Vanmorgen werden we weer verwelkomd door de herten die rond de camper scharrelen. We ontbijten in de camper omdat het nog fris is en rijden dan de camping af.
We hadden welgeteld één buurman en ook op de andere helft van de loop staan nauwelijks campers. Wat een verschil met de parken in Utah. Colorado is veel rustiger, maar dat kan natuurlijk ook komen doordat we zo vroeg in het seizoen zijn.

We rijden terug naar de ingang en slaan linksaf de East Portal Rd in, de mevrouw in het hokje vraagt nog hoe lang we zijn en dan mogen we door. Ze zegt nog eens dat het daar echt mooi is. We weten niet precies wat we hier gaan aantreffen maar vol goede moed beginnen we te rijden.
Erg interessant is het eerste stukje niet, en ineens zie ik ver voor ons een koe in de berm. Ik waarschuw Danny en wat zien we als we de bocht om rijden, geen koe maar een beer huppelt de weg over. Eerst loopt hij rustig maar zodra hij ons ziet (of hoort) aankomen, zet hij de vaart erin en verdwijnt in een oogopslag tussen de struiken. We stoppen en speuren de de linkerkant van de weg af, maar helaas we zien hem niet meer. Ons hart maakt een sprongetje, een echte beer. Het komt zo onverwacht dat we geen foto hebben kunnen maken. Danny spot nog na; 'een koe, hoe kan je een beer voor een koe aanzien?' Ik zie wat groots en donkers, dan ga ik er toch niet vanuit dat het een beer is, zeker niet omdat we er nog geen gezien hebben. Wat een begin van de dag 😍.

Op een gegeven moment gaat de weg via een aantal haarspeldbochten steil naar beneden. Dit is het gedeelte dat alleen geschikt is voor voertuigen korter dan 22 ft. We genieten van het uitzicht en Danny draait en kronkelt de camper naar beneden. Beneden aangekomen is het een min of meer rechte weg die uiteindelijk bij een dam stopt. Her en der staan auto's langs de weg en eigenlijk iedereen hier is aan het vissen. We lopen naar de dam, rijden dan weer een stukje terug en parkeren om naar de rivier te lopen. Er loopt een pad langs de rivier en de zon schijnt. We volgen het pad en komen onderweg meerdere vissers tegen. Het is hier compleet anders dan aan de rim drive van gisteren. Hier is het mooi groen en vredig. Op een gegeven moment hebben we genoeg gezien en keren om. Danny rijdt de camper omhoog de berg op en we hopen stiekem nog op een beer, maar die blijft uit. We moeten het met één beer doen deze vakantie.

BCofG verlaten we via dezelfde weg en aangekomen op de hwy 50 gaan we naar links. Eens zien of we bij Cimarron ook de rivier kunnen zien.

Daar gaan we van de hoofdweg af en komen langs Cimarron Canyon Rail exhibit. De exhibit vinden we niet zo spectaculair dus we rijden een eindje door en komen bij de parkeerplaats voor de Cimarron trailhead. Hier stroomt het riviertje Cimarron in de Gunnison. We lopen eerst naar de Morrow Point dam en vervolgens besluiten we omdat de zon lekker schijnt ook nog de Mesa Creek trail te volgen. Het is maar een kort wandelingetje maar wel leuk zo langs het water.

We stappen weer in de camper en vervolgen onze weg tot de splitsing naar de North rim of rechtdoor richting Gunnison. Rechtdoor ziet er mooier uit op de kaart, langs het water van de Gunnison River. We gaan daarom rechtdoor, aangekomen in Gunnison tanken we en willen we onze gastank bijvullen, omdat het frisser is gaat het hard met de gasvoorraad. Ik ga het kantoortje binnen en er komt iemand mee om te wijzen waar het is en ons te helpen. We hebben nog niet eerder gas bijgevuld, dus Danny kijkt mee hoe het moet.

En wat nu, vragen we aan elkaar. Het ziet er hier minder leuk uit dan we gedacht hebben, maar het weer helpt natuurlijk ook niet mee. We missen wel een beetje zon, dat maakt alles zoveel vrolijker. We besluiten terug te rijden langs het meer en de weg langs de noordkant van de canyon te nemen.

