Vandaag nog meer olifanten gezien, maar het heet hier natuurlijk niet voor niets Olifants Camp daarnaast voornamelijk vogels.

Als eerste ontdekken we een visarend, niet bij het water maar op een afgebroken takje tussen struiken. Hier hadden we geen visarend verwacht.
Verderop ligt nog een watertje, nu zien we een zadelbek ooievaar die erg opvalt met de gele stip op zijn snavel. Hij staat met enkele maraboe ooievaars te vissen. Erg mooi zijn de laatste niet met hun kale plukkerige koppen.
Een giraf steekt iets verder sloom de weg over en dan zien we pas weer leven als we bij het water zijn. Een Afrikaanse reuzenijsvogel zien we al vrij snel zitten. Dit is de grootste vogel binnen de familie ijsvogels en Danny spot een krokodil die in het water drijft. Verderop stoppen we weer en er staat een moeder olifant met jong een struikje te plunderen.

Dan komen we bij het Olifants river viewpoint we stappen uit, omdat hier staat aangegeven dat het mag en dan staan we daar helemaal alleen. Maar naast mensen ook geen beest te bekenen.

We rijden verder over de gravelweg en zien dan een bijzondere boom de baobab oftewel apenbroodboom. Deze specifieke boom heeft een naam; de Von Wielligh baobab. Naar de man Von Wielligh, die hier controles uitvoerde in het grensgebied met Mozambique, in 1891 zijn initialen in de bast gekerft heeft. We rijden best lang zonder nog een dier tegen te komen, maar zien dan toch nog twee apen en een zwerm vogels in de verte vliegen. Het is niet goed te zien om wat voor soort vogels het gaat, maar als we dichterbij komen blijken het pelikanen te zijn.

Het leuke van deze route is dat er veel plaatsen zijn om aan het water te kijken. Dan zien we nog een klein olifantje tussen de struiken lopen, maar we moeten de grotere gemist hebben, want er komt niet nog een olifant achteraan. Bij een waterplas zien we een groep watervogels bij elkaar. De Afrikaanse nimmerzats staan tussen de maraboe ooievaars en Afrikaanse lepelaaars te vissen. De nimmerzat komt ook uit de ooievaar familie, maar is herkenbaar door een bloedrood gezichtsmasker aan de basis van zijn gele snavel. Dit gedeelte van de kop is kaal. Het masker is op afstand makkelijk te zien. Daarnaast zijn er natuurlijk nog de nodige kleinere watervogels.

Tegen 12.00 uur stoppen we bij Letaba Rest Camp waar we gaan lunchen. We rijden over de asfaltweg terug naar ons eigen kamp er steekt nog een giraf over en pas als we weer bijna bij ons kamp zijn op de Olifants brug zien we nog een grote groep olifanten met jongen langs de oever van de Lesaba lopen. Ze drinken water en plukken de bladeren van de enkele struikjes die er staan.

Aan de overkant van de rivier staat een bordje hoe hoog de waterstand is geweest in 2000. Vanuit de auto maken we een foto richting de brug, het is bijna niet te geloven dat de rivier zo hoog heeft gestaan als je ziet hoe laag het water nu staat. 2016 is een extreem droog jaar, zeker zo vlak na de regentijd, dat belooft niet veel goeds voor de rest van het jaar.

In ons kamp aangekomen tanken we bij de benzinepomp en rijden dan naar ons hutje. We steken de bbq nog een keer aan en genieten van het uitzicht en de warme avond.

Geschreven door Ellens.reizen