Vannacht echt prima geslapen, wat een lekker rustig plekje en op steenworp afstand van Palmetto State Park waar alles volgeboekt is. We dumpen de camper en met een nieuwe lading vers water aan boord gaan we richting de San Marco outlets op ongeveer 50 km rijden. Tegen tienen vertrekken we en iets voor elven zijn we er. Het was druk op de snelweg langs de outlets. We parkeren aan de achterkant van de Simon outlet, ruimte zat voor campers. We doen een rondje langs dit immens grote outlet center, maar de meeste winkels zijn niet echt ons soort. We laten Gucci en consorten achter ons en stappen bij GAP en Lucky Brand binnen. Danny slaagt voor twee spijkerbroeken, twee shorts een trui en 2 t-shirts. Als we op de klok kijken is het al half twee. Old Navy zit aan de overkant van de weg (waar nog een tweede outlet zit), maar Danny heeft geen zin meer om verder te shoppen. In het food court halen we een broodje hamburger en een Philly chicken. Brr geen goede keus, we hadden beter ergens anders kunnen eten. In Amerika een slechte burger scoren een hele prestatie.

We hebben geen zin om naar de drukte van San Antonio te rijden en kiezen voor een extra dag in de Hill Country van Texas. Via een omweg omdat we de interstate en snelwegen willen vermijden rijden we naar Boerne. Ik op zoek naar de beloofde blauwe bloemenvelden vol blue bonnets (lupines), maar helaas. Gisteren langs de interstate zagen we bontgekleurde bermen met rode, paarse, gele en blauwe bloemen, maar nu blijft de bloemenpracht uit. We rijden langs ranches en voornamelijk bomen. Ook mooi, maar anders dan verwacht. In Boerne zien we leuke terrasjes en restaurantjes. We hebben nog meer spijt van de lunch bij de food court, maar Danny belooft een restaurantdiner vanavond 😋. We parkeren de camper, dat is hier overigens heel makkelijk te doen in één van de vele zijstraatjes van de Hauptstrasse (ja dat staat echt op het straatnaambordje).

We lopen langs de winkeltjes en gaan in de achtertuin van één van de restaurantjes wat drinken. Er staat een bar buiten onder de bomen en de barbecue staat aan. Het ruikt erg lekker, maar we houden het bij een biertje en een wijntje. Beide zijn overigens net zo duur als in Nashville, geen plattelands prijzen hier en de temperatuur is hier ook hetzelfde. Erg lekker om zo in het zonnetje onder de bomen te zitten in je korte broek en shirtje. De truien kunnen vanaf nu uit.

Tussen de heuvels ligt iets verderop het kleine Bandera. Het is één van die zeldzame dorpjes waar het lijkt alsof de tijd heeft stilgestaan. De cowboy traditie is hier alom aanwezig. Dat is onze volgende en laatste bestemming van vandaag, want je kunt er op meerdere plaatsen vrij kamperen. Onderweg komen we meer en meer motoren tegen, het valt gewoon op. Pas als we Bandera inrijden snappen we waarom. Er is een motorrally gaande. En een behoorlijk grote ook, want overal staan motoren in het stadje. We parkeren in een zijstraatje en lopen meteen langs een afgesloten straat vol motoren, luide muziek en veel motorrijders met colors. De sfeer is echter gemoedelijk en we kijken onze ogen uit. Vooral veel (in onze ogen) lelijke Harleys. Van die grote kolossen waar je geen normale bocht mee kan maken, maar her en der zien we ook een Jap of ander merk.

Na een rondje door het dorp krijgen we honger. Waar trouwens aan iedere lantaarnpaal een smeedijzeren afbeelding hangt van een cowboy of paard, daar heeft iemand aardig wat werk in gestoken.

Als het tegen zes uur loopt gaan we bij OST (Old Spanish Trail) eten. Ook hier zit een groepje motorrijders voor de deur, dus we denken dat er een wachtrij is maar dat blijkt niet zo te zijn. We stappen naar binnen en er hangt een bord dat je zelf een tafeltje kan uitkiezen, wat heel ongewoon is in de VS. Aan de bar staan krukken met een zadel, er staat een oude wagon in het restaurant met een saladebar en verder veel foto’s van bekende en onbekende cowboys. Met name John Wayne springt in het oog.

Na onze bestelling te hebben opgegeven, krijgen we een cola en sprite de man. Oeps weer vergeten om een kleintje te vragen, we hebben wel zonder ijs gevraagd gelukkig, maar nu zitten we ieder met een liter drinken voor ons neus. De man aan het tafeltje naast ons drinkt het zonder blikken en blozen op en krijgt meteen een refill. Waar laat je het? Er gaat iets fout met onze bestelling, dus we krijgen na een hele poos wachten pas ons eten. Iedereen om ons heen is inmiddels weg en ook de nieuwe gasten zitten al te eten. Ter compensatie mogen we beiden een toetje van de zaak uitkiezen. Ze hebben huisgemaakte taart en niet van die kleine stukken natuurlijk, dus als we aangeven dat we vol zitten, krijgen we zonder pardon de taart mee in twee bakjes. ‘Lekker voor later’, zegt de vriendelijke serveerster.

Na het eten wordt het tijd om een slaapplek te zoeken, maar dat valt nog niet mee. Die motorrijders moeten natuurlijk ook ergens slapen en de eerste twee campingplekken staan vol motorrijders. Geen bescheiden tentjes, maar trailers met pick-ups en RV’s waar je maar kunt kijken. Ik vond het al bijzonder motorrijders uit Corpus Christie en andere verder gelegen Texaanse steden te zien, maar ze zijn niet op de motor gekomen, zien we aan het aantal aanhangers 😉.

Uiteindelijk bij slaapplekje drie staat er slechts één kampeerbusje, we parkeren ook op de picknick area en gaan buiten naar de ondergaande zon kijken. Daarna snel naar binnen, want de muggen kijken ook met veel belangstelling.

Vanavond werk ik niet aan het reisverslag want de accu van de laptop is zo goed als leeg. We zetten de generator niet aan vanwege het andere stel in het kampeerbusje. We hebben zelf ook een hekel aan generators die naast ons staan te loeien.

Tegen tien uur duiken we het bed in, de raampjes open voor frisse lucht en in de verte horen we de muziek van een band die op een naastgelegen kampeerterrein aan het optreden is.

Vandaag is Bandera niet de hoofdstad van de cowboys maar van de bikers.

Geschreven door Ellens.reizen