Als we opstaan zijn de jongens al vertrokken. Zachtjes met de auto weer naar het werk waarschijnlijk. We rijden over de onverharde weg, terug naar de hoofdweg en slaan af richting Walnut Canyon. Daar is het nog rustig, het park is net 5 minuten open. We parkeren de camper en lopen naar het visitor center. Er zijn maar twee wandelingen: één de canyon in en de andere langs de rand en de restanten van een oud dorpje.

De wandeling de trap af de canyon naar het ‘island’ is een ware verrassing. Het is een niet zo bekend park, maar het doet ons hart sneller kloppen. En niet alleen vanwege de trappen en steile helling. We waaien bijna uit ons hemd als we afdalen naar beneden maar het uitzicht is grandioos.
We blijven uiteindelijk vrij lang hangen in dit park en stappen pas tegen 12 uur weer in de camper.

Kom je in de buurt ga dan zeker langs, misschien dat je na ons enthousiasme wat te hoog gespannen verwachtingen hebt. Maar wij houden van dit soort parken, niet druk en onverwacht mooi.

Hierna gaan we op weg naar Sedona. De verwachtingen hoog gespannen, maar ook enigszins op onze hoede want het schijnt er nogal druk te zijn. Wij houden niet zo van drukte….

We nemen de mooiste route, highway 89A door Oak Creek Canyon. Bij de afslag staat een waarschuwingsbord voor verkeer langer dan 40 ft. Dan mag je er niet in, iets verderop staat er echter een bord max. 30ft. Wij zijn 30 ft, dus rijden door.

Nog iets verder staat er zelfs een politiewagen en een agent te controleren. We mogen door en snappen het niet helemaal, eerst staat er 40 ft daarna 30 ft, beetje onduidelijk. Als we de 89A verder volgen, blijken er echter wegwerkzaamheden te zijn. Dat is waarschijnlijk de reden dat de maximale voertuiglengte tijdelijk is terug gebracht naar 30 ft.

Het is inderdaad een prachtige weg en zijn blij dat we met 30 ft door mochten rijden. We stoppen onderweg bij een restaurantje met terras dat er gezellig uit ziet. Nadat we geparkeerd hebben, horen we dat ze gesloten zijn wegens personeelsgebrek. Wel jammer, maar we hebben eigen drank en ijsjes bij, dus doen we het daar mee.

Eenmaal beneden aangekomen in Sedona, gaan we op zoek naar parkeerruimte voor de camper. Ik heb op internet gelezen (maar dat was pré-corona) dat er RV plekken zijn. Gewapend met de instructies uit het roadbook rijden we Sedona in en ja hoor. De plekken zijn er nog en op loopafstand van het centrum. Een andere RV die uit een zijstraat komt is ons gevolgd en parkeert achter ons. De man wuift vriendelijk en steekt zijn duim op. We zijn de eerste RV’s en later als we terug komen zijn ook de andere plekken bezet. Wat een mazzel.

We lopen door het toeristische centrum, langs winkeltjes afdalend richting het Tlaquepaque Arts & Crafts Village (tegen de uitspraakregels in noem ik het T-lakkieplakkie 😉). Het moet volgens de officiële regels meer klinken als T-lockey-pockey, maar mijn roadbook ligt in de camper en Danny heeft geen idee.

Tegen het einde van de middag hebben we het hele toeristische deel wel belopen en we gaan een overnachtingsplek zoeken. Onderweg zien we een benzinepomp waar de benzine slechts $ 4,14 is. Via Gasbuddy weet ik dat het vanaf hier tot in Phoenix alleen maar duurder wordt, dus we gooien de tank nog maar eens vol.

Slapen doen we uiteindelijk op een forrest road net ten westen van Sedona. Lang leve Campendium!
Er staan al meerdere campers maar het is een groot terrein dus parkeren we de camper aan het begin van het open terrein. We blijken naast een Israëlisch jong gezinnetje te staan dat 3 maanden aan het rondtrekken is. Terwijl we buiten zitten komen er nog meer kampeerders aan, met grote RV’s en sommigen alleen met een auto en tent. Het is bijna net zo’n drukte als op een traditionele Europese camping. We gaan er dan ook uitgebreid voor zitten met een drankje (niet alcoholvrij😉).

Een auto met twee jonge meiden rijdt voorbij en als ze terug komen, vraagt de ene meteen in het Nederlands waar we vandaan komen. OK, we zien er toch te Nederlands uit of komt het doordat we buiten zitten? Amerikanen gaan wel kamperen maar brengen het liefst hun tijd door in de RV met de airco aan is ons opgevallen.

Na het eten komen de twee zussen nog gezellig bij ons zitten, naast wijn komen ook de pistachenoten chili en lemon op tafel en vegetarische beef jerky. Waarbij de beef vervangen is door iets plantaardigs. Volgens de zussen is het best lekker en ook de pistachenoten die we eerder kochten in Alamogordo zijn niet slecht.

Na een gezellig avondje borrelend buiten voor de camper gaan de zussen terug naar hun tent en wij duiken de camper in.

Geschreven door Ellens.reizen