Vrijdag 9 september, Villa de Leyva.
Heerlijk geslapen. Om 5 uur al klaarwakker. Dat noemen ze een jetlag. We zien nu bij daglicht pas op wat voor een bijzondere plek we terecht zijn gekomen. Finca hostal Renacer. Te schattig voor woorden. Overal bloemen hangmatten en vogeltjes. De twee honden heten Kiwi en Princesa. We schuiven aan in de tuin van de finca voor het ontbijt. Roerei met tomaat en ui. Dos Negros (hele zwarte sterke koffie) en vers ananassap met locale kruiden. Lekker lekker!
Nederlandse moeder met zoon Alex zijn hier ook pas. Gezellig reiservaringem uitwisselen, wat een heerlijke start van de dag!
De zon schijnt en dat voelt lekker! In de ochtend is het namelijk nog redelijk fris.
We gaan op pad. De finca ligt 1,2 km buiten het dorp.
Eerst komen we langs bomen met meterslange hangende mosdraden (Tillandsia) nou dat is wel heel bijzonder. Het mos blijft leven door vocht uit de lucht.

Villa de Leyva blijkt gesticht in 1572 en sindsdien is er aan de layout van het dorpje weinig veranderd. Het hart van het dorp is de grote Plaza Mayor van 120m x 120m. In het midden staat een grote fontijn en het plein is omzoomd met prachtige koloniale gebouwen en arcades. Er is iets te vieren want voor de kerk (Iglesia de nuestra Senora de Rosario) is het heel druk met wachters in traditionele uniformen. De kerk is prachtig van binnen met een gouden altaar.
In het dorpje zie je echt overal zwerfhonden. Niet normaal zo veel. Maar op de een of andere manier passen ze ook gewoon in het straatbeeld.

Even kijken bij het busstation hoe we weer verder kunnen reizen vanaf hier. Daar ontmoeten we Jimmy en hij heeft een idee voor ons. Want willen we niet naar de Pozos Azules buiten het dorp?
Goed plan Jimmy! Hij zet ons af bij de Pozos Azules, een serie blauw gekleurde meertjes. We kopen een ticket 12.000 cop pp. En gaan een wandeling maken van 3 kwartier langs alle 7 pozos. Meertje 4 en 7 springen er uit door de fellere blauwgroene kleur. Best een leuke wandeling. Overal staan prachtige naaldbomen en mimosabomen volop in bloei.

Jimmy brengt ons verder naar een viewpoint met uitzicht op het dorp. En als laatste naar de bizarre Casa Terracota, een heel raar gevormd gebouw helemaal gemaakt vam rode klei. Hij zet ons af bij panaderia Pomarosa waar we de delicatesse van het dorp willen eten, het "milhoja" gebakje. Een soort van tompouche maar met vulling van room (dulce de leche) en caramel. Met een cafecito erbij uiteraard. Zeker niet verkeerd!

Het is intussen ander weer geworden. Het waait flink en de zon is weg. Zou het dan toch gaan regenen?
We bekijken de rest van het dorp op ons gemak. Veel winkeltjes met dikke warme poncho's en hoeden. Buitenlandse toeristen zijn er amper. Na een paar uur gaan we als lunch naar "Arepa Paisa" tegenover het busstation. Gelezen op het reisblog van een Nederlandse. Het is een onopvallend piepklein tentje. Voor de gevulde arepas zijn we te vroeg dat is pas na 16 uur. Maar er zijn ook lekkere goed gevulde empanadas. We nemen er ieder 2, eentje met kip, ham en mais. En een met rund, rijst en uien. De hele lunch is 1,50€ pp. We zouden graag nog eens terugkomen voor de arepas!

Het museo Antonio Narino is weer open voor de middag. Geen idee wie die man was maar hij had n prachtig huis! Ingericht met mooie spulletjes uit die tijd. Door de straatjes achter de kerk lopen we langzaam weer terug naar de finca. De zon schijnt inmiddels weer en dat is een stuk aangenamer. Het is uiteindelijk ook droog gebleven.

In de avond dalen we af naar het dorp.
De Plaza Mayor ligt er betoverend bij badend in het maanlicht. Ook de sfeervolle lampjes in de arcades en aan de casas maken het helemaal af. We gaan eten bij Villa Pollo. De naam zegt het al voornamelijk kip hier. Lianne een pechuga asado, en Michel 1/4 kip. Met erbij een avocado salade en "platanos fritos", gebakken onrijpe banaan die kennen we nog uit Cuba. De porties zijn enorm, gewoon veel te veel.
Door een nachtelijk Villa de Leyva lopen we terug naar de finca. Buenas noches!

Geschreven door BoschVertrekt