Vandaag is de dag dat we de Cascade Canyon Trail gaan lopen. Dit is de 'showcase trail' van het park van ongeveer 14 km met een hoogteverschil van 370 meter. Peanuts dus vergeleken met de trail in de Sawtooth Mountains.
In plaats van met de boot de overtocht naar het beginpunt van Cascade Canyon Trail te maken, gaan we lopen. Het is wel een paar mijl extra lopen bovenop de 14 km, maar we blijven wel Hollanders natuurlijk en $20 pp voor een retourtje met de boot gaat ons te ver 😉.

De wekker staat om 6 uur maar iets voor zessen zijn we al wakker. We schieten snel de gedeelde badkamer in, we zijn de eerste. Om half 7 rijden we weg op naar de South parking bij Stringlake waar we om 7 uur arriveren. We zijn niet de eerste, maar er is nog parkeerplek genoeg.

Tegen half 8 beginnen we te lopen, we trekken eerst onze bergschoenen aan en eten nog een bagel. De trail begint geleidelijk, soms wat omhoog dan weer wat naar beneden, steeds de oever volgend. Net als Jenny Lake wordt ook String Lake omringd door bossen.

Na ongeveer 20 minuten worden we door twee andere wandelaars gewaarschuwd voor een mannetjes eland die beneden links van het pad op z’n gemak staat te ontbijten. We staan vol bewondering naar het imposante mannetje, een bull genaamd, te kijken. Hij kijkt ons ook af en toe aan, en omdat elanden gevaarlijk zijn wachten we een tijdje af. Na een tiental minuten besluiten we met zijn vieren toch maar langs de eland te lopen. Hij weet dat we er zijn, maar blijft lekker eten. Terwijl ik passeer kijk ik hem rechtaan. Hij staart mij aan en ik hem, maar hij blijft staan waar hij staat. Even wat sneller doorlopen en we zijn er voorbij.

De Engelsen zijn een stuk jonger dus lopen een stuk sneller dan ons. We raken ze uit het zicht, maar een paar bochten verder staan ze weer stil. Ze zijn geschrokken van een tweede bull. Deze staat net achter een boom een metertje van het pad. Ze zagen hem pas erg laat en zijn snel terug gegaan en staan ons op te wachten. Ook nu wachten we weer een tien tot vijftien minuten waarbij we natuurlijk vol ontzag naar de bull kijken. Er komen nog drie wandelaars aan en als de bull al etend eindelijk stukje van het pad afdwaalt gaan wij er snel langs met zijn zevenen. De Engelsen voorop, Danny en ik in het midden en de Amerikanen achteraan. Wij hebben een goede bufferzone op die manier 😉

Met zijn allen lopen we verder tot de Amerikanen de afslag nemen naar een horse trail, Het paardenpad dat ik op de terugweg wil nemen. Wij gaan, net als de Engelsen, eerst naar Hidden Falls, een 60 meter hoge waterval en Inspiration Point een uitzichtpunt over Jenny Lake. Maar voordat we Hidden Falls bereiken horen we ineens hulpgeroep van en vrouw die ons net gepasseerd is. We draaien om en lopen weer een stuk terug, zij komt al hijgend naar ons en roept dat ze net een grizzly beer gezien heeft naast het pad. Ze is zo geschrokken dat wij samen met haar terug naar beneden lopen naar de aanlegsteiger van de veerboot. We zien geen beer, misschien is hij net zo geschrokken en weggevlucht. In ieder geval we klimmen het zelfde stuk voor de tweede maal omhoog en nog steeds geen beer te zien. We zijn aan de en kant opgelucht maar ik wat teleurgesteld. Een beer zien staat natuurlijk wel op de top 5 lijst van wilde dieren die we hopen te zien.

We blijven met de Engelsen optrekken tot aan Hidden Falls, daarna gaan we ieder ons eigen weg. Het is hier zo druk, dat het ook niet meer nodig is om samen te lopen. Wat een drukte hier, zo anders dan op het pad hier naar toe.
Vanaf Hidden Falls is het pad naar Inspiration point een stuk steiler, maar niet erger dan we gewend zijn.

Ook daar is het nog erg druk, voor het Engelse stel is dit het eindpunt. Wij gaan verder de canyon in. Het uitzicht wordt mooier naarmate we verder de Cascade Canyon in gaan, maar het blijft toch nog aardig druk. Danny spot als eerste een eland die langs de waterkant staat in het riet. Als we een hele tijd staan te kijken, met natuurlijk steeds meer andere wandelaars, komt ineens een jonkie tevoorschijn achter zijn moeder tussen het hoge riet. Wat een geluk hebben we, de andere wandelaars hadden niet zoveel geduld en zijn allemaal al doorgelopen. We staan daar alleen naar de moeder en het jong te kijken tot er weer nieuwe wandelaars arriveren.

