Vandaag wordt het op bepaalde plaatsen weer lekker warm met 31,5°, maar op andere plekken blijft het toch behoorlijk fris.

Vandaag worden we weer vroeg wakker, maar we hebben niet lekker geslapen. Om 8 uur zitten we aan het ontbijt dat ook tegenvalt en niet van dezelfde kwaliteit als bij onze eerdere overnachtingen. Deze Inn is geen aanrader wat ons betreft.

Om 8.30 uur zitten we in de auto op weg naar Lüderitz. Een paar kilometers van de inn zien we de bekende wilde paarden uit deze omgeving. Na een korte fotostop rijden we verder en komen bij Kolmanskop aan. Dit is een verlaten diamantstadje midden in de woestijn. We betalen N$ 90 entree en gaan een kijkje nemen. De half vervallen stad is langzaamaan steeds meer bedolven door het woestijnzand. We klimmen in een aantal huizen die ooit erg mooi en groot zijn geweest. Een klein hagedisje zoekt de schaduw tussen mijn voeten op terwijl ik sta te kijken en in een deuropening nestelt een vogeltje.

Op deze plek zien we voor het eerst behoorlijk wat toeristen bij elkaar. We vertrekken naar het gebied ten Zuidwesten van Lüderitz. Dit gebied is vrij toegankelijk, maar aan de linkerkant staan her en der waarschuwingsborden dat je niet van de weg af mag dwalen. Aan die kant ligt het spergebiet waar diamanten gevonden worden.

We rijden van het ene uitzichtpunt naar het andere en komen bij Dias Point aan. Hier is de Portugese avonturier Bartelomeus Dias aan land gekomen als eerste blanke. Er staat een klein hutje waar je iets kunt drinken, een vuurtoren en een loopbrug naar de rotspunt met het herdenkingskruis. Als we de deuren van de auto openen blijkt het enorm te waaien. We vechten ons een weg naar de rotspunt, klimmen omhoog tegen de wind in en zien onze eerste robben. Het uitzicht is spectaculair door de storm. We zien op dit schiereiland ook nog flamingo’s, maar helaas te ver voor onze camera’s.
Na een uurtje of tweeënhalf vertrekken we naar Lüderitz.

Ook dit is voor Namibische begrippen een grote stad, we parkeren de auto bij het waterfront met uitzicht op de haven en eten bij Ritzie’s. Ritzie’s is ons aanbevolen door onze Zuid Afrikaanse vrienden, die hier gisteren geluncht hebben. De bediening is erg langzaam zoals ze ons al verteld hebben, maar het eten is goed en helemaal niet zo duur. We rekenen N$160 af inclusief drinken, gisteren waren we meer dan het dubbele kwijt in de Inn.

Tijdens het wachten op ons eten raken we aan de praat met een jong Duits stel en niet veel later met een wat ouder Duits echtpaar. Het valt ons op hoe makkelijk je contact maakt met anderen. Dat maakt de vakantie toch ook wel speciaal.

Het oudere echtpaar trekt al drie weken rond met een 4x4 met daktent en sliepen afgelopen nacht ook bij de Inn in Klein Aus. Ze herkennen ons van het ontbijt waar ze aan een tafeltje naast ons zaten.

Terug bij de auto komt er een man naar ons toe die geld wil, omdat hij onze auto ‘bewaakt’ heeft. We hebben hem hier niet om gevraagd dus rijden weg zonder af te rekenen. Het valt verder echt op hoe weinig mensen hier bedelen of iets proberen te verkopen.
Rond 16 uur stappen we weer in de auto, we halen nog wat boodschapjes bij de SPAR voor vanavond en de lange reis morgen naar Solitaire.

Op de terugweg stoppen we opnieuw bij het uitzicht voor de wilde paarden en kijken terwijl de zon ondergaat. Helaas staan de meeste paarden nu te ver weg om goed te zien.

Voor we stoppen bij de Inn rijden we drie kilometer door naar Aus zelf. Het plaatsje ziet er beter uit dan gedacht. Er is een hotel, restaurant, camping en tankstation annex supermarkt. We gooien alvast onze tank vol zodat we morgen meteen op pad kunnen.

Hier word ik voor de tweede keer aangesproken door een man die iets wil verkopen, ballen ofzo. Als ik vriendelijk bedank voor zijn aanbod, gaat hij gewoon weg. Wat een verademing met andere landen.

Danny rekent bij aankomst in de Inn direct af, we geven door dat we niet blijven dineren en gewapend met een koud flesje bier en Savannah light gaan we naar ons huisje. Savannah is een cider en er zijn twee varianten. Op aanraden van de motorrijders heb ik de light geproefd en die is nog lekkerder dan de dry.

Aangekomen bij ons hutje werk ik ons reisverslag bij en Danny gaat zich scheren. Hier zijn we nog wel even mee zoet voordat we uiteindelijk gaan slapen.

Geschreven door Ellens.reizen