Woensdag 28 september, Salento.
Opstaan, douchen, eten en het appartement netjes achterlaten.
Vandaag reizen we verder het koffiegebied in.
We hebben al kaartjes gekocht voor het eerste traject van Jardin naar Riosucio.
Het kan een normale bus zijn of een chiva.
Ineens zien we bij het vertrekpunt andere reizigers. Waar we die in het dorp amper zagen lijkt het vertrekpunt een backpackers meeting point.

De bus blijkt een chiva, hoe vet is dit! Een chiva is een open bus met rijen bankjes, bont beschilderd. Prachtig! Het zijn een soort hele krachtige vrachtwagentjes/trucks voor het vervoer van mensen over moeilijk terrein.
De chiva vertrekt precies om 8 uur. De helft van de passagiers is lokale bevolking. De andere helft zijn buitenlandse reizigers.
Omdat de chiva open is kan het soms best fris zijn. Vooral hoog in de bergen met flinke mist zoals in ons geval.
We hebben een dikke trui mee en die gaat vrij snel aan. Plaatselijke bevolking heeft hoeden ofmutsen op en handschoenen aan. Sommigen hebben een deken over hun benen.
De rit duurt 4 uur en we gaan met een slakkegangetje over een niet verharde weg door een weelderig begroeid gebied. Het is meer een smal bospad met heel veel kuilen en overal watervallen en stroompjes waar we doorheen moeten. Soms is er links of rechts een afgrond. Maar nog een geluk je ziet weinig door de mist.
De chauffeur -een vrij jong ventje- hangt soms helemaal uit het raam, kijkt beneden naar de weg en stuurt behendig met 1 hand.

Onderweg passeren we het reservaat van de bedreigde vogelsoort de geeloor parkiet (loro orejiamarillo).
Die komt in deze regio voor. Lianne spot er eentje hoog in een boom, lichtgroen van voren.
We schieten gestaag op. Geen dorpjes onderweg. Alleen een plasstop bij een piepklein winkeltje.
De Koreaan in korte broek naast Michel gaat lekker op zijn gedroogde varkensoren zitten knauwen. Pork jerky korean style bbq staat er op de zak.
En Lianne maakt een praatje met de Israelische jongeman naast haar. Hij is net klaar met zijn 3 jaar verplichte militaire dienst. Nu gaat hij lekker reizen zoals de meeste jongeren na hun diensttijd in Israel. Groot gelijk! De jongen is 21, en heeft er net 5 weken Peru opzitten. Hij reist met een vriend.

Na bijna 4 uur hobbelen rijden we een berg af en ineens is daar asfalt. Yeah, nu kunnen we meters maken! Iets na 12 uur rijden we Riosucio binnen.
Er roept al iemand "Salento, Salento", we halen de aansluiting gemakkelijk.
Michel tilt de bagage over in de nieuwe bus, Lianne koopt kaartjes. We hebben nog 20 minuten over dus wat doe je dan...een kopje koffie natuurlijk. Ook hadden we gehoopt op warme snacks als empanadas voor lunch. Nee niks warms te koop, dus worden het 2 pakjes crackers met honing de man.

Van Riosucio is er dus deze "directe" bus naar Salento via Pereira. Nou de bus stopt werkelijk om de haverklap om mensen in of uit te laten. De stoelen zijn wel relaxed en comfortabel.
Het is donker weer en het begint ook te regenen steeds harder. Zijn wij ff blij dat we niet meer in een chiva zitten.
Het duurt bovendien zeker een uur om door Pereira te komen, zo druk. Het is een hele grote stad en het verkeer staat muurvast.
Tussen Riosucio en Pereira is een soort autobaan. Van Pereira naar Salento een smal slingerweggetje.
Maar uiteindelijk, na 9 uur bussen en slechts 178km verder staan we dan toch ineens in Salento. Het regent nog lichtjes maar het hotel is dichtbij maar 2 blokken lopen.

We hebben een chique kamer. Alles wit met goud en kristal. De badkamer is met gouden tegeltjes. Wel chique maar ook een beetje kampenellie.
Ook hebben we een electrische open haard. En dat is wel erg lekker in de avond.
Salento lijkt een leuk stadje voor zover we het kunnen zien in het donker. Wel hele steile weggetjes!
We gaan eten bij "la Fonda de los Arrieros" restaurant.
Michel eet spareribs, Lianne een salade en patacones met avocado. We hebben ook stiekem wel een beetje honger. Weinig gegeten op die crackertjes na.
Nog even het haardje aan. Best vermoeiend zo'n reisdag al doe je eigenlijk vrij weinig.

Geschreven door BoschVertrekt