Vanmorgen nog een deel van de wandeling gelopen die hier op de camping begint, maar omdat we nog boodschappen willen halen en we nog een eind moeten rijden richting Red Rock Canyon, zo'n 260 km verderop willen we niet te laat vertrekken.

Als we weg rijden bij de camping en de navigatie instellen op een supermarkt raakt de camper verdwaalt in een woonwijk met straten die zijn afgesloten vanwege wegwerkzaamheden en grondig ook. We zwaaien naar de werkmannen als we voor de tweede keer door dezelfde straat rijden en ze verwonderd naar onze camper kijken en het duurt een hele tijd voor we eindelijk de hoofdweg weer bereiken. Even boodschapjes halen is toch niet zo eenvoudig deze ochtend maar uiteindelijk hebben we het gevonden.

Danny koopt sigaretten bij een andere zaak, want deze supermarkt verkoopt geen tabak. Verder hebben ze wel alles. Rijen chips bijvoorbeeld, zoveel keus dat als wij staan te kijken een mevrouw komt vragen of ze ons kan helpen. We willen gewoon naturel, maar dat blijkt lastig. Natuurlijk wil de mevrouw van alles van ons weten, waar komen we vandaan en hoe zijn we hier beland? Wat leuk toch dat een onbekende gewoon naar je toekomt in een winkel om te vragen of ze wat voor je kunnen doen. Met onze boodschappen, een blij gevoel en een busje nootjes lopen we naar buiten, geen gewone chips gevonden, maar dat maakt niet uit 😃.

Onderweg iets ten oosten van Barstow gaan we lunchen bij Peggy Sue's, een tip van iemand op het forum. Het is een groot restaurant met meerdere ruimtes die met elkaar verbonden zijn op een wat onoverzichtelijk manier. Als je binnenkomt denk je hier is het, maar als je doorloopt volgt er nog een kamer en nog één, erg leuk allemaal. Als we een tafelje krijgen toegewezen en de serveerster bij ons komt krijgen we de kaart. Het is chaotisch dat hebben we al snel door. De serveersters rennen heen en weer, roepen van een afstand naar elkaar en onze serveerster komt erg gehaast over. Als ze onze bestelling brengt is het maar de helft. De hamburgers zelf arriveren als de rest op is en erg vriendelijk is ze ook niet, dus we gaan lichtelijk teleurgesteld weg. Nee, wat ons betreft geen aanrader. De sfeer is leuk voor een keer maar de bediening en het eten niet voor herhaling vatbaar.

Omdat het een rijdag is gaan we snel weer door, bij Kramer Junction gaan we rechtsaf en binnendoor naar Red Rock Canyon. Hier kom ik er achter dat ik per ongeluk Danny zijn Nederlandse sim heb geactiveerd. Shit, er komt een melding binnen dat we €70 hebben verbruikt, gauw dat ding uit. Dat probleem heb ik niet met mijn telefoon want ik heb gewoon geen internet abonement op mijn smartphone, daarom heb ik mij vergist bij het wisselen van de simkaarten.

De navigatie slaat weer op hol en roept steeds als we op de Redrock Randsburg Road zitten dat we naar rechts moeten, maar er is daar niets. Dom apparaat, we negeren 'm maar en rijden door de hwy 14 op. Daar aan de rechterkant zien we wel de parkeerplaats voor Red Rock maar Danny heeft het gas erop en kart er voorbij. Jammer draaien gaat hier niet meteen maar pas een heel stuk verder. Dat gaat hem niet meer worden, Danny rijdt door en als we voorbij Amistead zijn gaat hij de weg af richting Lake Isabella. Dit is een mooie weg, we slingeren door de bergen en we worden weer blijer. Die doorgaande wegen doen het niet voor ons.

Net voor South Lake ligt een KOA zie ik op de kaart, we moeten nodig wassen, dus proberen ons geluk daar. We draaien het terrein op en ik loop naar de receptie, er staat een Duits stel voor mij en het duurt heel lang voor ze eindelijk geholpen zijn en weg kunnen. Dan zijn wij aan de beurt, er is gelukig nog plek en we krijgen een plaats toegewezen. Er is hier ook een bar cq. restaurantje en ze hebben wasmachines en drogers. Helemaal goed voor een nacht. We zetten de camper op zijn plekje voor vannacht en ik ga de was wegbrengen. Er staan vijf machines en geen van de machines is in gebruik. Ik gooi een witte en gekleurde was in de machines. Eén op hoge temperatuur en de ander lager en ga terug naar de camper. We zitten nog net in het zonnetje en drinken een wijntje, dat wil zeggen ik wijn en Danny een bacootje.
Een half uurtje later ga ik kijken bij de wasmachines, ze draaien nog. Dus ik wacht even. Als de was klaar is, haal ik de eerste machine leeg, wat een puinzooi. Alles is nog viezer dan voorheen. Ik kijk nog eens in het apparaat en er zit allemaal blubber in.

De andere was is gelukkig wel schoon, dus die gaat in de droger. Ik loop naar de vrouw achter de balie en geef aan dat de wasmachine vuil is en mijn was nu ook. Ze gaat mee kijken en ziet het probleem, ze plakt er een briefje 'out of order' op en weg is ze. Da's lekker, ik stop mijn nog vuiler geworden was in een andere machine, gooi er weer wat kwartjes in en loop terug naar de camper. Danny heeft ondertussen de bbq aangestoken en we zitten lekker buiten als de buurman zijn kampvuur aansteekt. De rook staat precies onze kant uit en we roken weg. Snel alle ramen en deuren dicht en dan maar aan de andere kant van de camper zitten. Deze plek naast ons is gelukkig nog vrij dus we verhuizen naar de andere picknicktafel. Wat zijn sommige mensen toch horken.

Net voor het eten loop ik nog een keer naar het washok en een of andere Duitser zit met z'n handen aan mijn was. 'Afblijven' zeg ik niet al te vriendelijk in het Nederlands, maar aan zijn gezicht zie ik dat hij me prima verstaat. Hij brengt nog uit dat de andere machines in gebruik zijn, dat zal best maar je hebt met je vingers van mijn was af te blijven. Ik haal mijn droge was uit de droger, gooi er mijn natte was in en loop weg. Wat heb ik weer genoeg van die KOA's. Geef mij maar een rustige camping in de natuur.

Geschreven door Ellens.reizen