Om 7 uur zijn we weggereden uit Klein Aus, we hebben een lange reis voor de boeg naar de Solitaire Guest Farm.

Ook vandaag besluiten we de panoramische route te nemen over de D707, dus de afstand is nog iets langer. We komen tot de afslag naar de C13 maar twee vrachtwagens tegen en omdat het nog zo vroeg is zien we weer veel springbokjes en zelfs twee steenbokjes. Ze zijn wat kleiner dus alleen hun hoofd en oortjes steken boven het gras uit.

Eenmaal op de D707 zien we na enkele kilometers al een paar koedoes. Iets verderop zien we er nog een paar maar die nemen meteen de benen.

Op een gegeven moment loopt er een oryx voor ons op de weg, maar omdat er hier hekken (zoals bijna overal in Namibië) langs de weg staan kan hij geen kant op. Hij rent een tijdje voor de auto uit, als wij stoppen, stopt hij ook, dus het schiet niet echt op. We besluiten voorzichtig gas te geven en net als we denken dat hij over het hek gaat springen rent hij vol tegen het hek aan. We rijden voorzichtig weer door in de hoop dat we zo voorbij het dier kunnen komen, maar hij rent weer de weg op voor ons uit.
Op een gegeven moment geven we wat extra gas en als we voorbij de oryx zijn zie ik in de achteruitkijkspiegel nog net hoe hij weer tegen het hek loopt en nu met zo’n snelheid, dat hij er over de kop overheen kukelt. Gelukkig staat het dier weer op en rent verder, nu veilig aan de andere kant van het hek. We halen opgelucht adem.

Deze ochtend zien we veel dieren, waarschijnlijk omdat we op deze weg geen andere auto’s tegen komen. Iedereen rijdt natuurlijk gewoon via de C13 en C27 naar het Noorden. We zien voor de tweede keer zebra’s en een vos of wilde hond. We komen er later achter dat het een jakhals is als we de foto uitvergroten. We zien bruine vogels in het hoge gras, dat blijken woestijn korhanen te zijn en ook gewone koeien komen we hier tegen 😀. Het is echt genieten van het uitgestrekte landschap.

We komen op de C27 en de weg richting Sesriem wordt almaar slechter helaas. Maar ook hier werken ze aan de weg, al gaat dat er anders aan toe dan bij ons.

Tegen 2 uur rijden we langs de poort van Sossusvlei. Om te zien hoe lang we er morgen over zullen doen om vanuit de guest farm hier naar toe rijden nemen we de tijd op. We zullen erg vroeg op moeten staan om voor 7 uur bij de toegangspoort te staan. We hebben een beetje spijt dat onze farm zo ver van het park ligt, mede door de slechte weg.

Ongeveer een kwartier voor we bij Solitaire zijn staat er een busje langs de kant van de weg en de chauffeur zwaait naar ons. We stoppen en uit het busje stappen twee oudere Engelse toeristen.
De chauffeur heeft problemen met de aandrijfriem en probeert die te repareren. Hij vraagt of we met zijn startkabels het busje willen proberen op te laden. Danny en de chauffeur proberen de bus weer aan de praat te krijgen maar dat lukt helemaal niet. De chauffeur belt daarom de lodge van de toeristen voor hulp. We vragen aan de man of hij wat wil drinken, want hij zweet zich kapot en die Engelsen staan met z’n tweeën wat te eten en drinken zonder hem iets aan te bieden. Hij accepteert ons aanbod van harte en we geven hem een grote fles water.

Als we weg willen rijden, ziet de chauffeur dat we een lekke band hebben, we verwisselen 'm voor de reserveband uit de kofferbak. Met behoorlijk wat vertraging komen we aan bij onze guest farm. Hoe lang we over de rit morgen naar Sossusvlei zullen rijden, weten we nu nog niet 😦.

Bij aankomst op de farm wacht ons een aangename verrassing. De eigenaren William en Simone zijn buitengewoon vriendelijk, de farm is erg mooi en er lopen volop huisdieren rond, waaronder een tam springbokje genaamd Bokkie.

Als de bagage uit de auto is, rijden we terug naar het tankstation op de kruising, Solitaire is niet meer dan deze kruising, er is een bakkerij en een café annex supermarkt. We laten de band repareren voor N$50 oftewel € 5 en terwijl we wachten gaan we onder de overkapping van café Van der Lee zitten en bestellen een biertje en Savannah light. Tip: Ton van der Lee is een Nederlander die hier een aantal jaar heeft gewoond en een boek heeft geschreven, erg leuk om voor je vakantie te lezen, of tijdens.

We maken nog wat foto’s, ik moet me toch eens gaan verdiepen in de namen van de verschilllende vogels. We rijden terug naar de guest farm om te douchen en ons om te kleden voor het eten.
Het eten is ook hier weer erg lekker en morgenochtend zullen ze een ontbijtpakketje klaar leggen om mee te nemen naar Sossusvlei.

Na het eten bij het kampvuur raken we aan de praat met twee Duitse vakantiegangers, Volkert en Mischi, ze zijn van onze leeftijd en een paar Zuid Afrikanen. Rond 10 uur gaan we slapen en nemen afscheid van het leuke Duitse stel. Hen gaan we waarschijnlijk in de Vingerklip lodge weer zien over een aantal dagen en ze zitten eveneens in hetzelfde safarikamp bij Ethosha. Namibië is veel groter dan Nederland, maar je komt toch steeds iedereen weer tegen 😊.

Geschreven door Ellens.reizen