Vanmorgen rijden we de poort uit zodra die open gaat. Eten en drinken nemen we in de koeltas mee voor onderweg, we gaan liever zo vroeg mogelijk op pad nu we in het Kruger Park zijn.

We rijden de asfaltweg richting Skukuza Rest Camp op. De weg volgt de Sabie rivier die we van tijd tot tijd zien liggen. We zien onze eerste leeuwen van deze dag. Het zijn twee mannetjes die op hun buik naar het water liggen te kijken, zouden ze wachten op een lekker hapje dat water komt drinken? We wachten een tijd, maar er komt geen beweging in de twee beesten dus rijden we door.

Iets verder kunnen we dichter bij het water komen en zien we een giraf voorovergebogen drinken. Er staat een restant van een boom in het water waar twee hele grote wevervogelnesten ingebouwd zijn. En we kunnen nog net de ruggen en oortjes zien van neushoorns die aan de voet van de boom staan.

Als we weer door gaan zeggen we tegen elkaar dat er weinig leven te zien is, terwijl het toch vroeg in de ochtend is. We zijn nog niet uitgesproken of we zien een paar jeeps stil staan. Daar moet iets te zien zijn. We rijden er naar toe en verscholen in een boom zit een luipaard. Hij heeft zijn prooi mee de boom in genomen en is daar nu van aan het eten. Na een poos is hij de aandacht zat, denk ik en het luipaard vertrekt. We zien hem nog uit de boom springen maar is dan vrijwel meteen verdwenen tussen het groen. We zien hem niet meer terug.

Het wordt inmiddels drukker op de weg, iedereen lijkt wakker te zijn en rond te rijden door het park. Een grote olifant steekt vlak voor onze auto over. Op gepaste afstand zien we hem weer tussen de struiken verdwijnen. Bizar hoe zo'n groot beest kan verdwijnen tussen het groen.

We rijden weer een stuk langs de Sabie en zien opnieuw een reuzenreiger, zo'n zelfde als we in St. Lucia gezien hebben. Op een brug zitten twee roodkruinzwaluwen naast elkaar, jammer dat de focus niet op hen ligt, maar ik vind de foto toch wel leuk geworden.

De volgende stop is een giraf die aan een boom knabbelt en niet veel verder zien we ineens een groepje leeuwen lui onder een struik liggen. Ze liggen echt vlak langs de weg in de berm en trekken zich totaal niets aan van de auto's die stoppen. Weer wat verder ontdekken we na lang speuren een luipaard die ligt te slapen met zijn rug naar de weg toe. Het is dat er al iemand stil stond met de auto, anders hadden we hem helemaal gemist.

Als we een rondje op een parkeerterrein rijden zien we ook nog een Roodsnaveltok die alleen in Afrika leeft. In Hlane zagen we eerder zijn broertje de Geelsnaveltok al. Zij hebben hun naam te danken aan hun roep, die klinkt als 'tok-tok'. Snaveltokken kunnen uitstekend vliegen, maar vertoeven veel op de grond, waar ze hun kostje bij elkaar scharrelen. Ze eten grote insecten, zoals kevers en sprinkhanen, maar ontpoppen zich soms ook als nestrovers. Weer stuk verder zien we een Koritrap de grootste en zwaartste vliegende Afrikaanse vogel, hij stapt onder de schaduw uit van een boompje en is daardoor mooi zichtbaar als hij langs een aantal impala's loopt.

We zien nog hoe een olifant eigenslurfig een boompje molt en een mooie savanne arend die poseert op een dorre tak.

Als we weer aan het rijden zijn en ik naar rechts kijk zie ik twee grote zwarte vogels onder de schaduw van een boom zitten. Danny stopt de auto en zoomt in met zijn camera om ze beter te zien. Op dat moment weten we niet welke vogels het zijn, maar als we later in het Skukuza Rest Camp aankomen, zie ik op één van de informatieborden in het rangerhuis een foto hangen van zo'n zelfde vogel met de opmerking dat het om een bedreigde vogel gaat die zeldzaam is. Als je er één ziet vragen ze om dat door te geven inclusief de locatie. Nou hebben we de vogels wel gezien, maar we hebben geen idee waar dat precies was. Het gaat om de zuidelijke hoornraaf, die eruit ziet alsof hij rechtstreekt uit de prehistorie komt. Deze grote, zwarte vogels leven voornamelijk op de grond. Ze zijn zo'n 100 cm lang en hebben een spanwijdte van bijna 2 meter. De zuidelijke hoornraaf leeft in groepen van 2 tot 8 vogels, die van ons waren met z'n tweeën. Hun dieet bestaat uit alles wat ze te pakken krijgen: insecten, sprinkhanen, kameleons, schorpioenen, slangen en zelfs karkassen van grotere dieren zoals antilopen.

Bij Skukuza Camp bestellen we wat te eten en drinken en gaan op het terras zitten onder het afdak, daarna gaat de rondrit verder.

We zien nog een keer een leeuw in de verte. Eigenlijk teveel om op te noemen, het is een geweldige dag. We zien vandaag zelfs vier keer een luipaard.

Eén luipaard spot ik zelf en er zijn helemaal geen andere auto's in de buurt. Alleen spot het luipaard een impala en zet de jacht in. Gelukkig zien we het fatale moment niet met eigen ogen, maar we horen het wel. Zodra het luipaard in de struiken verdwijnt, springt er na een paar seconden een impala voor onze auto de weg op en blijft staan om te roepen, een soort blaasgeluid of droge hoest, waarschijnlijk naar een soortgenoot. We weten dat de jacht geslaagd is. We horen het bizarre roepen van de impala een tijdje, maar dan impala besluit alleen verder te gaan. Zijn vriendje heeft het niet overleefd.

Gelukkig heeft de olifant die we een half uurtje later zien meer geluk. De leeuwen die een boompje verderop liggen hebben zo te zien geen honger en blijven rustig liggen. Daarna zien we nog een schattige kleine Klipspringer. De andere dieren hoef ik niet bij naam te noemen, die kent iedereen wel. Ik beperk het even tot nog twee prachtige vogels die we 's middags zien, de zuidelijke karmijnrode bijeneter en de felgekleurde vorkstaartscharrelaar. Echt supermooie vogels.

Zo komen we aan het eind van de middag weer terug bij de brug naast ons Rest camp, ons rondritje is compleet. We zien tot slot een nijlpaard grazen aan de oever en rijden dan door naar ons huisje.
We gooien onze vuile was in de wasmachines die je hier kunt gebruiken, ondertussen duiken we onze zwemspullen op uit de koffer en nemen zelf een duik in het bijbehorende zwembad. Als we terug komen is de was klaar, we hangen de was te drogen op de lijnen voor het washuis en gaan zelf douchen.

Ik maak in de gezamenlijke openluchtkeuken een salade klaar en Danny steekt de bbq aan. We raken in gesprek met onze buurtjes, een ouder Zuidafrikaans echtpaar dat een boerderij runt. Nu zijn ze lekker een weekje vrij.

Als we klaar zijn met eten, lopen we terug naar het washok en onze was is inmddels helemaal droog. Lang leve het weer in Afrika. Bij ons huisje nemen we nog wat te drinken en dan is het weer tijd om te slapen. Het was een lange vermoeiende dag met veel indrukken.

Geschreven door Ellens.reizen