Het wordt een rijdag van slechts 150km naar ons hotel Casa Mariposa bij het Chirripo Nationale Park, maar we doen er wel lang over. Het laatste stuk vanaf San Isidro neemt nog ruim een uur in beslag en het is maar ongeveer 20 km.

Nadat we afscheid hebben genomen van de Girards gaan we weer door. Het eerste deel van de route vanmorgen is mooi, het is een welvarend deel met veel boerderijtjes. Er wordt veel verbouwd en her en der zie je ook vee.
We rijden over een ijzeren brug over de Terraba rivier af, het rammelt enorm, maar ook het vrachtverkeer gaat er overheen dus het komt goed. Hierna wordt het aanzienlijk drukker.

In San Isidro pinnen we en doen boodschappen, omdat het de komende twee dagen niet meer mogelijk is tanken we ook nog voor we de afslag naar San Gerardo de Rivas nemen. Het is geen mooie stad San Isidro, echt het middelpunt van de omgeving waar iedereen naar toe gaat om spullen te kopen, een doorgaande weg met veel bouwmarkten, garages en andere bedrijven.

Naar mate we verder van San Isidro rijden hoe landelijker het wordt. Als we bij het plaatsje Rivas aankomen na ongeveer 10 km houdt het asfalt op. We moeten ergens naar rechts maar waar kunnen we niet precies zien. We zien hier wel het voorlopig laatste winkeltje.
Uiteindelijk hebben we de doorgaande weg naar San Gerardo de Rivas weer gevonden dankzij de borden Chirripo National Park. Nu is het nog ongeveer 11 km, maar wat voor kilometers 😅.

In San Gerardo volgen we de weg langs de kerk, gaan uiteindelijk over een smal bruggetje over de Quebrada Chispa (Chispa Creek) en passeren een resort. Als we bijna op de eindbestemming zijn moeten we nog een laatste brug over, over de Chirripó Rivier, en vervolgens ongeveer 500 meter een steile heuvel op. Het is al met al nog een pittig stukje lopen als je vanaf ons hotel naar het dorpje zou willen, we besluiten daar de auto maar voor te gaan gebruiken als we willen eten 😜.

Casa Mariposa, valt wel op door haar kleurrijke buitenkant en is ook meteen het laatste hotel in San Gerardo. Danny stopt op de smalle weg en ik stap uit om naar binnen te gaan. Daar vertellen ze dat Danny schuin aan de overkant op een klein grasveldje kan parkeren. We hebben spijt dat we niet eerst de bagage hebben uitgeladen, want de weg is hier erg stijl en vol stenen en hobbels. Na een uitleg over het reilen en zeilen hier in het hotel bekijken we onze kamer, Colibri genaamd. Het is echt een heel leuk hutje met een openlucht badkamer. Vervolgens lopen we een rondje door de tuin die bij het hotel hoort.

Omdat we nog tijd genoeg hebben, willen we alvast richting het Chirripó park en de Cloudbridge Nature Reserve rijden om rond te kijken. Beide moeten ook aan deze weg liggen.
We zijn nauwelijks weg en we zien al het begin van de Chirripó trailhead, slechts op steenworp afstand van het hotel. Cloudbridge Nature Reserve ligt wel wat verder, maar de weg wordt zo slecht dat we stapvoets moeten rijden. Bij de ingang van dit natuurpark zien we een kaart met wandelroutes. Dat willen we morgen gaan doen, nu draaien we en rijden dezelfde weg weer terug naar het dorpje aan de andere kant ons hotel.

We parkeren de auto aan een pleintje. Het enige plein in het dorp met een grasveld voor de bewoners om op te sporten en na een aantal minuten hebben we het hele dorp al wel gezien. We lopen binnen bij wat er uitziet als een blokhut restaurant c.q. bar en bestellen daar wat te drinken en een pizza. Het is erg rustig en op de eigenaren na, een jong gezinnetje is er niemand. Later komen er nog een paar mensen binnen, die blijken hier een kamer te huren. Veel valt er niet te beleven in het dorp dus we rijden terug naar ons hotel en gaan daar in de tuin zitten. Morgen een actievere dag, dan gaan we wandelen. Het is jammer dat ik nog steeds nauwelijks kan praten en ik ben nog steeds kortademig dus een zware wandeling de Chirripo op zit er niet in, maar er zijn meer mooie wandelingen in de omgeving.

Geschreven door Ellens.reizen