Vandaag is het voornamelijk een reisdag van ongeveer 450 km. Onderweg in Pietermaritzburg stoppen we bij Kristi Kyle eigenaresse van een kledingwinkel in Johannesburg voor lange vrouwen. Ze heeft een aantal kledingstukken in mijn maat meegenomen vanuit de winkel in Johannesburg naar haar huis, zodat ik ze bij haar kan passen. Mocht er iemand interesse hebben en ook naar Zuid Afrika gaan, haar website is: https://www.lovelongclothing.co.za/

Verder verloopt de dag niet zo heel bijzonder, na het ontbijt vertrekken we weer bepakt en bezakt. We rijden vandaag een heel stuk binnendoor over onverharde paden naar Pietermaritzburg. We volgen niet de aanwijzingen om via Mooirivier te rijden maar gaan eigenwijs via Nottingham Road en Lidgetton West om zo bij Lions River uit te komen.

De rit begint op zijn Afrikaans door arme dorpjes maar hoe meer we richting Pietermaritzburg komen hoe welvarender het wordt. Het voelt genant om in dit land in zulke mooie huizen en wijken te wonen.
Het huis waar Kristi woont ziet er meer modaal uit ondanks dat het ook in een estate ligt waar we ons bij de poort moeten melden. Veel blanken middenklasse burgers wonen in een gated community in Zuid Afrika vanwege de criminaliteit. De portier belt naar het huis van Kristi en dan mogen we doorrijden. De portier legt uit hoe we moeten rijden en niet veel later parkeren we voor de deur van een rijtje bungalows in een doodlopend straatje.

Kristi staat al voor de deur te wachten en omhelst me als ik naar haar toeloop. Danny stelt zich ook voor en ze gaat ons voor naar binnen. Ze heeft wat kledingstukken op een rek gehangen in haar slaapkamer en in haar badkamer kleed ik me om. Ondertussen babbelt Kristi er op los en gaat wat te drinken halen. Danny zit op de bank in de woonkamer te wachten tot ik elk kledingstuk kom showen. We vertrekken na bijna twee uur met een jurk, rok, linnen broek, pyjamabroek en een lekkere bankhangbroek. Kristi omhelst ons weer en zwaait ons uit.

Als we bij de poort zijn noteert de portier dat we vertrekken en met nog ruim 300 km te gaan besluiten we de snelweg te nemen. Net voorbij Durban stoppen we om te tanken en eten ook meteen een broodje bij het bijbehorende restaurant. Niet echt een aanrader, maar het vult de maag en we kunnen weer verder. Vanaf nu rijden we langs de kust en af en toe zien we de oceaan. Net voorbij KwaMsane moeten we rechtsaf, dat gaat niet meteen goed maar uiteindelijk komen we op de goede weg naar St Lucia.

Om bij St Lucia te komen moet je een brug over en dan ben je in het dorpje. Het dorpje ligt op een schiereiland grenzend aan het iSimangaliso Wetland Park. We rijden het dorpje helemaal door en bijna aan het eind van een onverhard pad ligt de 'lodge'. We hebben hier een bungalowtje gereserveerd bij Andre en Thea van de Lake St Lucia Lodge. Andre komt aangelopen om ons te verwelkomen en laat het huisje zien. Hij vertelt dat er geregeld nijlpaarden door zijn tuin lopen omdat deze aan de rivier grenst. Als we een nijlpaard zien moeten we uit de buurt blijven, maar helaas zien we geen nijlpaarden in Andre z'n tuin tijdens de dagen dat wij er verblijven 😞.

We hebben nog geen boodschappen gedaan, dus vanavond willen we uiteten. Andre bevelt het restaurant bij de ski/boot club aan. Na het uitpakken gaan we er meteen maar naar toe met de auto, want het kan er druk zijn, waarschuwt Andre. Als we aankomen is er buiten nog plaats dus kiezen we buiten een tafeltje. Onze ober komt vragen wat we willen drinken en geeft ons de menu kaart. Nu begint het wachten, het duurt al een hele poos voor we ons drinken krijgen, maar als we doorgeven wat we willen eten komt het niet meer goed.

We wachten en wachten, niet verkeerd hoor zo aan het water, we zien nu ook de nijlpaarden het water uit komen om te grazen, maar iedereen om ons heen heeft inmiddels al zijn eten gehad en wij zitten er nog.
We roepen de ober nog maar een keer en hij geeft aan dat het eten zo komt. Na weer een half uur krijgen we er een beetje genoeg van, die ober van ons drinkt meer dan alle gasten bij elkaar en we worden het beu. Ik loop naar binnen en dan hoor ik dat ons obertje helemaal geen bestelling heeft doorgegeven. Ze gaan snel alles klaar maken. Wat een vreselijke l*l die vent, hele tijd grapjes maken en vriendelijk lachen, maar werken kan hij niet.

Uiteindelijk krijgen wij ook ons eten. Meneer wil gezellig bij ons tafeltje hangen om te kletsen maar wat ons betreft hoepelt hij maar op. Geen fooi voor hem vanavond. Als we afrekenen lopen we naar de bar en betalen daar.

Jammer van de avond, het is een leuke plek voor een restaurant, maar die kerel moeten ze ontslaan. Vast de zoon of neef van de eigenaar.

We stappen weer in onze auto en rijden terug naar ons huisje als we ineens een luipaard de weg over zien steken. Wat is dat nou, een luipaard loopt zo voor onze auto langs en verdwijnt in de bosjes. Dit is wel de laatste plek waar we dit dier verwachten, gewoon in één van de straten van St Lucia. Als we bij de lodge aankomen, vertellen we Andre wat we gezien hebben. Ook hij is verbaasd, meestal komen ze niet zo dichtbij de huizen.

We gaan slapen, hopelijk is dit een goed voorteken en zien we morgen nog veel dieren. Helaas zijn de foto's van het luipaard en de nijlpaarden in het donker mislukt.

Geschreven door Ellens.reizen