Vanmorgen vriendelijk afscheid genomen van de eigenaresse en weer op pad. Vandaag 340 km ongeveer te gaan. Marakele, "place of sanctuary" in het Tswana, ligt in het hart van de Waterberg Mountains. Het park ligt tussen een droog westelijk gedeelte en een nat oostelijk gedeelte van Zuid-Afrika. Het bestaat uit met grasbegroeide heuvels, diepe valleien en hoge bergen. In 1994 is het tot nationaal park benoemd maar de naam was toen nog Kransberg National Park.

Het eerste stuk is nog mooi, maar dan volgt een saaier stuk. Net na de middag staan we stil. De brandweer en een takeldienst hebben zojuist een vrachtwagen geblust op de weg en proberen die nu weg te slepen. De oplegger rookt nog na. We stappen uit en nemen een kijkje. Gelukkig is het niet druk op de weg hier, want in Nederland had er een enorme file gestaan. Hier valt het mee, er staan maar een handvol auto's te wachten. Het duurt ongeveer 20 minuten en dan kunnen we verder. Weer een rechte weg volgt, saai eigenlijk.

Als we bij Marakele aankomen, rijden we eerst naar onze safaritent op de Bontle Camping voor de nacht. Het ziet er leuk uit, we maken nadat we de auto leeggehaald hebben nog een ritje door het park en zien weinig wild life op wat vogels na. De rit naar de Sentech Towers boven op de pas, is leuk, lekker bochtig en smal met mooie uitzichten.

Via een tunnel gaan we eerst onder een doorgaande weg door en aan de andere kant moeten we vanuit de auto via een knop op een paaltje een groot hek openen. De dieren worden hier kennelijk gescheiden. Aan de andere kant zien we alleen enorme poepbollen die wel afkomstig moeten zijn van een neushoorn. Wij zien hem zelf helaas niet.
De weg gaat langzaam omhoog en is goed berijdbaar. Zandweg en deels zelfs geasfalteerd. Dan wordt het steeds steiler en smaller. We eindigen boven op de berg op een kleine “parkeerplaats”. De top wordt ontsierd door enorme zendmasten, maar dat maakt het uitzicht er niet minder om. Spectaculaire vergezichten en er zit een wel heel brutaal, 'voor niets niet bang' vogeltje naar ons te kijken. Als we dichterbij lopen blijft de grijsvleugeljanfrederik gewoon zitten. Even later zien we ook een bosrotslijster, maar die blijft liever op afstand. Aasgieren die hier schijnen te broeden zien we helaas niet.

We rijden weer naar beneden, we willen eerst nog wat boodschappen halen voor vanavond en morgen. Morgen slapen we ook in dit park maar in het tweede kamp aan de andere kant van het park.

We rijden het park weer uit door de gate en gaan naar het dorpje Thabazimi. Het stelt niet zoveel voor, maar we lopen eerst een rondje door de 'winkelstraat' voor we onze boodschappen halen.

Weer terug over dezelfde weg naar de ingang van het park, ook nu moeten we ons weer legitimeren voor we door mogen rijden. Bij onze tent zetten we het eten in de aparte keuken, die met een ijzeren hek en een slot op de deur is afgesloten. Er zal dus wel wild zitten, maar wij zien er niets van vandaag. Maar de weg naar boven was wel heel erg leuk.

Danny steekt de bbq weer eens aan en onder het genot van een drankje zitten we voor onze 'tent'. Luxe hoor.

Geschreven door Ellens.reizen