Vanmorgen niet te vroeg wakker geworden en voor de verandering eerst ontbeten. We rijden, héél Amerikaans, nog even langs de zusjes om gedag te zeggen en zetten dan onze reis voort richting Prescott. Het is helaas te laat om nog een wandeling te doen in de omgeving van Sedona. De temperatuur loopt al aardig op en om een parkeerplek bij een trail te bemachtigen hadden we echt vroeger op moeten staan.

Het alternatief is helemaal niet slecht. De mooiste route van Sedona naar Prescott loopt via Highway-89A via een bochtige weg door het Prescott National Forest met zo nu en dan prachtige uitzichten over bergen en tussen roodbruine rotsen.

In Cottonwood strekken we even de benen. Er staat een oldtimer bij een oude benzinepomp en ook de rest van het dorp ziet er opgeruimd en schoon uit. We maken wat foto’s en rijden dan verder langs enkele kleine winkels en restaurantjes. Het is erg rustig op straat.

Volgende stop; Tuzigoot National Monument, een oude Indiaanse nederzetting op een heuvel. Er is ook een leuk museum en binnen is het lekker koel 😉. Buiten staat de zon flink te branden aan een strak blauwe lucht, de temperatuur loopt op tot 38°C dus doen we eerst wat kennis op in het visitor center voor we buiten gaan kijken 👍.

Naast het visitor center liggen de gerestaureerde ruïnes uit de 11 t/m 15de eeuw. Van bovenaf is er een mooi uitzicht op de groene vallei van de Verde rivier. Waarom de Indianen hier zijn neergestreken is wel duidelijk.

We vervolgens onze rit door het dorpje Clarkdale. Je kunt hier een treinrit maken over de historische Verde Canyon Railroad, maar dat slaan we over. We rijden over de hoofdstraat door het historische deel van Clarkdale, maar we vinden Cottonwood leuker.

De weg kronkelt vanaf hier omhoog richting Jerome. Onze volgende halte, een voormalige kopermijnstad met meer dan 10.000 inwoners en tegenwoordig nog circa 450. Het dorpje werd gesticht in 1883 na de vondst van goud, zilver en koper. Al snel stond het bekend als het meest zedeloze stadje van het Wilde Westen. Toen de mijnen gesloten werden, werd Jerome een spookstadje. De afgelopen decennia kreeg het een boost en groeide uit tot een fotogeniek en artistiek plaatsje dat kunstenaars aantrekt.

Omdat Jerome op de helling van Cleopatra Hill ligt zijn er mooie vergezichten over de Verde vallei. Ook zijn er nog een aantal overblijfselen van de mijnbouw te zien.
In Jerome ligt ook nog een State Historic Park, de Douglas Mansion. Een huis van een voormalige mijneigenaar en nu een museum gewijd aan de geschiedenis van Jerome en de Douglasfamilie. Dit hebben wij niet bezocht, evenmin de historische "Gold King Mine & Ghost Town". Van origine ligt dit in het plaatsje Haynes, in 1890 een klein voorstadje van Jerome.
Toen de Haynes Copper Company een 400 meter diepe schacht groef op zoek naar koper, was men teleurgesteld dat er geen koper gevonden werd, maar de mijnwerkers vonden goud. Nu is er een klein museum en zijn er demonstraties met oud mijnwerkersgereedschap. Bovendien draait er op gezette tijden een oude stoomzaagmachine, die regelmatig zijn stoomfluit laat horen. Je moet echter $10 pp entree betalen en we vermoeden dat we er snel zijn uitgekeken. Het lijkt ons leuker voor kinderen.

We parkeren de camper op een speciaal voor de toeristen aangelegde parkeerplaats. Het ligt op loopafstand van het centrum. Centrum is een groot woord, meer dan een hoofdstraat is het eigenlijk niet, maar het is er wel gezellig. Er zou zelfs een shuttlebusverbinding zijn vanaf het parkeerterrein, maar serieus het is nog geen 5 minuten lopen. Die bus zien we trouwens helemaal niet, dus iedereen moet lopen.

Twee jongens onderhouden het parkeerterrein. Dat wil zeggen de één maait het gras en de ander kijkt toe vanuit de bedrijfswagen... een golfkar. Relaxte baan hoor.

In het dorp lopen we wat winkeltjes binnen, één zaak verkoopt allemaal caleidoscopen. Van groot tot klein en wat een kleuren. We kijken onze ogen uit, helemaal als we de prijzen zien… slik en snel door.

