Vandaag alles weer in de auto en terug naar Zuid Afrika. Swaziland is ons goed bevallen, eerlijk gezegd ziet het zuidelijke deel er welvarender uit dan het noordelijke deel waar we vandaag rijden richting Kruger Park.

De grensovergang Mananga ligt ongeveer 70 km verderop en is behoorlijk drukker dan de grensovergang de we eerder namen, maar ze werken wel efficiënter. Na de nodige stempels mogen we weer Zuid Afrika in. Ja, ze moeten wel zeker weten dat we weer weg zijn met het zelfde aantal mensen en dezelfde auto natuurlijk 😉.

Komatipoort de laatste grotere stad voor we het park in gaan ligt dan nog op ca. 35 km rijden, daar gaan we tanken en halen boodschappen voor we Kruger Park bezoeken. Het is een drukke, rommelige plaats, het komt waarschijnlijk omdat we hier dichtbij de grens met Mozambique zijn.

Vanaf hier is het via de Crocodile Bridge Gate nog 45 km naar ons verblijf in het Lower Sabie Rest Camp. Hier moeten we eerst over de Crocodile river en de weg versmalt, daarna komen we pas bij de eigenlijke toegangspoort, waar we net als bij een tolstation onze reservering en Wild Card moeten laten zien. Als alles goed is mogen we door en we besluiten niet de kortste weg te rijden, maar slaan een onverhard pad op.

Daar zien we voor het eerst een hyena. Er staat al een auto en door het raam vragen we de mevrouw waar ze naar kijkt. Ze wijst ons de hyena die onder een struik ligt te slapen. Het is een aardige vrouw die in haar eentje op vakantie is. We kletsen nog wat en ze zwaait als ze weer doorrijdt. Na de nodige foto's rijden ook wij door.
We zien nog onderweg nog een blauw bruine scharrelaar, een jonge impala en twee witrug gieren die een karkas van een zebra oppeuzelen.

We nemen een kijkje bij de rivier als we vlakbij het kamp zijn en speuren de oever en het water af vanaf de brug naar enig teken van wild. Op een krokodil en een bonte visvanger (ijsvogel) na is het rustig. Dus gaan we op weg naar de lodge waar we een hutje hebben gereserveerd. Net voor de lodge zien we nog een helparelhoen voorbij stiefelen endan rijden we door de poort.

Bij de receptie is het chaos, ik heb er geen ander woord voor. Het gaat echt op z'n Afrikaans zullen we maar zeggen met de nodige papierenrompslomp. Dit hebben we tijdens onze reis nog niet eerder meegemaakt. En zullen we ook niet meer meemaken, komen we nadien achter. Medewerkers lopen door elkaar heen, rijen gasten die wachten en niemand lijkt echt te weten hoe het werkt, maar uiteindelijk na meer dan een uur hebben we onze sleutel.

We rijden naar ons huisje, een vier-onder-één in het rond. Het is een hutje zonder toilet en douche, de enige keer tijdens deze vakantie dat we het sanitair moeten delen. Er was verder geen beschikbaarheid meer in het zuidelijk deel van het Kruger Park toen ik ging boeken. Dat krijg je als je pas twee maanden van te voren goedkope tickets vind op internet en beslist naar Zuid Afrika te gaan 🙄.
De auto kunnen we dichtbij parkeren en we hebben zowaar een eigen bbq met zitplaats voor de deur. In het hutje staat een bed, koelkast en er is een wasbak. We kunnen onze boodschappen koel houden dus besluiten vanavond in het restaurant te gaan eten en morgen te bbq'en, nu even niet.

In de namiddag als we een rondje lopen door het kamp komen we weer die mooie blauw-groene vogels tegen. Nu blijven ze beter zitten en kunnen we een foto maken van twee van de groenstaartglansspreeuwen. En als we op het terras zitten bij het restaurant komt een Kaapse Wever een kijkje nemen vlakbij ons tafeltje, helaas is zijn fele gele kleur op de foto niet goed zichtbaar, maar ik vind het toch een leuke foto.

Na het eten en nog een drankje lopen we door het donker terug naar ons hutje. We duiken op tijd ons bed in, morgen willen we meteen vertrekken zodra de poort open gaat.

Geschreven door Ellens.reizen