Vanmorgen lekker eerst de laatste beetjes yoghurt en fruit gegeten aan de picknicktafel met uitzicht op het meer. Daarna gedoucht in het gebouwtje van de camping waar we heel decadent met de camper heen gereden zijn. De camper voor de deur geparkeerd op een parkeerplaats en wij alle twee naar binnen. Opgefrist en aangekleed vertrekken we vol goede zin. De zon schijnt en dat doet veel.

In Hotchkiss stappen we uit bij de plaatstelijke City Market, onze favoriete supermarkt en ondanks dat het een kleinere winkel is kunnen we alles vinden wat we nodig hebben. Buiten in het zonnetje eten we voor we vertrekken de zojuist gekochte warme hartige pie op.

Ik wil via Aspen naar Twin Lakes rijden. Een mooie route door de bergen en dan zien we het beroemde Aspen ook een keer. Van Crawford naar Aspen is zo'n 160 km het is een leuk stukje rijden door een mooi gebied.

De weg loopt langs een riviertje en we maken een stop bij de Hays Creek Falls. Er is behoorlijk wat plek langs de kant van de weg om te parkeren, dus dat belooft wat. We lopen een stukje terug en zien een watervalletje. Ik denk is dit het nou en Danny loopt verder het bos in om op onderzoek uit te gaan. Klaarblijkelijk wel, want niet veel later is hij terug. 'What you see is what you get', zullen we maar zeggen. Leuk om te zien maar echt bijzonder nu ook weer niet. We stappen weer in en rijden verder niet ver van de waterval bij Redstone zie ik vreemde bolletjes aan de kant van de weg. Wat zijn dat nu? Het blijken coke ovens te zijn, hoe grappig. Mijn foto mislukt jammerlijk dus ik heb er een van internet geplukt. Normaal doe ik dat niet, maar deze waren zo grappig om te zien.

Als we de afslag nemen naar Aspen zie ik vanuit een ooghoek een bord met een waarschuwing, maar Danny rijdt vandaag lekker door op de rechte wegen dus voor ik het heb kunnen lezen zijn we er voorbij. Het zit me niet helemaal lekker, want stond daar nou dat de weg naar Twin Lakes is afgesloten? Danny merkt op dat als dat zo is er verderop vast nog meer borden staan om dat aan te geven. Nou nee dus, één bord daar moet je het mee doen, pas als we helemaal in Aspen zijn en er doorheen staat het tweede bord😒. Inderdaad de pas is dicht.
Ik raadpleeg de kaart en zie dat er niet veel anders op zit dan het stuk van 30 km terug te rijden tot Basalt. Op de kaart zie ik daar nog wel een kleinere weg die naar Leadville zou leiden.
Tussen twee haakjes we vinden Aspen niet echt een leuke plaats, te strak en met veel grote hotels.

Bij Basalt slaan we af de Frying Pan Road op. Wat een leuke naam. Het is een kleine weg langs een riviertje en we genieten van de natuur, zoveel beter dan die doorgaande wegen. We komen nog langs een waterbekken met een mini-jachthaventje en een camping. Bij Meredith loopt de weg van het water af en rijden we weer tussen de bomen. We komen langs nog een bordje camping, maar zien verder nauwelijks auto's. Op een gegeven moment draait de weg scherp naar links en verandert het asfalt in gravel. Er staat een groot waarschuwingsbord, alleen voor 4x4's. Hebben wij weer, waarom zetten ze die borden nou niet aan het begin van de weg?

Danny wil toch nog een stukje verder proberen maar omdat dit bord zo enorm groot is, zelfs zonder lenzen kan ik het lezen, doen we het toch maar niet. We besluiten om naar de laatste camping te rijden. Misschien dat zij ons kunnen vertellen of we toch kunnen doorrijden.
We rijden de camping op, maar het ziet er leeg uit, een heel stuk verder naar achteren zien we een andere camper staan. Dit blijken de camphosts te zijn, ze zijn lichtelijk verbaasd ons te zien. Ze trekken de wenkbrauwen al helemaal op als we informeren naar de conditie van de weg. Dat gaat echt niet, geven ze aan, zelfs in de zomer met een 4x4 zouden zij zich daar niet aan wagen, laat staan met een camper.

De boodschap is duidelijk, maar vandaag hebben we genoeg gereden, dus overnachten we hier. Morgen zien we dan wel weer. Er zijn geen andere gasten, zo zout hebben we het nog niet eerder gegeten, dus we zijn vrij om een plaatsje uit te kiezen. We worden gewaarschuwd voor beren en kijk daar fleuren wij van op. Beren dat zou geweldig zijn, maar helaas geen enkele beer laat zich zien. We betalen de camphost een vriendelijke vrouw die daar semi-permanent woont met haar man en volwassen dochter en gaan een rondje lopen.

De Chapman Campground is gelegen aan een stuwmeertje, de camping ligt aan de verkeerde kant van de dam (d.w.z. aan de lage kant 😅) en als we over het dammetje lopen, hoop ik dat deze het niet begeeft vannacht. Als hier zo weinig mensen komen zal het onderhoud ook wel minimaal zijn, maar het is hopelijk alleen mijn fantasie die met me op de loop gaat.
Wij lopen verder en de camping blijkt groter dan op het eerste gezicht te zien is. We gaan nog een stukje het bos in, maar met de beren in mijn achterhoofd en de temperatuur wordt het niet een hele lange wandeling.

In de camper zetten we een lekkere warme bak thee en doen de kachel weer aan. Gelukkig hebben we de gastank bijgevuld. Het zal hier vannacht wel koud worden op deze hoogte.
Niet veel later wordt er op de deur geklopt de campinghostessen zijn er weer en bieden koekjes aan. We vragen ze om binnen te komen en bieden op ons beurt een kopje thee aan. Ze bedanken voor de thee, maar willen wel even binnen komen. Ze blijven gezellig buurten, vertellen waar ze vandaan komen en dat ze morgen boodschappen gaan halen en bij hun zoon op bezoek. Wij vertrekken morgen ook dus dat is geen probleem. Ze leggen nog uit hoe we het beste kunnen rijden, over de interstate (gedver) en wij geven hen wat van onze voorraad, o.a. zout en suiker. We hebben de eerste dag in de Walmart alleen grote verpakkingen kunnen kopen die we natuurlijk nooit in drie weken op krijgen.
Dankbaar nemen ze alles aan en vertrekken weer naar hun eigen camper. Manlief hebben we enkel van een afstand gezien, maar de dames zijn erg vriendelijk.

We eten vanavond soep met brood en verse krabsalade. Ik ben inmiddels helemaal fan van de 'verse' soepen hier in Amerika. Zoveel keus en ook totaal andere smaken dan in Nederland. De delicatessenbar in de supermarkten maakt ons ook blij, wat een heerlijke salades en andere dingen hebben ze daar.

We laten de kachel vannacht lekker aan, zodat we het niet koud krijgen en morgenochtend niet bibberend uit bed hoeven.
Al met al een bijzondere dag ook al zijn we totaal niet uitgekomen waar we wilden zijn. Maar dat is ook weer een avontuur op zich.

Geschreven door Ellens.reizen