Buiten raken we aan de praat met een man die op zijn gemak voor een nog gesloten winkel staat te wachten. Als er een snelwandelaar voorbij loopt, roept hij: ‘Succes, zet ‘m op!’ Hij legt uit dat er vandaag een traject van een langeafstandswandeling door het dorp loopt. De deelnemers lopen dagen achter elkaar en vandaag dus door het centrum van Jerome. Bij het Jerome State Historic Parc is de pleisterplaats waar ze kunnen eten en drinken.
Daarna vertelt de man trots dat hij de burgemeester van Jerome is. Nu stelt dat met ca.400 inwoners niet zo veel voor, maar we hebben toch maar een persoonlijk gesprek met een burgemeester mogen voeren 😉.

We lopen nog een rondje door het dorp. We willen wat drinken, maar de tafeltjes staan allemaal binnen of zijn bezet, dus besluiten we verder te rijden.

Als we terug naar de camper lopen zien we het duo van de parkeerplaats de berg opscheuren in hun golfkar. En net buiten Jerome zien we ze gruis en steentjes van de doorgaande weg vegen. Net dorp hoor.
We stoppen even bij een uitzichtpunt over het dorp en het dal, maar zetten dan de rit voort naar Prescott. Het is een mooie weg door de bergen.

In Prescott willen we de nacht doorbrengen bij Watson Lake. Schijnbaar één van de mooiste meren van Amerika. Het stuwmeer ligt circa 4 mijl ten noorden van het centrum van de plaats Prescott in een recreatiegebied. In 1914 is een stuwdam aangelegd in de Granite Creek. Het water uit dit stuwmeer wordt gebruikt voor de irrigatie van het land in de Chino Valley. Rondom het meer bestaat de oever uit granieten rotsen, de Granite Dells. Je kunt hier van alles; rotsklimmen, picknicken, wandelen, vissen, paardrijden, kamperen en varen met een boot/kano/kajak maar zwemmen is niet toegestaan 🙄.
We rijden naar de Point of Rocks campground, omdat je vanaf de campground zo naar Watson Lake kunt lopen. En ik heb veel positieve ervaringen gelezen over deze camping op de forums.

Als we inchecken, er is zowaar nog plek beschikbaar. Van de prijs voor een kampeerplekje moeten we even slikken, de duurste camping deze vakantie $ 65,92 omgerekend € 62,75. Nou dat wordt weer boondocken morgenavond 😉. We krijgen wel een héél mooi plekje volgens de receptioniste. Vanaf deze plek hebben we uitzicht op de rotsen.
Daarna horen we dat de wandeling om het meer is afgesloten. Er is brand in de omgeving en de brandweer heeft alle recreatie op en rond het meer verboden. Het water wordt gebruikt om te blussen. Het valt rauw op ons dak want we hadden ons verheugd op de wandeling om het meer van ca. 8 km.
Als alternatief voor de wandeling raadt ze ons de Constellation Trail aan tegenover het Phippen museum een klein stukje terug of Willow Lake. Hiervoor geldt in grote lijnen hetzelfde, echter de granieten rotsen zijn daar blijkbaar iets minder fotogeniek.

Als we de camper op ons plekje gemanoeuvreerd hebben, kleine plekjes voor veel geld vinden we, raken we aan de praat met onze overburen. Als ze horen dat we uit Nederland komen, nodigen ze ons uit voor een rondleiding door hun zo goed als nieuwe 5th wheeler (op z’n Hollands; een joekel van een caravan). Ze blijken een Nederlandse schoonzoon te hebben en ook al een paar keer in Nederland te zijn geweest. We hebben deze vakantie iets met Amerikaanse Nederlanders blijkt maar weer.

De drank en knabbels komen tevoorschijn en het wordt een gezellige middag. Van wandelen komt vandaag niets meer terecht.
Mike en Wynne komen uit Catalina en zijn voor het eerst op pad met hun ‘caravannetje’. Ze komen oorspronkelijk uit Tennessee en zijn vlak voor Corona naar Arizona verhuist. Ja die Amerikanen hebben het nog zo slecht niet; als ambtenaar mag je na 30 dienstjaren met pensioen. Beiden nog geen 60 en al een aantal jaar van hun pensioen aan het genieten. Jaloers😊!

Begin van de avond nemen we afscheid, we krijgen stilaan honger en hebben heerlijke verse salades in de koelkast staan die onze naam roepen.

Geschreven door Ellens.reizen