Een beetje uitgeslapen na het avondje doorzakken van gisteren en om half 9 zitten we aan het ontbijt.

We starten met de hiking trail van 2 uur om de berg waar de lodge tegenaan ligt. Daarna willen we nog de Vingerklip rots gaan bekijken van dichtbij.
Een half uurtje na aanvang van de wandeling zien we de eerste giraffen. Helaas net te ver weg voor een goede foto, maar we zijn best lang blijven staan kijken. Er komen op een gegeven moment twee andere gasten aan, maar die zien de giraffen in het geheel niet tot we ze erop wijzen. We lopen maar door in de hoop nog andere dieren te spotten. We zien verderop enkele koedoes en wrattenzwijnen die zich met veel kabaal uit de voeten maken. We waren ze ongemerkt dicht genaderd en als ze ons zien zetten ze het van schrik op een lopen. Danny probeert nog een foto te maken als ze wegstuiven.

Aangekomen bij de Vingerklip rots lopen we niet helemaal omhoog maar besluiten na een korte blik terug te gaan naar de lodge, het is inmiddels behoorlijk warm geworden.
Bij de lodge drinken we wat op het terras onder het afdak en dan gaan we naar ons huisje. We houden een rustmiddag.

Ik doe een handwasje en samen lezen we wat op ons eigen balkon. Danny leest vandaag zijn boek zelfs uit, een primeur.

Om half 6 lopen we richting het Eagle’s Nest restaurant op de top van de berg waar we tegenaan logeren. Het restaurant hoort bij de lodge en is boven op het plateau gebouwd, je moet hier apart voor reserveren, omdat er maar een beperkt aantal plaatsen is. De klimpartij op de helling en het laatste deel via een stalen trap duurt ongeveer een kwartiertje en dan zijn we boven. De trap is nog het spannendste gedeelte, want je geeft jezelf over aan de goden als je het bouwwerk bekijkt. In Nederland zou de inspectiedienst beslist zijn twijfels hebben.

De wind is inmiddels flink toegenomen en we worden bijna van het plateau geblazen als we als eerste gasten aankomen. Niet lang daarna volgen de andere hongerigen. Iedereen geniet van het uitzicht over de omgeving en kletst met elkaar.

De kok en ober zijn buitengewoon vriendelijk en geestig. Ze vertellen dat het kabelliftje dat ze gebruiken om de spullen naar boven te brengen al twee weken kapot is, nu lopen ze dus elke dag met al het eten en de drank naar boven via dezelfde weg als wij hebben afgelegd. Wij, de eters, worden geacht de boel nadien weer naar beneden te sjouwen, in onze buiken wel te verstaan 😊.
De kok staat buiten achter de bbq en Danny biedt aan een handje te helpen. Daar zegt kokkie geen nee tegen dan kan hij mooi wat drinken.

Als we later aan tafel het eten geserveerd krijgen genieten we van de gezellige sfeer. Het is een bijzondere ervaring om hier de zon onder te zien gaan. Zelfs tijdens het eten lopen gasten geregeld naar buiten om foto’s te maken. De koedoe en springbokworstjes zijn favoriet vanavond.

Rond negenen dalen we weer af naar beneden en omdat het donker is zie je ook niet de diepte onder de stalen traptreden. Terug in de lodge nemen we met Volkert en Michi nog een afzakkertje, zodat we tegen half elf naar ons huisje vertrekken.

Geschreven door Ellens.reizen