We lopen verder als de beide weer tussen het riet verdwijnen. Wat een geweldig begin van de dag is het nu al. We lopen door tot de canyon breder wordt en stoppen dan voor een rust pauze op een paar rotsblokken met uitzicht over de rivier. Je kunt nog verder maar we keren om. We moeten in tegenstelling tot de meesten nog helemaal teruglopen naar de parking.

Op de terugweg merken we dat het steeds drukker wordt, we moeten af en toe stilstaan om anderen te laten passeren. We zijn dan ook blij om voor Inspiration Point een zijpad naar links in te gaan. Het paardenpad richting String Lake, hier komen we nauwelijks anderen tegen. Wat een verademing. Op het pad langs Jenny Lake zien we geen elanden meer maar wel een nest met een bald eagle. Weer maakt ons hart een sprongetje.

Over de hele wandeling doen we uiteindelijk ca. 5 uur, met een hoogteverschil van 370 meter.
We rijden verder om de rest van het park te ontdekken. Gisteren is het ons niet gelukt om bij de Chapel of the Transfiguration te geraken. Daarom nu in de herkansing. We stoppen bij het eenvoudig blokhutkerkje uit 1925, maar het kerkje is wegens schoonmaak gesloten. Het grote raam achter het altaar geeft uitzicht op de Tetons, maar dat kunnen we nu niet zien. Ik weet, dankzij andere reisverslagen, dat je vanaf de achterkant ook een mooie foto kunt trekken van het raam met daarin de Tetons reflectie. Een aantal andere teleurgestelde toeristen geef ik de tio en ze lopen met me mee en nemen allemaal alsnog een foto. Ik heb mijn goede daad weer gedaan en iedereen vertrekt blij.

Dan gaat ook het Craig Thomas Discovery & Visitor Center in de herkansing. We bekijken daar d film over Grand Teton. Ik zeg we, maar Danny krijgt net als anders ook deze keer maar de helft mee. Film kijken blijft voor hem slaapverwekkend 😉.

Hierna rijden we de Moose-Wilson Road op. Hier is volgens zeggen veel wildlife te zien. We zien op een gegeven moment een heleboel auto’s langs de kant staan en dat betekent wild. Stoppen dus en uit de auto. Er staat een jongere eland zonder groot gewei in de rivier te eten. Zijn kop verdwijnt steeds onder water, hij houdt schijnbaar van waterplanten.

Teton Village slaan we over het is al wat later op de middag en we willen Jackson wat beter bekijken. Op zoek naar wat te drinken belanden we bij Häagen Dazs en nemen een smoothie en een milkshake, en hoppa dat is dan $17,55. De besparing van vanmorgen is al bijna ongedaan 😉.
We nemen de verplichte foto op het plein met de bogen van Elk geweien. Elks zijn Wapiti’s, de grootste hertensoort ter wereld schijnbaar. En nee ze zijn niet geschoten voor hun gewei dat verliezen ze elk jaar.
Verder zijn er veel winkels, maar dat is aan ons niet besteedt. We lopen dus wat door het centrumpje en gaan daarna door naar de supermarkt. We willen wat eten kopen voor vanavond, om te kunnen picknicken in het park en we willen tanken voor we morgen naar Yellowstone gaan.

De koelbox gevuld met salades en vers brood rijden we het park weer in. Op zoek naar een mooi plekje. Dat wordt Schwabachers Landing. We zitten ons brood lekker op te peuzelen en bekijken ondertussen de ander bezoekers. Het is een komen en gaan van soms de vreemdst uitgedoste figuren. Na het eten lopen we het padje af naar het meer waar je een perfecte weerspiegeling van de Grand Tetons kunt zien. Alleen nu niet, het waait teveel dus het water werkt niet als de spiegel die we voor ogen hadden. Maar niet getreurd het blijft een mooie omgeving. Op een paar watervogeltjes na en wat vlinders zien we geen wild, maar dat wordt later ruimschoots goed gemaakt.

Als we besluiten naar ons hotel terug te rijden zien we ineens een kudde bizons in het veld naast de weg. Nu kan onze dag niet meer stuk. We staan een hele tijd te kijken naar dartelende jongen, mannetjes die door het stof rollen en bizons die gewoon lekker aan het chillen zijn.

Eén ding is zeker: vandaag hebben we meer dan genoeg om over te praten, al zullen onze foto’s dit niet onder ogen kunnen brengen.

overnachting: Hatchet Resort in Moran
km’s: 177
temperatuur: 6-32°C

Geschreven door Ellens.reizen