Vanmorgen eerst nog een ontbijtje bij de casa en daarna weer op weg. Vandaag gaan we naar Maria la Gorda in het uiterste zuid-westen van Cuba. In ongeveer 5 uur zouden we er moeten zijn vanaf Viñales.
We nemen afscheid van Olga met gemengde gevoelens. Eenmaal op pad zijn we die vrijwel meteen vergeten. Vandaag geen 'snelweg' maar smalle wegen verhard en onverhard door een mooi landschap. We genieten van onze roadtrip.

Onderweg komen we nauwelijks verkeer tegen op een paar stinkende vrachtwagentjes na. Er zijn gaten gezaagd in de zijkanten van deze bakwagens en zo zien we dat er geen goederen in zitten, maar mensen. Het zijn gewoon de lokale bussen. We zien af en toe wat varkens, koeien en paarden op de weg en rijden door groene valleien met kleine plattelandsdorpjes en wankele bruggetjes. Als de brug te wankel is leggen ze simpelweg palmbladeren op de weg. Dat is het teken dat je met je auto om de brug moet rijden 🤨.
Vanaf Guane, een groter stadje, rijden we de laatste helft van de rit over zo mogelijk een nog slechter wegdek. De gaten nemen toe naar mate we dichter bij de kust komen. Er staat regenwater in de kuilen dus het is niet mogelijk in te schatten hoe diep de kuilen zijn. De afstand valt wel mee, maar Danny rijdt nu zigzaggend en soms stapvoets verder. Dan zien we eindelijk de zee, de laatste kilometers rijden we langs spierwitte stranden. Bij het zien van de blauwe zee kunnen wij haast niet wachten om de zee in te duiken. Bij aankomst begint het helaas enorm te gieten. We rennen naar de receptie en na het inchecken, het hoost echt, wachten we op het terras van het restaurantje onder een afdak voor we naar ons huisje gaan.

We nemen wat te drinken en ook de andere gasten verzamelen zich op het terras om te schuilen. Gelukkig zitten we in het midden, want de tafeltjes aan de rand worden ook nat. Iedereen probeert een droog plekje te bemachtigen.
Als de regen minder wordt en het alleen nog wat druppelt staan we op en lopen naar de auto om de bagage naar ons huisje te brengen.

Ons huisje ligt in de tropische tuin schuin achter de receptie. Over houten vlonders lopen we er naar toe. Vanuit ons huisje kunnen we het strand zien waar we de komende dagen zullen bijkomen van onze eerste indrukken van de reis. Het hotel ligt in een beschermd natuurgebied en er zijn geen andere accommodaties in de buurt het is dus erg rustig. Een kat komt op bezoek als ik rustig zit te lezen op ons terrasje. Er loopt een koe voorbij en die zien we de dagen erna ook steeds weer opduiken op en langs het strand.

's Avonds eten we in het restaurant bij de receptie waar we 's middags voor de regen geschuild hebben. Het is er gezellig druk en na het eten raken we opnieuw in gesprek met andere gasten. Ditmaal Oostenrijkers die hier komen duiken. De man van het gezelschap houdt wel van een drankje en voert het hoogste woord. De zoon en echtgenote zijn rustiger, maar babbelen gezellig mee. Hij raadt aan om ook te gaan duiken en niet alleen te snorkelen. We hebben onze snorkels en flippers meegenomen, maar waren eigenlijk niet van plan om te duiken. We hebben wel al wat duiklessen gehad, maar niet onze padi. Destijds ben ik tijdens de lessen erg verkouden geworden en kon daardoor de cursus niet afmaken. Danny is toen ook gestopt.

We zullen wel zien de komende dagen en nemen afscheid van het gezin nadat we samen naar onze huisjes zijn gelopen.

Drie nachten voor €75 pp. bij Hotel María La Gorda.

Geschreven door Ellens.reizen