Zaterdag 14 maart, San Martin de Amacayacu. Het tijdverschil tussen Colombia en Nederland is 6 uur. Het is hier 6 uur vroeger. Om 1 uur s' nachts zijn we klaarwakker, gevalletje jetlag...... Toch sukkelen we weer in slaap en om iets voor zessen staan we op. Nog niemand te bekennen van het personeel wat begrijpelijk is. We hebben de bagage in de opslag staan hier en reizen vandaag door naar het Amazone gebied met kleine backpacks. Om 06.30 zou Freddy met de taxi komen. Had 'm via een andere reiziger op de facebook pagina Colombia backpackers gevonden. Niet duur, betrouwbaar en op tijd. Maar aangezien er 20 minuten later nog steeds geen Freddy te zien is, springen we toch in een gele taxi. We betalen de helft van wat we gisteren via het hostel betaalden. Vanaf nu dus, alleen gele taxi's met meter. Toch niet zo betrouwbaar die Freddy!

Op El Dorado airport gaan we een boarding pass scoren, en drinken we ergens koffie. We hebben elk nog 'n broodje kaas van gisteren, dat is het ontbijt. De vlucht van Avianca van Bogota naar Leticia vertrekt op tijd, en het is slechts 1,5 uur vliegen. Op het laatste stuk zien we het diep groene Amazone regenwoud onder ons. Als we uit het vliegtuig stappen krijgen we een klap. De hitte is enorm! Van 13 graden naar 33 graden, das best wat. Door health check, en bij migración nog een stempeltje halen. We nemen een taxi naar het centrum. Leticia is een groot uitgevallen dorp met veel winkeltjes. We lopen naar de haven waar we eerst ons bootticket voor de expres boot van 14 uur bevestigen en betalen. We staan bovenaan, Lianne, 2 personas.

Dan lopen we naar de overdekte markthal. Een enorme hal met 2 verdiepingen. Bjj binnenkomst staat er een groot Mariabeeld met kind in een glazen kast. Onmisbaar voor een markt blijkbaar. Voor de rest is het een rommeltje. Wel is het er heel kleurrijk, vooral de bananen afdeling met het hangende fruit is er een lust voor het oog! Fantastisch! We zijn nu echt in de tropen. Het is tijd voor een koffie. Op een terrasje voor de Mercado met uitzicht op de rivier en op Peru. De rivier is de grens en de gekleurde huisjes aan de overkant staan dus in Peru. De koffie is lekker en kost 700 pesos dat is 18 eurocent per kopje. We lopen een eindje op tot de boom die vol grote gieren zit. Interessant! Ook zien we een grote leguaan bij een zijriviertje. Hij is grijs met geel. In de Mercado op de 1e verdieping zitten restaurantjes. Er is geen menukaart, de dame zegt er is pechuga asado (gegrilde kip) rijst, gebakken banaan. Helemaal prima. 2 glazen fruitsap en er hoort blijkbaar ook soep bij het menu. In de soep drijven stukjes platanos, onrijpe banaan. Het lijkt een vreemde combi maar het is lekker. Het eten is lekker, en erg goedkoop. Alles bij elkaar kost het maar 3,50 euro voor 2 personen.

Onze boot (Expressos Unidos Tres Fronteras), vertrekt om 14 uur precies. Op het laatst moeten er nog zakken cement en planken mee. De boot zit redelijk. We varen Leticia uit en de kapitein zet er goede vaart in. We komen al snel op de enorm brede Amazone rivier. De boot werkt als een bus, er zijn haltes bij dorpjes onderweg, en stappen er mensen in of uit. We varen zo'n 70 kilometer stroomopwaarts. Bij de halte "Bocana Amacayacu" stappen we uit. Daar staat Silvio al op ons te wachten met een klein bootje. We varen de Amacayacu rivier op, veel smaller. Meteen al zien we veel bontgekleurde vogels. Van soorten die je thuis alleen in de dierentuin kunt zien. Het groen op de oevers is fris en uitbundig. Precies zo hoe je je de Amazone voorstelt. Het is perfect stil op jungle geluiden na, en het geluid van het bootje. Na zo'n 20 minuten varen komen we aan in de leefgemeenschap van San Martin de Amacayacu. Er doen vrouwen de was in de river en kindjes krijgen een wasbeurt op de vlonder. We verblijven hier in Casa Gregorio, van de Nederlandse Heike en haar man José Gregorio. Het was een hele reis, zo bijna aan het einde van de wereld. Maar in de casa is het een gezellige boel. Veel Nederlanders, Brabanders zelfs, 2 Fransen, een Belg en nog wat andere nationaliteiten. Wat leuk zeg! We krijgen eerst heerlijke koffie, daarna laat Carina ons de kamer zien. Wow we krijgen een upgrade naar de zeer ruime kamer met eigen badkamer. Een enorm bed (2x2m) met klamboe, en verder ramen zonder glas in de vorm van houtnerf en palmbladen. Prachtig. We kijken zo de jungle in met bijbehorende jungle geluiden. Wat een bijzondere plek!

Silvio neemt ons mee op een wandeling door de Tikuna gemeenschap San Martin. Nog groter dan we dachten, er wonen ruim 600 mensen. Rieten hutjes, en houten huisjes met golfplaten daken. Er is een katholieke kerk van hout en een voetbalveld. Het is allemaal authentiek en puur. Gewoonweg prachtig. De mensen zijn supervriendelijk en open, en we worden overal gegroet.
Terug bij de casa gaan we biertjes drinken met de Nederlanders. Hartstikke gezellig.
En om half 8 is het eten klaar. We eten aan lange tafels samen met de anderen. Heike en José schuiven ook aan. Na het eten is er koffie. En we drinken nog een biertje. Morgen gaan 10 mensen vertrekken dus we genieten nog maar even van de gezelligheid. Er is elektriciteit van 17 tot 22 uur, daarna wordt het donker. Met het geluid van de jungle rondom ons vallen we in slaap.

Geschreven door BoschVertrekt