We verlaten Zion vandaag, maar wat hebben we genoten. We rijden dezelfde weg terug als dat we gekomen zijn, dat betekent weer door de tunnel en we hebben ons briefje nog op de voorruit dat we geen escorte nodig hebben.

We stoppen nog een laatste keer op het uitzichtpunt voor de tunnel, daar passeert ons de jongeman waar we gisteren, wachtend op de shuttlebus, mee hebben gekletst. Hij organiseert rondreizen in de VS met 4x4's maar wij rijden liever zelf en zonder gids. Dat hebben we hem maar niet verteld 😏.

Aan de andere kant van de tunnel maken we een stop bij het Schaakbord. Jammer genoeg stopt er vrij kort daarna een bus met Aziaten. Uit welk land precies weet ik niet, maar ze gedragen zich weer irritant. Voor je uitzicht staan als je een foto aan het maken bent. Druk gebarend en in de meest bizarre houdingen foto's maken. Tijd voor ons om te vertrekken.

De rit verloopt verder rustig, het landschap maakt iets minder indruk, de dorpjes hier ook. We zien in de verte helaas een donkere lucht aankomen. Jammer dit, maar wellicht waait het over.
Bij hectometerpaaltje zusenzo schijnt een parking te zijn vanwaar je naar de toadstool hoodoos kunt lopen. In eerste instantie rijdt Danny er aan voorbij, we draaien en parkeren alsnog onze camper. De lucht is in de verte donker, maar hier schijnt nog de zon dus we gaan toch lopen. Hopelijk houden we het droog en zijn we terug voor het noodweer los barst.

We lopen via een kleine wash en komen onderweg wel wat mensen tegen, maar niet zo heel veel. Een oudere man die ons tegemoet komt, waarschuwt ons dat als het gaat onweren we echt weg moeten. We bedanken hem en zetten de pas erin, we willen graag zien wat er nu precies bedoeld wordt met die 'paddenkrukjes'.

Na een korte wandeling zien we de rotsformaties. Helaas komt de donkere lucht dichterbij en na een paar foto's en een vlug rondje gaan we op een hol en draf terug naar de camper. Er lopen nog meer mensen rond maar die maken geen aanstalten om te vertrekken. Wij zijn blij dat we bij de camper zijn want niet veel later veranderen de druppels in een stortbui.

In de regen rijden we richting de Glen Canyon Dam. Als we bij Page aankomen is het net droog. We stoppen even bij een uitzichtpunt over de rivier en de dam en rijden daarna door naar het stadje. Daar vinden we een supermarkt met wat winkeltjes er omheen. Er zit ook een Aziatisch restaurant, we besluiten na de boodschappen dat we hier gaan eten. Het is pas middag maar dan hoeven we vanavond niet meer te koken en kunnen we lekker makkelijk brood met soep of salade eten.
Na het eten regent het opnieuw en we besluiten hier geen camping op te zoeken, maar door te rijden naar Monument Valley. Wellicht is het daar droog.

We stappen weer in en rijden verder, Page zien we een andere keer wel. We weten al bijna 100% zeker dat we vaker naar Amerika zullen gaan. De rit naar Monument Valley is niet zo heel bijzonder, ik probeer wat beeld te schieten met onze Gopro, omdat mijn camera-accu leeg is, maar de kwaliteit is niet best.

Bij Monument Valley aangekomen is de ontvangst voor het eerst niet hartelijk. Op onze vraag of er plaats is op de camping, krijgen we te horen dat we het daar maar moeten vragen. OK bedankt... we betalen en rijden verder. Bij het gebouwtje van de camping aangekomen hangt er een verveeld kijkende jongen achter een balie. Als we vragen of er plek is, zegt hij, 'ja genoeg zie maar waar je gaat staan'.
Het enige dat ik me nu, een paar jaar later, nog herinner is dat de overnachting en toegang tot Monument Valley niet goedkoop was en dat het in ons geval niet voor herhaling vatbaar is. De doucheruimtes waren vies zowel 's avonds als 's morgens. Het leek er niet op dat er in de tussentijd was schoongemaakt.

We lopen, nadat we de camper op de achterste plek hebben geparkeerd, richting het View hotel. We informeren naar de tours die je hier kunt doen, maar ook van deze prijzen slaan we steil achterover. We denken er een nachtje over en misschien als het weer morgen goed is dat we dan alsnog een tour boeken. Voor nu zien we er vanaf. Onze indruk tot nu toe is niet bijster positief.

We lopen naar het terras bij het hotel. Vanaf hier heb je echt een heel weids uitzicht en we blijven er even staan, daarna lopen we het winkeltje in. We neuzen wat rond en gaan weer weg. Er zit niet echt iets bij van onze gading, maar dat is niet heel vreemd. Ik ben niet zo van de snuisterijen en Danny ook niet.

Er is een grote groep Nederlanders neergestreken op de camping die georganiseerd rondtrekt in huurcampers. Vol verwondering bekijken we de groep van een afstandje.
De reisleider legt aan iedereen uit wat de mooiste plek is voor de zonsondergang en hup in een mum van tijd staan er tig stoeltjes op een rijtje. Beelden van het programma 'We zijn er bijna' van omroep Max schieten door ons hoofd🤣 .

Wij gaan eerst wat bij de camper drinken, want die zon gaat nog lang niet onder. Als het dan zo ver is gaat de zon helaas geheel schuil achter de wolken. Er staat inmiddels een behoorlijke wind en ook hier is het best fris geworden.
Onze buurman, met giga camper maat touringcar, zet vrolijk zijn generators aan. Wat een herrie, we eten binnen nog wat, ik ga lezen en daarna klimmen we ons bed in.

Jammer dat het weer vandaag zo slecht was, maar we hebben nog behoorlijk wat dagen te gaan en het weer wordt vast beter.

's Nachts giert de wind om de camper. Jeetje, zo'n klein campertje helemaal op de punt, ik hoop dat we niet omwaaien. Die grote bus naast ons blijft hopelijk ook staan, anders liggen we er nog onder 😮.

Geschreven door Ellens.reizen