Zondag 5 juni, Sao Vicente.
We staan al om 7 uur naast ons bed want vandaag gaan we een lange hike lopen. Een van de bekendste van Madeira en daarom populair. De Belgen zeiden dat ze er niet zo van konden genieten omdat er steeds wandelgroepen in hun nek zaten te hijgen. Op tijd vertrekken is dus een must.
Wat is het plan? Eerst doen we de wandeling PR9 Levada do Caldeirão Verde en na het eindpunt nog een tandje erbij en door naar de Caldeirao do Inferno. Dat is een verlengde route.
Het is ruim een uur rijden naar het startpunt bij Santana, Quemadas. Een hele stijl weg voert ons omhoog de groene bergen in. Uiteindelijk kom je op de parkeerplaats waar je voor 3€ een hele dag mag parkeren. Er zijn ook betaalde toiletten voor 0,50€ te doen dus. Vlakbij de ingang staan schattige cottage huisjes net een cafeetje en een winkeltje. Deze zijn nog gesloten als wij om 09.10 starten met de wandeling.
Meteen spotten we al de grote gele kwikstaart (grey wagtail). Met de camera krijgen we 'm goed in beeld.
Het pad van de Levada do Caldeirão Verde begint vrij breed, maar al snel loop je langs de irrigatiekanaaltjes (levadas) af. In de levada zwemmen forellen. Omdat het allemaal erg smal is moet je dus steeds aan de kant (met 1 voet over de levada) om mensen te laten passeren.
De route is 6,5km enkele reis en daar loop je al snel ruim 2 uur op.
De vegetatie langs de levada is enorm tropisch en nat. Overal vallen kleinere watervallen naar beneden waardoor de wanden bedekt zijn met frisse sappige mossen en varens.
Ook staan er nu veel roze wilde geraniums in bloei, en zien we echt heel veel roze orchideeën en hortensia's.
Veel varens in alle soorten en maten, en in elke denkbare tint groen. Deze levada heet niet voor niks "verde".
De andere kant op heb je uitzicht op het dorp Sao Jorge en de zee in de verte. De bergen zijn steil en hoog en helemaal groen. Er drijven flarden wolken tussen de toppen, of is het mist. De smalle levada paadjes zijn afgezet met paaltjes en geplastificeerde stalen kabels, wel zo veilig. Mocht je namelijk vallen dan ga je zo loodrecht naar beneden. Wel 'n spannend tochtje. Het niveau van de levada Verde is makkelijk. Op enkele kleinere stukjes na is het eigenlijk bijna helemaal vlak. We moeten ook nog door diverse tunneltjes dus een hoofdlamp is daarbij ook wel handig!
In de tunnels is het vaak aardedonker, en ook trap je vaak in plassen die er blijkbaar liggen en die je eigenlijk te laat ziet. Sommige tunnels hebben luchtgaten en dan heb je ineens uitzicht op een omlaag stortende waterval. Heel mooi!
De hele tocht is zowieso de moeite waard, zo groen en tropisch zagen wij het niet vaak op Madeira.
Na ruim 2 uur komen we aan bij het eindpunt van Caldeirao Verde, een waterval. We drinken een kopje thee met een grote Pasteis de Nata-koek van de bakker. Nu komt de echte uitdaging. Als we de Caldeirao do Inferno willen lopen moeten we nog een stuk verder, maar vooral ook hoger. Het schijnt wel zeer de moeite waard te zijn! Is eigenlijk 2,2km extra enkel, maar vanwege afgesloten tunnels moet er verder gelopen worden bijna 4km erbij x 2 want je moet ook nog terug. Het eerste stuk is vrij vlak, maar dan komen de trappen. Voor Michel een makkie, maar Lianne heeft meer tijd nodig. Uiteindelijk staan we boven. Dan moeten er nog 8 tunnels genomen worden. Ook een hele gave waarvan de ingang zich achter een waterval bevind. Je gaat zo eigenlijk steeds verder het gebergte in. De vista's worden steeds mooier, je bent immers hoger. En alles is groen, minimaal 50 tinten, zeker weten. De Madeira goudhaantjes zien we vaak en ze zijn zeker nieuwsgierig en niet bang uitgevallen. Leuke vogeltjes. Het eindpunt is het einde van een groene vallei. De watervallen komen hier vanaf grote hoogte en vanaf alle kanten naar beneden. Prima picknickplek! Wat een uitzicht en wat genieten we er van! De tunnels weer terug, en de trappen naar beneden gaan ook wat sneller.
Wel irritant is dat er hier redelijk wat super sonisch snelle wandelaars zijn. Die vliegen die berg op en af met een snelheid als een raket. Zij lopen duidelijk om het lopen, om meters te maken, maar zien bijzonder weinig van de omgeving denk ik. Ieder zijn ding!
Om 15 uur zijn we weer terug bij het eindpunt van de Levada Caldeirao Verde. Even een korte pauze, we zijn toch al 6 uur aan het lopen.
De laatste loodjes wegen wel zwaar, vermoeidheid slaat toe. Het laatste stuk trekt het weer dicht. Goed zicht op het pad, maar de bergen zijn gehuld in mist. Na ruim 8 uur lopen en bijna 25km op de teller komen we gesloopt aan op de parkeerplaats. Wel trots dat ik dit gedaan heb, het was een prachtig avontuur voor beiden.

Beneden bij zee is het gewoon prachtig, zonnig warm weer. Wel heel wat verschil met de bergen, maar zo de moeite waard.
In Sao Vincente eten we een hapje bij "Virgilio".
Soep met een "bolo de caco" een knoflookbrood uit de oven.
Kipsalade voor Lianne, en gegrilde kip met frietjes voor Michel.

Nog een drankje en dan liggen wij er denk ik vroeg in. We zijn moe, maar ook vol indrukken. Mensen wat een super wandeldag was dit!

Geschreven door BoschVertrekt