levada
dos Balcoes. We nemen de steile, korte route met trapjes heen, je komt op een gegeven moment langs de Levada do Faial die je blijft volgen tot aan het Balcoes platform. Op het uitzichtpunt waait het als een gek. Richting de zee is het helder maar boven de bergen zit het potdicht. De wind maakt bovendien een eng loeiend geluid.
Er zitten leuke vogeltjes op het platform, de bisbis (Madeira goudhaantje). Ze zijn niet schuw en weten dat sommige mensen vogelzaad meenemen.
Hier boven geen tour groepen meer! Het begint zachtjes te regenen. Toch nemen we de langere trail terug langs de levada af, en daarna terug naar de auto in Rivera Frio. Aan de takken van sommige bomen hangen lange draadachtige mossen het lijkt wel engelenhaar. Heel sprookjesachtig, en ook zien we een orchidee. De bermen staan vol met grote paarse boemenaren (Echium candicans, de Trots van Madeira). Het kan niet op!
Als je dan toch in Ribera Frio bent dan moet je eigenlijk hier wel 'n forel gaan eten. Een vroeg diner dan maar, en het smaakt prima.

De terugweg gaat het keihard regenen en we moeten al die haarspeldbochten maken terwijl we in de wolken rijden met nul zicht. Wat een spannend ritje! Niet normaal. Op een gegeven moment rijden we weer uit de wolk en hebben we weer zicht. Het wordt ook weer droger. Tegen de avond komen we terug in Sao Vicente.
We sluiten af in 't dorpscafé met 'n grote bier voor Michel en 'n glaasje Madeira wijn voor Lianne. Boa noite!

Geschreven door BoschVertrekt