Heerlijk geslapen, lekker rustig, geen last van buren of iets dergelijks, dus als we alles ingepakt hebben lopen we de trappen af naar beneden. We leggen de spullen alvast in de auto en gaan dan ontbijten.

Vandaag staat er weer een mooie route op de planning waarbij we een omweg maken door de Dadès Vallei en de Dadès kloof. Hier kom je langs bijzondere rotsformaties en verschillende viewpoints met als eindpunt de beroemde zigzag weg.

Vanaf Boumalne du Dadès volgen we de ruim zestig kilometer lange geasfalteerde weg langs de rivier de Dadès tot het eindpunt van de kloof bij het dorpje M'semrir. Onderweg zien we kasba’s en langs de rivier zijn kleine oases met amandel, dadels en vijgenbomen.

Ook zien we in de Dadès kloof een aantal rotsen door erosie bijzonder gevormd. Bij de plaatselijke bevolking staan die dan ook bekend als de ‘heuvels van menselijke lichamen’. De rotsen bestaan uit horizontale lagen kalk- en zandsteen. Ruim tweehonderd miljoen jaar is het Atlasgebergte ontstaan doordat sedimenten van de zeebodem omhoog werden gedrukt bij aardverschuivingen.

We stoppen onderweg om van het uitzicht te genieten en ik loop een stuk een heuveltje op waar een mast staat. Twrwijl ik een aantal foto's aan het maken ben komt er een man aangelopen van boven de heuvel via een gravelpaadje. Waar hij vandaan komt weet ik niet, maar ik loop weer terug naar de auto. Tot nu toe als je ergens stopt wil er altijd wel iemand iets aan je slijten. En ook hier waar je denkt helemaal alleen te zijn, komen er mensen tevoorschijn zodra je stil gaat staan. Ik voel niet veel voor weer een gesprek over stenen die verkocht worden dus loop terug naar de auto. De man zet het nog even op een rennen maar geeft het dan op.

Net voor we het dorp M'semrir bereiken gaat de weg via indrukwekkende haarspeldbochten omhoog om het ravijn uit te gaan dat onder de kloof ligt. Dit gedeelte van de Dades kloof is het meest ruig en spectaculair.

Bij het restaurant aan het eind van de zigzag weg gaan we wat drinken. Daarna moet ik naar het toilet maar zodra ik het hurktoilet zie en de hygiënische staat hoef ik spontaan niet meer. Dat heb ik ooit een keer eerder gehad op een grote markt in Griekenland. Wat was het daar smerig.

We rijden nog een stukje verder maar als we door het dorpje M'semrir zijn houdt niet veel verder het asfalt weer op. We draaien om en nu we opnieuw door het dorp rijden, worden we ineens omringd door mensen. Het is zelfs zo erg dat niet alleen de kinderen naar de auto rennen, maar er ook een volwassen man voor de auto gaat staan. Hij loopt naar ons raam en vraagt of we bij hem wat willen drinken. Hij doet het echter op zo'n opdringerige manier dat we hier geen zin in hebben. We bedanken hem en gaan er zo snel als het kan vandoor. 'Zo snel als het kan', want je kunt natuurlijk geen gas geven als het hele dorp om je auto hangt. Uiteindelijk komen we weg en we halen opgelucht adem. Het lijkt vandaag wel de dag dat we niet weg komen van opdringerige mensen.

Als we weer op de hoofdweg zitten komen we niet veel verderop de Duitse camper weer tegen. We toeteren en ook zij zien ons. Ze doen teken en we gaan iets verderop stil staan langs de kant van de weg. Zij stoppen ook en bieden aan gezellig een kopje koffie te drinken. Daar zeggen we natuurlijk nee tegen, maar thee slaan we niet af 🤗.

En omdat we het vandaag niet meer gaan redden om naar Marrakech te rijden, overnachten we nog een keer in Ouarzazate. We rijden naar ons eerdere hotelletje en ook nu is er plek. 's Avonds gaan we via de brug weer naar het centrum en eten wat bij een van de vele restaurantjes.

Geschreven door Ellens.reizen