Zondag 7 november, Sevilla.
De laatste volle dag in Sevilla breekt aan. Ruben is nog in diepe rust, hij is gisterenavond na het etentje nog op stap geweest. Hij was vroeg in de ochtend pas terug. Die ligt voorlopig nog op 1 oor dus. We gaan naar de panaderia, en gelukkig ook op zondag is die gewoon open. We ontbijten in het appartement en daarna maken we plannen voor vandaag. We besluiten om de route te gaan lopen in Triana de voormalige zigeuner wijk, de bakermat van de flamenco. De route begint bij de Puente de San Telmo. Dat is ook bij de Torre de Oro, vanwaar er een busstop naar het vliegveld is. Meteen even kijken hoe vaak ze rijden.
We lopen over de Guadalquivir rivier. Er zijn enkele hele snelle roeiers en enkele rondvaartboten op de rivier. We komen Triana binnen via de Plaza de Cuba. Via kleine straatjes komen we langs Iglesia Sant Anna die gesloten blijkt. Via een drukke kleinere kerk, de Iglesia de Pescadores komen we op de Calle Betis. Door de Mercado de Triana waar niet heel veel actie is op de zondagmorgen, komen we weer langs de rivier. Er zijn allerhande kraampjes met kunst, mooi en lelijk. Het Centro Ceramica Triana is in een oude keramiekfabriek. We bekijken de expositie en zien het hele proces van het bakken en het glazuren. Heel veel mooie tegeltjes, schaaltjes, en ander keramiek. Leuk klein museum is dit. Over de Puente de Isabel II, komen we weer terug aan de overkant. Bij de Plaza de Toros, de stierenvechtersarena, is het een drukte van belang. Wacht, er komt net een fanfare uitgemarcheerd.
Via kleine smalle straatjes komen we weer terug bij Calle Vidrio, waar Ruben nog steeds blijkt te slapen. Enfin hij komt er toch uit, en verteld over hoe leuk en gezellig het was gisterenavond.
Na een croissant en een glas sinaasappelsap is hij zover.
We lopen naar Casa Fabiola. Een mooi oud paleisje, nu een museum. Het gebouw is op zich al een plaatje met de Moorse tegelwanden! Maar de schilderijen en beelden zijn ook het bekijken waard. Er zijn ook flamenco jurken en omslagdoeken te zien.

Tijd voor een lunch. Op aanraden van Eefje wordt het de kleine bar Alfalfa op 'n hoekje. Je zou er zo voorbij lopen. En we hebben geluk, er is plaats! Er zijn namelijk maar een stuk of 5 hoge tafeltjes. Vaak staan de mensen hier buiten te wachten om binnen te komen. We bestellen alle 3 een tapas gerechtje. Ruben de lasagne, Michel de kip van het huis. En Lianne de wok- chipirones (inktvis). Nou Eefje heeft niets te veel gezegd, we vallen bijna van onze stoel. Wow, wat een smaakexplosies!

Een stukje verderop staan de "Setas de Sevilla", ook wel bekend onder de naam Metropol Parasol. Grote houten en stalen constructies in de vorm van paddestoelen. Ze vullen het hele plein.
We kopen een kaartje voor het platform. Je gaat met de lift naar boven. Op de Setas is een slingerend wandelpad zodat je Sevilla in 360 graden kunt overzien. Er staan borden met uitleg wat je ziet. Het is lekker warm op 't platform zo pal in de zon.
Langzaam lopen we weer terug naar het appartement.
Het wordt al aardig druk in de stad, er is een belangrijke voetbalwedstrijd vandaag. FC Sevilla tegen Betis.
In de avond gaan we eten bij Donaire House. Binnen is het vol maar op het terras is nog wel 'n tafeltje vrij. Onder luifels met warmte lampen. De ober is nogal gestrest maar het lukt hem uiteindelijk toch om alle bestelde tapas op tafel te krijgen. Veel restaurants zijn op zondagavond dicht. Dat schijnt hier normaal te zijn. Dus door 'n heel erg rustig Sevilla lopen we terug naar de Calle Vidrio. Heel Sevilla zit nu in het stadion waarschijnlijk voor de match Betus - FC Sevilla.

Geschreven door BoschVertrekt