Alle tanks bijgevuld vertrekken we en rijden het eerste deel terug over dezelfde weg, bij de splitsing houden we nu rechts aan en rijden omhoog. Deze weg bevalt ons beter, niet zo vlak en meer bochten. Pas hier neem ik weer wat foto's van het uitzicht uit de camper. Het is best een heel stuk in totaal 100 km van Gunnison naar Crawford en dat met al die bochten.

Tegen een uur of vier rijden we langs een meer met camping net voor Crawford. Daar kunnen we eventueel mooi gaan staan, maar we rijden nog een klein stukje verder. De tweede camping aan het water is afgesloten en in het dorpje Crawford keren we. Het is een gehucht maar er zit wel iets van een hotel restaurant. We besluiten met de camper op de eerste camping te overnachten. Het ziet er mooi uit en ligt aan het water.

We zoeken een plekje uit met uitzicht op het water en zonder buren. Iedereen staat om het douche cq. toilet gebouw geclusterd, wij willen juist een beetje apart staan. Bij elke plek hoort een picknicktafel met afdak. We lopen een rondje betalen netjes bij de box bij de ingang en gaan even buiten zitten. Danny stelt voor om naar het dorp te rijden en daar wat te gaan eten.

We stappen weer in en rijden naar het dorpje, veel keus is er niet dus we stoppen bij het hotel/restaurant dat we eerder zagen. Als we binnen stappen komen we in een eetzaal, helemaal leeg en behoorlijk sfeerloos. We krabben ons even achter de oren, nou niet echt een plek waar je gezellig gaat zitten. Er komt iemand aanlopen en we besluiten eerst maar wat te drinken te nemen. De vrouw zegt vriendelijk; kom maar mee en we lopen achter haar aan naar achteren een deur door. Daar zit een café tot onze verrassing. Hier zijn wel mensen aanwezig en het doet meteen een stuk gezelliger aan. We gaan aan de bar zitten en bestellen twee rum cola's.

We zitten in een dorp dus de andere bargasten willen uiteraard weten wie we zijn en waar we vandaan komen. Iedereen in het café begint zich in het gesprek te mengen. Met name één man licht zijn halve doopceel, binnen mum van tijd weten we waar hij vandaan komt, waar hij gewoond heeft en waarom hij hier nu is.

De eigenares van de bar geeft aan dat we ook hier aan de bar kunnen eten en we bestellen beiden een hamburger. Deze is verrassend lekker, kortom het is een geslaagde avond. Eén van de mannen biedt aan om ons de North Rim te laten zien met z'n pick-up omdat we daar met de camper niet kunnen komen. Maar we slaan vriendelijk af, morgen gaan we weer verder.
We gaan terug naar de camping en als we door de eetzaal naar buiten lopen zien we dat er inmiddels twee tafeltje bezet zijn. We zijn blij dat we hier niet zitten, bij de bar is het veel gezelliger.

Op de camping parkeren we ons campertje zo dat we uit het raam aan de eettafel naar het meer kunnen kijken al wordt het langzaam donker. Dat houdt wel in dat Danny de camper op de plaats moet draaien. Tot onze verbazing komen niet lang daarna twee mannen op een golfkarretje aangereden. Zij komen ons vertellen dat het hier eenrichting is en of we dat weten. Ja dat weten we, maar wat is het probleem? Nou we staan met onze neus de andere kant op dus we kunnen zo niet wegrijden. Danny legt vriendelijk uit dat je met een camper ook kan draaien, er zit een stuur op 🙄. Schijnbaar weten ze dat hier nog niet, maar de mannen vertrekken tevreden na deze uitleg en wensen ons nog een fijn verblijf.

Dit is iets wat ons verbaasd. De mensen hier kunnen niet goed rijden. Dat wil zeggen rijden lukt ze wel, vooral rechtdoor, maar manoeuvreren of het nou in een auto is of camper daar hebben ze niet veel kaas van gegeten. Dat komt waarschijnlijk doordat in dit land alles zo groot en breed is opgezet, in Nederland kom je nergens als je niet een beetje kan insteken en draaien.

Gelukkig kan mijn hubbie wel met grote auto's rijden 🚛.

Geschreven door Ellens.reizen